Έξι ώρες παραπάνω την εβδομάδα εργαζόμαστε σε σχέση με τους Γερμανούς, οι οποίοι την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων μάς κατηγορούσαν ως τεμπέληδες, επειδή προφανώς δεν ήθελαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να διασώσουν μία χώρα-μέλος όπως επιτάσσει η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη της κατ’ ευφημισμόν, τελικώς, Ενωμένης Ευρώπης. Αυτά είναι επίσημα στοιχεία.
Βεβαίως, οι γερμανικές εφημερίδες της εποχής είχαν αποκαλύψει ότι η γερμανική κυβέρνηση επωφελήθηκε οικονομικά από την ελληνική κρίση. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι τα δάνεια που έδωσε και τα ομόλογα που αγόρασε για την ενίσχυση της Ελλάδας τής απέδωσαν σε τόκους 1,34 δισ. ευρώ. Παρεμπιπτόντως, αυτό το αναφέρουμε διότι το θέμα μας είναι άλλο. Απλώς, αξίζει να υπενθυμίσουμε και την κορυφαία όσο και προκλητική αποστροφή του μακαρίτη του Σόιμπλε, που όταν ρωτήθηκε για την ανεργία των νέων στην Ελλάδα λόγω κρίσης είχε πει «ας έρχονται στη Γερμανία να δουλέψουν», προφανώς διότι ήθελε με μισθούς μαθητευομένου να προσλαμβάνει η χώρα του εργατικό δυναμικό για να καθίσταται ανταγωνιστική. Και βεβαίως για να κάθονται οι Γερμανοί, όπως αποδείχτηκε χρόνια μετά και επισήμως.
Το ζήτημα δεν είναι αν δουλεύουμε ή όχι περισσότερο. Αλλού είναι το θέμα. Στη γερμανική συκοφαντία ότι εμείς ήμαστε ένας λαός τεμπέληδων, που μας ακολουθούσε χρόνια τώρα, επειδή το είχαν πει οι «ηγέτες» της Ευρώπης οι οποίοι σήμερα δεινοπαθούν οικονομικά και είναι καταχρεωμένοι. Είναι η Νέμεσις, διότι είχαμε διασυρθεί από αυτούς που έχουν κατηγορηθεί, με στοιχεία, για σωρό λαμογιές.
Εκείνο που δυσκολεύεται να καταλάβει κανείς είναι για ποιο λόγο προβλήθηκε τάχα ως επικριτική παρατήρηση από τη σημερινή γερμανική ηγεσία προς τον Έλληνα πρωθυπουργό το γεγονός των πολλών ωρών εργασίας στη χώρα μας σε σύγκριση με ό,τι ισχύει στη Γερμανία στα εργασιακά. Άλλη η οικονομία της Γερμανίας και άλλη της Ελλάδας, που από το 2019 προσπαθεί να ορθοποδήσει από τα χρόνια της κρίσης και των διαχειριστικών πειραματισμών από μία άσχετη αριστερή διακυβέρνηση.
Κανείς δεν αμφισβητεί το δικαίωμα για λιγότερες ώρες εργασίας και καλύτερες αμοιβές. Για να συμβεί αυτό υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις που έχουν σχέση με το επίπεδο της οικονομίας μιας χώρας και την ετήσια ανάπτυξή της. Κάτι που καλείται η Ελλάδα να κάνει σε κλίμα παγκόσμιας οικονομικής αστάθειας. Ας μην ξεχνάμε πάντως ότι η αναντιστοιχία στο παρελθόν κοινωνικής φύσεως παροχών και δυνατοτήτων του ελληνικού κράτους υπήρξε μία από τις βασικές αιτίες που η χώρα βρέθηκε ευάλωτη στην παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία είχε ξεσπάσει προ δεκαπενταετίας. Ασφαλώς, ο στόχος πρέπει να είναι το να δουλεύουμε για να ζούμε και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε. Κάτι, προφανώς, δεν έγινε καλά επί σειράν ετών στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, για να ισχύει το δεύτερο και όχι το πρώτο…
Εφημερίδα Απογευματινή
