Άκουγα σε κάποιο δελτίο ειδήσεων για μία έρευνα που είχε διενεργηθεί και από αυτή προέκυπτε πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι πλέον στη χώρα μας το θέμα της στέγης. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι στις ελεύθερες αγορές έρχονται εποχές που οι λεγόμενες φούσκες τιμών σε άυλα και υλικά αγαθά υπερισχύουν της πραγματικής τους αξίας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει εδώ και καιρό και στο θέμα της κατοικίας, είτε πρόκειται για ενοικίαση είτε για απόκτηση ιδιωτικής στέγης. Υπάρχει δε και η υποψία ότι δεν είναι ζήτημα μόνο προσφοράς και ζήτησης η παράλογη αύξηση των σχετικών τιμών είτε για ενοικίαση είτε για αγορά. Άλλοτε το διεθνές κλίμα, άλλοτε κάποια άλλη συγκυρία που αναφέρεται σε μελλοντικές προοπτικές είναι που συνιστούν για κάποιους την ευκαιρία για σχετικά εύκολο πλουτισμό.
Η στέγη είναι ένα από τα σημερινά προβλήματα της καθημερινότητας, με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό και στις κρίσεις της κοινωνίας για μια κυβέρνηση. Δεν είναι λίγοι, από τους παλαιότερους τουλάχιστον, που ενθυμούνται το ενοικιοστάσιο του παρελθόντος, για το οποίο μπορεί να έχουν κάνει λόγο και σε νεότερους και αυτοί να το θεωρούν κάποια λύση, εφόσον ακόμα η προσφορά δεν είναι τέτοια ώστε να συμπιέσει τις τιμές που προκαλεί η ζήτηση.
Και μια και μιλάμε για τιμές και επομένως η ακρίβεια γενικώς είναι το σημερινό πρόβλημα της καθημερινότητας στη χώρα μας, επίσης οι παλαιότεροι μπορεί να θυμούνται την ύπαρξη της Αγορανομίας, η οποία αστυνόμευε τις τιμές των προϊόντων και ειδικότερα των βασικών της διαβίωσης.
Σε σχέση με ό,τι ίσχυε πριν από πολλά χρόνια, η κατάσταση σαφώς έχει αλλάξει. Η οικονομία παγκοσμίως έχει πάρει άλλους προσανατολισμούς, τους οποίους ασφαλώς και έχει επηρεάσει η παγκοσμιοποίηση και η ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία στις συναλλαγές. Οι αγορές είναι πλέον ο κυρίαρχος θεσμός της οικονομίας. Αυτά όλα μπορεί να έχουν την ιστορική δικαιολόγησή τους ως δείγμα μάλιστα εξελίξεων. Όμως στο τέλος της ημέρας αυτό που τελικώς μένει είναι αν κάποιοι κανόνες και θεσμοί που ίσχυαν στο παρελθόν και που έπαυσαν να ισχύουν, στο όνομα της εξέλιξης και της προόδου, έρχεται η στιγμή που η έλλειψή τους κάνει ζημιά στους λαούς. Στον άνθρωπο της καθημερινότητας, στον βιοπαλαιστή.
Στη χώρα μας, στο παρελθόν, όταν είχαμε βγει από πολέμους -και εσωτερικούς- και προσπαθούσαμε να ορθοποδήσουμε, η σταδιακή ανάπτυξη μαζί με τα μέτρα που προστάτευαν την κοινωνία, ακριβώς επειδή αυτή την προστασία την είχε ανάγκη για να επιβιώσει σε δύσκολες συνθήκες, είχαν δημιουργήσει ένα πλαίσιο ασφάλειας. Το οποίο σήμερα, σε συνθήκες απόλυτου οικονομικού φιλελευθερισμού και ελευθερίας των αγορών, δεν υπάρχει.
Είναι τάχα παρωχημένοι οι κανόνες και οι θεσμοί του παρελθόντος; Σίγουρα οι πληττόμενοι δεν τους βρίσκουν παρωχημένους…
Εφημερίδα Απογευματινή
