Ο αυταρχισμός στην Ευρώπη θα οδηγήσει στο χάος

Οι εκλογικοί αποκλεισμοί που επιλέγουν ηγετικές ελίτ στη Γηραιά Ήπειρο θα έχουν ανάλογες απαντήσεις από τους λαούς ή θα ενθαρρύνουν την πολιτική αβεβαιότητα
09:16 - 7 Μαΐου 2025

Η επονομαζόμενη και ως «Γηραιά Ήπειρος» μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου διαρθρώθηκε σε επίπεδο δημοκρατιών και συνταγμάτων με άψογο τρόπο, με την ώριμη πολιτειακά Δυτική Ευρώπη να ενσωματώνει την απελεύθερη Ανατολική. Αυτά μέχρι πρότινος, όπου άρχισαν να παρουσιάζονται δικαστικές αποφάσεις που απέκλειαν από τη μαζική ψηφοφορία των πολιτών κόμματα ή πρόσωπα που αμφισβήτησαν τον κώδικα πολιτικής ευπρέπειας και ορθότητας, τον οποίο οι φιλελεύθερες ελίτ της παγκοσμιοποίησης, λειτουργώντας ως καθεστώτα «φωτισμένης δεσποτείας», είχαν επιβάλει. Η πρώτη εμπλοκή είναι ότι η πολιτεία των «φωτισμένων» ή «ιλουμινάτι» δεν είναι δημοκρατία αλλά τυραννία, αν ακολουθήσουμε τα μοντέλα πολιτευμάτων που άφησε πίσω της στον πολιτισμό και την κοινωνική τάξη των ανθρώπων η αρχαία Ελλάδα. Η δεύτερη αλλά και εξόχως επίσης σημαντική εμπλοκή είναι ότι εφόσον οι ηγέτες ή τα κόμματα είχαν ποσοστά επιρροής στα έθνη τους που ακουμπούσαν τη διακυβέρνηση ή αποτελούσαν τους κύριους πόλους μιας μείζονος αντιπολίτευσης, ο αποκλεισμός τους από τις εκλογές αποτέλεσε εκτροπή για τις μεγάλες μάζες των πληθυσμών.

Πιο συγκεκριμένα ο αποκλεισμός της Μαρίν Λεπέν με δικαστική απόφαση από τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία δεν βοηθά τη χώρα ούτε τη δημοκρατία αλλά την άναρχη αντίδραση στο θεσμικό σύστημα διακυβέρνησης. Πολύ περισσότερο αφού η ηγέτιδα της Εθνικής Συσπείρωσης καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις ως η πιθανότερη επόμενη ένοικος στα Ηλύσια Πεδία.

Ανάλογο είναι και το κλίμα που διαμορφώνεται από χθες στη Γερμανία. Για πρώτη φορά καταψηφίσθηκε σχήμα «μεγάλου συνασπισμού» με τη συμμετοχή Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών, που υπεστήριζε την υποψηφιότητα του Φρίντριχ Μερτς για την καγκελαρία, μετά την προγραμματική συμφωνία των δύο κομμάτων.

Καταψήφισαν 18 βουλευτές από τον συμφωνημένο συνασπισμό πλειοψηφίας. Και μπορεί ο Φρ. Μερτς έξι ώρες μετά να εξελέγη καγκελάριος με 15 μάλιστα επιπλέον θετικές ψήφους από όσες απαιτούνταν, αλλά η πολιτική κρίση και η αστάθεια είναι πλέον προβλέψιμη και για τη Γερμανία. Κρίσιμο σημείο είναι ότι ενώ παραδοσιακά το σύστημα διακυβέρνησης της ομοσπονδίας της Γερμανίας στηριζόταν στα δύο μεγάλα κόμματα, συμπληρωμένο από κάποια μικρότερα, κατά περίπτωση τους Πράσινους ή τους Φιλελεύθερους, στην παρούσα φάση αξιωματική αντιπολίτευση είναι το νεοδεξιό ή κατ’ άλλους εξτρεμιστικό AfD. Στη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων για τα ειωθότα της Γερμανίας θα έπρεπε να περιμένουμε διαβουλεύσεις για κυβέρνηση συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών – AfD. Αυτό ως σενάριο παρακάμφθηκε, αλλά το χειρότερο είναι ότι, ενώ στις μετεκλογικές δημοσκοπήσεις η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) δείχνει ότι αυξάνει την επιρροή της ακόμη και έναντι των Χριστιανοδημοκρατών του Μερτς, αναπτύσσονται δυναμικές υπέρ της αντίληψης να κηρυχθεί εκτός νόμου ως εξτρεμιστικό, ναζιστικό κόμμα το AfD. Και στην περίπτωση αυτή το «κράτος των δικαστών» θα υποκαταστήσει και θα ακυρώσει την ψήφο των πολιτών, επιχειρώντας έτσι να προκαθορίσει το μέλλον και την ισορροπία του κομματικού συστήματος αλλά και την καγκελαρία στη χώρα.

Με τον αυταρχισμό αυτό που επιδεικνύεται, η ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας δεν υπηρετείται και οι ισχυρισμοί του Έλον Μασκ και σημαντικών πολιτικών κυβερνητικών παραγόντων στην Ουάσινγκτον από την ομάδα Τραμπ δικαιώνονται. Το τοπίο αποκτά ακόμη πιο θολό σχήμα αν υπολογίσουμε όσα συμβαίνουν στη Βρετανία, όπου το πολιτικό σχήμα του Φάρατζ δείχνει να αποκτά πλεονέκτημα έναντι των Τόρις, με την κυβέρνηση των Εργατικών να δείχνει εξαιρετικά αναιμική από πλευράς επιρροής. Επίσης όσα συμβαίνουν στη Ρουμανία, όπου εκ των υστέρων ακυρώθηκε υποψηφιότητα του κυρίαρχου για την προεδρία της Δημοκρατίας της χώρας Γκεοργκέσκου με δικαιολογία τα φιλορωσικά αισθήματά του. Ο τρόπος που αντέδρασαν οι πολίτες μόλις τους δόθηκε ευκαιρία προσέφερε σαφές πλεονέκτημα στον επίσης λογιζόμενο ως εθνικιστή, θιασώτη του Τραμπ και της Μελόνι στη συγκεκριμένη περίπτωση, Ζορζ Σιμιόν, αποδεικνύοντας ότι οι ασκήσεις αυταρχισμού και εκλογικών αποκλεισμών που επιλέγουν ηγετικές ελίτ στην Ευρώπη θα έχουν ανάλογες απαντήσεις από τους λαούς ή θα ενθαρρύνουν το πολιτικό χάος.

Εφημερίδα Απογευματινή