Μέχρι σήμερα, κάτω από την ομοβροντία μιας έξαλλης σε ρητορεία αντιπολίτευσης, που ήταν απολύτως φυσιολογικό να επηρεάζει την κοινή γνώμη, η κυβέρνηση βρέθηκε επί σειρά μηνών αντιμέτωπη με την κοινωνία. Για το τραγικό βεβαίως σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών. Σήμερα, μετά το πολυαναμενόμενο πόρισμα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και τη γνωμοδότηση του Πανεπιστημίου της Γάνδης, που καταρρίπτουν τους συνωμοσιολογικούς μύθους για τα αίτια της πυρκαγιάς στο συγκεκριμένο συμβάν, αντιμέτωπη με την κοινωνία είναι λογικό να βρίσκεται η αντιπολίτευση και όσοι διακινούσαν ευφάνταστα σενάρια.
Υπάρχει βεβαίως το ενδεχόμενο της εμμονής των αντιπάλων της κυβερνώσας παράταξης στην καταρριφθείσα επιστημονικώς επιχειρηματολογία τους, με την οποία «ποτιζόταν» η ελληνική κοινή γνώμη αλλά και η ξένη. Διότι είναι δύσκολο και χρειάζεται θάρρος να ομολογήσεις το λάθος. Ειδικά μάλιστα αν μία τέτοια ομολογία θα έχει τεράστιο πολιτικό κόστος, που ήδη καταγράφεται σε πρόσφατη δημοσκόπηση, καθώς όπως λέει και ο λαός «το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς». Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν οι εμμονές του παρελθόντος που έχουν διαψευσθεί συνεχίσουν να επαναλαμβάνονται.
Τυχόν επανάληψη των καταρριφθέντων επιχειρημάτων για μεταφορά παράνομων φορτίων και άλλα τινά θα θέσει ενώπιον της κοινωνίας αυτούς που θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν τα καταρριφθέντα. Διότι είναι λογικό η κοινή γνώμη να εμπιστεύεται περισσότερο την επιστημονική άποψη έναντι οποιασδήποτε πολιτικής φαντασίας, που βασίστηκε άλλωστε και σε γνώμες επιστρατευθέντων, οι οποίοι απλώς επιβεβαίωσαν τη ρήση Τσαρούχη ότι στην Ελλάδα είσαι τελικά ό,τι δηλώσεις.
Η κατά τα άλλα τραγικότατη υπόθεση των Τεμπών, στην οποία επιχειρήθηκε να κυριαρχήσει η εντύπωση έναντι της αλήθειας με προφανείς λόγους και στόχους, είναι ένα από τα περιστατικά στην πολιτική ζωή ενός τόπου που δίνουν την αφορμή για απομυθοποιήσεις και ξεμασκαρέματα. Άλλωστε πουθενά στον κόσμο και πάντως στην Ευρώπη σε ανάλογα τραγικά περιστατικά δεν επιχειρήθηκε από κόμματα αυτό που συνέβη στην Ελλάδα. Αντιθέτως όλοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, έσκυψαν επί του συμβάντος και επιχειρήθηκε να βρεθεί η αλήθεια ώστε να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες στους πραγματικούς ενόχους για το δυστύχημα.
Τώρα, όπως τονίστηκε και πιο πάνω, είναι φυσικό να βρεθούν απέναντι στην κοινωνία όλοι αυτοί που την παραπλανούσαν, καθώς η κοινή γνώμη είναι επίσης φυσικό να ζητά τα ρέστα για την εξαπάτηση που εσκεμμένα υφίστατο επί σειρά μηνών, ασχέτως αν συναισθηματικά συμπαραστεκόταν στους συγγενείς των θυμάτων, ως όφειλε τουλάχιστον να κάνει.
Και κάτι ακόμη. Η κοινωνία στην οποία οφείλεται μία εξήγηση -γιατί συγγνώμη δεν πρόκειται να ακούσει– είναι λογικό μετά την παραπλάνησή της να διερωτάται αν στους επιπολαίως φερομένους μπορεί να εναποθέσει ποτέ τις τύχες της. Κάτι τέτοιο δεν προκύπτει άλλωστε, πολύ πριν από τα επιστημονικά πορίσματα…
Εφημερίδα Απογευματινή
