Με αφορµή το πόρισµα του ΕΜΠ για τα Τέµπη, το οποίο δεν δικαιολόγησε κάποιες θεωρίες συνωµοσίας, ελέχθη από την πλευρά η οποίαδεν ικανοποιήθηκε από το περιεχόµενο του πορίσµατος ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα κράτος ∆ικαίου. Βεβαίως την άποψη αυτή την καθοδηγεί η γνωστή για την προσήλωσή της στο ∆ίκαιο Αριστερά, οπότε είναι εύκολο να διαπιστώσει κάποιος το κύρος της σχετικής αµφισβήτησης.
Για ορισµένους στη χώρα µας υπάρχουν δύο «κράτη ∆ικαίου» στη Νοµική και Συνταγµατική Επιστήµη: το αριστερό και των υπολοίπων. Το κράτος ∆ικαίου κατά την Αριστερά -και όσων συντάσσονται µε τις απόψεις της- είναι η εφαρµογή κανόνων που βολεύουν είτε την ιδεολογία της
είτε τους σκοπούς της. Και στη συγκεκριµένη περίπτωση των Τεµπών έχει αποδειχθεί ποιος
είναι ο στόχος που βασίστηκε σε θεωρίες τις οποίες κατέρριψε το πόρισµα που δεν βόλευε. Αυτό είναι το επονοµαζόµενο και αλά καρτ κράτος ∆ικαίου, που απαιτεί η Αριστερά να εφαρµόζεται στα µέτρα της όταν δεν βρίσκεται στην εξουσία και το οποίο υπηρέτη σε όταν βρέθηκε σε αυτήν.
Το κράτος ∆ικαίου των υπολοίπων δεν το αποδέχεται η Αριστερά και όποιος αυτή εκµεταλλεύεται. Είναι το κράτος ∆ικαίου που πρωτίστως βασίζεται στην αλήθεια και δεν ανοιγοκλείνει σαν ακορντεόν, αναλόγως του πώς βολεύει αυτόν που το επικαλείται. Οι αρχές του είναι συγκεκριµένες και αποδεκτές από την επιστήµη, αδιαφορώντας αν είναι αποδεκτές και από περιστασιακούς επισκέπτες της πολιτικής. Με την κλασική έννοια του όρου, ∆ίκαιο είναι το σύνολο των κανόνων που είναι υποχρεωτικοί και τίθενται από την ανθρώπινη κοινωνία, ώστε να ρυθµίζουν τη συµβίωση των µελών της. Και θεµέλιο του ∆ικαίου είναι η βούληση που επικρατεί στην κοινωνία. Αν δεχθούµε την επιστηµονική ερµηνεία του ∆ικαίου ως κοινωνικής βούλησης, θα έπρεπε -για να ισχύει η
κατάλυση του κράτους ∆ικαίουνα είχαµε και µία πάνδηµη αντίδραση της κοινωνίας στο επιστηµονικό πόρισµα του ΕΜΠ και όχι µόνο από τη µειοψηφία εκείνη που το απορρίπτει.
Ο κόσµος, µε συναίσθηση του πόνου για τα θύµατα, γέµισε τις πλατείες -θεωρώντας αυτό αφορµή για να αντιδράσει για άλλα ζητήµατα κυβερνητικής πολιτικής. ∆εδοµένου δε ότι τα µέσα κοινωνικής δικτύωσης παρέχουν -και αυτά- τη δυνατότητα εκδήλωσης µιας εκτεταµένης αντίδρασης, κάτι
τέτοιο δεν διαπιστώθηκε µετά το πόρισµα το οποίο αναµενόταν και το οποίο προκαταβολικώς όλοι θεωρούσαν ως έγκυρη πιστοποίηση για σειρά εκκρεµών ζητηµάτων ως προς το δυστύχηµα. Οι σποραδικές, από τις µειοψηφίες που προαναφέρθηκαν, αντιδράσεις, που ακυρώνουν βεβαίως την προηγουµένως διατυπωθείσα πίστη τους στην έρευνα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, δεν αρκούν για να θεµελιώσουν την καταγγελία ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα κράτος ∆ικαίου, καθώς δεν απηχούν και τη βούληση ολόκληρης της κοινωνίας. Επί της οποίας βούλησης βασίζεται και το Δίκαιο…
Κυριακάτικη Απογευματινή
