Ο Έλληνας πρωθυπουργός από το συνέδριο της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς προέβη σε έναν αμιγώς ευρωπαϊκού προσανατολισμού σχολιασμό για τη στρατηγική συμφωνία Ιταλίας – Τουρκίας. Η συγκεκριμένη ελληνική τοποθέτηση κρίνεται ευθυγραμμισμένη με τις θέσεις και τα συμφέροντα της στενά συμμαχικής Γαλλίας αλλά και της Γερμανίας ως προς την εκμετάλλευση των κονδυλίων της τάξης των 150 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας και των στρατιωτικών εξοπλισμών των ευρωπαϊκών χωρών. Φυσικά εκπέμπει μηνύματα στη βάση των ελληνικών συμφερόντων και αντιλήψεων ως προς την πρόσβαση που θα πρέπει να έχει η Τουρκία στους ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς και τη συλλογική άμυνα του γκρουπ.
Όμως καθόλου δεν παρακολουθεί η Ρώμη αυτά τα σκεπτικά. Η κυβέρνηση Μελόνι, αφού επέτρεψε την εξαγορά από την Baykar -πυλώνας της πολεμικής βιομηχανίας της Τουρκίας υπό τη διοίκηση της οικογένειας Ερντογάν- της ιταλικής Piaggio Aerospace και τη στενή συνεργασία με την εμβληματική για την Ιταλία Leonardo, δίνει πρόσβαση στην Άγκυρα στα ευρωπαϊκά προγράμματα «ReArm Eurore», για τον λόγο αυτό και ο σχολιασμός Μητσοτάκη. Πέραν αυτού όμως, σύμφωνα με τις αποφάσεις και τα ανακοινωθέντα της 4ης Διακυβερνητικής Διάσκεψης Τουρκίας – Ιταλίας, η Ρώμη προχωρά σε μια στενή στρατηγική σχέση με την Άγκυρα τόσο σε εμπορικά θέματα όσο και στα γεωπολιτικά ζητήματα της Μεσογείου και την ενέργεια
. Υπήρξαν διακηρύξεις σε διμερές επίπεδο για καλώδιο ηλεκτρικού ρεύματος και δεδομένων, ανάλογα με αυτά που έχουν αποφασιστεί από Ελλάδα προς Ισραήλ μέσω Κύπρου και από Ελλάδα προς Αίγυπτο μέσω Κρήτης, που θα ξεκινά από την Τουρκία και θα φθάνει στην Ιταλία. Επίσης υιοθετείται από τη Ρώμη μια λύση των διαφορών στις θαλάσσιες ζώνες που θα λαμβάνει υπόψη της εκτός των ρυθμίσεων του Διεθνούς Δικαίου και την αρχή της ισότητας, όπως υποστηρίζει η Τουρκία. Το κυριότερο, υιοθετεί η Ρώμη μια πλατφόρμα περί ανάγκης οργάνωσης μιας Πολυμερούς Διάσκεψης Ανατολικής Μεσογείου για τη δημιουργία ενός μηχανισμού συνεργασίας χωρίς αποκλεισμούς στην περιοχή. Αυτό δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να επιτραπεί, γιατί, όπως παγίως επιθυμεί η Άγκυρα, έχει ως στόχο να διασπάσει την κοινότητα στη Μεσόγειο μεταξύ Ισραήλ, Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου. Πέραν αυτών έχει ήδη ανακοινωθεί η κατασκευή αγωγού πετρελαίου από το Ιράκ στην Τουρκία με συμμετοχή της ιταλικής ΕNI.
Η Ρώμη στις κινήσεις της αυτές, που καλύπτουν την Τουρκία και τη συνδέουν με την Ευρώπη και τη Δυτική Μεσόγειο, είναι δεδομένο ότι έχει τη συναίνεση της αμερικανικής στρατηγικής. Αυτή όμως η νέα πραγματικότητα απαλλάσσει εκ των πραγμάτων την Ελλάδα από την υποχρέωση ή την πίεση να εντάξει αυτή την Τουρκία σε τέτοιου τύπου πλάνα. Η Ρώμη ανέλαβε την Τουρκία και η Ελλάδα μπορεί να γυρίσει με όλες τις δυνάμεις της στις στρατηγικές σχέσεις με τους συμμάχους της στην Ανατολική Μεσόγειο, την Αφρική και τη Δυτική Ασία. Δύο κόσμοι θα συνεχίσουν να κινούνται παράλληλα. Ό,τι συνέβη από την άνοιξη του 2023 δεν έχει λόγο να συνεχισθεί, χωρίς αυτό να σημαίνει κλιμάκωση της έντασης με την Τουρκία.
Με το σκεπτικό αυτό η Ελλάδα απελευθερώνεται στη διεθνή πολιτική της να φέρει μέσω της δικής της στρατηγικής συνεργασίας την πανίσχυρη πολεμική βιομηχανία του Ισραήλ σε πρόσβαση με το «ReArm Europe». Κατ’ αντιστοιχία με ό,τι κάνει η Ιταλία με την Τουρκία. Να προχωρήσει εντός των επόμενων μηνών τα δύο καλώδια προς ανατολάς και νότο. Να στηρίξει τη συγκρότηση του 3+1 Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου με τη Γαλλία και να ενθαρρύνει την αλληλεπίδραση με τη συμμαχία 3+1 Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ με τις ΗΠΑ. Να ενισχύσει την επιρροή της στο Ιράκ στη φάση μετάβασής του από τη στενή συμμαχία με την Τεχεράνη στη συμμαχία του Αβραάμ. Να αναδείξει την Αίγυπτο ως νέα Τουρκία και να ανοίξει την πρόσβαση της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα μέσω Ελλάδας και Κύπρου.
Εφημερίδα Απογευματινή
