Ο νέος υπουργός Ενέργειας κ. Παπασταύρου πήρε το αεροπλάνο και ταξίδεψε στις ΗΠΑ, όχι για δημόσιες σχέσεις στην Ουάσινγκτον ή τη Νέα Υόρκη. Προορισμός του ήταν το Τέξας όπου βρίσκονται τα στρατηγεία των σπουδαιότερων ενεργειακών και πετρελαϊκών διεθνών εταιρειών. Με προγραμματισμένες συναντήσεις με διευθύνοντα στελέχη της Chevron και της ExxonMobil, που έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον ή έχουν εμπλοκή στην έρευνα και την εξόρυξη υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας και με μια από τις κυριότερες εταιρείες των ΗΠΑ στον τομέα της εμπορίας LNG, ο Έλληνας υπουργός πήγε εκεί για να κάνει τη δουλειά που του έχει ανατεθεί από τον πρωθυπουργό στο πλαίσιο του κυβερνητικού έργου.
Ανάλογη και ιδιαίτερα μακρά χρονικά περιοδεία είχε κάνει στην άλλη Αμερική ο υπουργός Άμυνας κ. Δένδιας επισκεπτόμενος και έχοντας σημαντικές συζητήσεις σε σχέση με τις στρατιωτικές υποθέσεις της χώρας, αλλά και το πλαίσιο της περαιτέρω συνεργασίας με τις συμμαχικές, εντός ΝΑΤΟ αλλά και διμερώς, ΗΠΑ. Με διαφορετικές ευκαιρίες ή πλαίσιο στις ΗΠΑ μετά την ορκωμοσία Τραμπ έχουν βρεθεί για συζητήσεις, προγραμματισμό και συμφωνίες και άλλοι υπουργοί της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, ο νέος υπουργός Οικονομικών κ. Πιερρακάκης, με τον Αμερικανό ομόλογό του υπουργό, ή η υπουργός Πολιτισμού κυρία Μενδώνη.
Πολλοί μιλούν στην Ελλάδα για ένα έλλειμμα συντονισμού της ελληνικής κυβέρνησης με την αμερικανική διοίκηση, ανυπομονώντας για τον προγραμματισμό μιας συνάντησης του πρωθυπουργού Μητσοτάκη με τον πρόεδρο Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Χωρίς να υποτιμάται το γεγονός της πρόσκλησης στον Λευκό Οίκο για συνομιλίες με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, η ιστορία και ο συντονισμός των δύο χωρών προχωρά και πριν από αυτήν. Σε επίπεδο διεθνούς διπλωματίας η Ουάσινγκτον άλλωστε έχει προεξοφλήσει τη συνέχεια ισχυρών διμερών σχέσεων είτε μέσα από τις συναντήσεις, που ήδη έχουν γίνει μεταξύ του νέου υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Μ. Ρούμπιο με τον ομόλογό του κ. Γεραπετρίτη, είτε από γενικά σχόλια του προέδρου Τραμπ και αξιωματούχων της ομάδας του.
Αυτό που θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό στην Ελλάδα, στην παρούσα πλέον φάση, είναι ότι η γεωπολιτική και οι σχέσεις δεν δομούνται στη διεθνή πολιτική από γενικά πλαίσια και διατυπώσεις σε πολυμερείς οργανισμούς, μεταξύ αυτών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΝΑΤΟ. Αλλά από τις συγκλίσεις ή αποκλίσεις που καταγράφονται στις οικονομικές, εμπορικές, στρατιωτικές συμφωνίες μεταξύ των χωρών. Όλα κινούνται δηλαδή στη βάση καλά συγκροτημένων και απαιτητών εθνικών στρατηγικών. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι βρίσκονταν στην Ελλάδα την προηγούμενη εβδομάδα δύο κλιμάκια του αναπτυξιακού ταμείου των ΗΠΑ, του DFC, που έχουν επενδύσει στα ελληνικά ναυπηγεία και προτίθενται να επενδύσουν περαιτέρω σε logistics ώστε η χώρα μας να γίνει κόμβος στη διαδρομή Ευρώπης -Ινδίας ή Μεσογείου – Ουκρανίας και οι συζητήσεις που εξελίχθηκαν ή η κατόπτευση στα επενδεδυμένα επιχειρηματικά πλάνα είναι εξίσου αξιοσημείωτο γεγονός με την αναβάθμιση της πιστοληπτικής μας αξιοπιστίας από τον οίκο Fitch.
Η περιοδεία του προέδρου Τραμπ στη γειτονική Δυτική Ασία και οι τεράστιες συμφωνίες που υπέγραψε με Σαουδική Αραβία, Εμιράτα και Κατάρ δείχνουν τους κανόνες του παιχνιδιού που θα ισχύσουν. Οι χώρες των Αράβων όχι μόνον θα επενδύσουν στις ΗΠΑ, αλλά αποκτούν δυναμική ως κέντρα καινοτομίας, τεχνολογιών και τεχνητής νοημοσύνης. Αυτό δεν είναι ένα γεγονός άσχετο με την προοπτική της Ελλάδας στην επερχόμενη εποχή για τον πλανήτη. Η Ελλάδα είναι ήδη συνδεδεμένη με τις χώρες αυτές και αποτελεί την ευρωπαϊκή παράμετρο γι’ αυτές μέσω Μεσογείου. Η γεωπολιτική υπηρετείται μέσα από deals. Η Ελλάδα επίσης διατηρεί ειδικές σχέσεις με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Παραδοσιακά η Ελλάδα δεν έχει άποψη για τις επενδύσεις και τα επιχειρηματικά πλάνα στα οποία επιθυμεί να συμμετάσχει. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Επειγόντως χρειάζεται εθνική στρατηγική στα deals των εταιρειών και όχι πανεπιστημιακού τύπου συζητήσεις και δηλώσεις προθέσεων. Περιμένουμε κ. πρωθυπουργέ…
Εφημερίδα Απογευματινή
