Δεν ξέρω αν εκτός από δημοσίως τις «αρπάζει» από την Μπριζίτ ο Μανολάκης ο Μακρόν και κατ’ ιδίαν, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση επιβεβαιώνονται τρεις διαχρονικές αλήθειες. Η πρώτη ότι το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο. Η δεύτερη ότι «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος». Και η τρίτη ότι είναι βαριά η καλογερική του έγγαμου βίου.
Βεβαίως, το Champs-Élysées όφειλε να προβεί στις απαραίτητες διαψεύσεις ως προς το χαστούκι που έφαγε ο Γάλλος πρόεδρος από τη σύζυγό του και να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις διαπόμπευσής του, καθώς το γεγονός έγινε διεθνές ζήτημα. Δεν είναι και λίγο να βγαίνει προς τα έξω ότι ο ηγέτης μιας μεγάλης χώρας με παγκόσμια επιρροή «τις τρώει» από τη γυναίκα του. Διότι, αν αυτά συνέβησαν δημοσίως, είναι λογικό κάποιοι να σκεφτούν τι θα μπορεί να συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες και στην κρεβατοκάμαρα του Εμανουέλ – και ό,τι συμβαίνει να επηρεάζει και τις αποφάσεις του. Με άλλα λόγια, η εξωτερική πολιτική -ή ακόμη και η εσωτερική- της Γαλλίας να τελεί υπό την καθοδήγηση της Μπριζίτ. Η οποία, καθώς φαίνεται, διαθέτει βαρύ χέρι, οπότε ανάλογες σε βαρύτητα θα είναι και οι αποφάσεις που θα παίρνει ο Εμανουέλ.
Μάλιστα, έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο και η πληροφορία ότι κάποιος ή κάποια -θα σας γελάσω-, που μπορεί και διαβάζει τα χείλη αντελήφθη ότι η κυρία του προέδρου τον αποκάλεσε «άχρηστο». Ή «χαμένο». Κάτι του τύπου «ου να μου χαθείς». Οπότε, εκτός από την κακοποίηση έχουμε και λεκτικό μπούλινγκ σε βάρος του μπούλη.
Η υπόθεση έχει όλα στοιχεία που δίνουν τη δυνατότητα στον Γάλλο πρόεδρο να συμμετάσχει στο παγκόσμιο MeToo. Και έχει και κάθε δικαίωμα να παρελάσει στην επόμενη ακτιβιστική εκδήλωση των απανταχού της Γης κακοποιημένων γυναικών και ανδρών. Αλλά μέχρι εκεί, διότι δεν πιστεύω ότι αντέχει ο Μακρόν ή έχει τα κότσια να κάνει κάτι άλλο σε βάρος της συζύγου του, που του άσκησε σωματική και λεκτική βία. Διότι το ενδεχόμενο μιας τέτοιας προεδρικής συμπεριφοράς μπορεί να είχε άλλες συνέπειες, όταν το ζεύγος θα απεσύρετο στα διαμερίσματά του.
Ως άνδρας συμπαραστέκομαι στον Γάλλο πρόεδρο και ενώνω τη φωνή διαμαρτυρίας μου με τη δική του, παρά το γεγονός ότι ο Μακρόν μόνο στο αυτί της καλής του θα τόλμησε να διαμαρτυρηθεί, διότι κατά τα άλλα την κάλυψε. Κάτι που μου δημιουργεί αμφιβολίες αν θα αποφάσιζε να ενταχθεί στο MeToo. Εκτός και αν στην πορεία φανεί ότι και άλλοι πρόεδροι ή πρωθυπουργοί, στρέιτ ή γκέι, έχουν κακοποιηθεί από συζύγους, οπότε το ζήτημα είναι πλέον και πολιτικό.
Εγώ, πάντως, τάσσομαι στο πλευρό της Μπριζίτ. Της Μπαρντό, εννοώ…
Εφημερίδα Απογευματινή
