Μηνύσεις, καταγγελίες που σοκάρουν, ύβρεις και σεξουαλικές απειλές σε μικρά παιδιά, τοξικότητα σε πάρα πολύ επικίνδυνα επίπεδα! Αυτό δεν είναι μπάσκετ και σίγουρα δεν είναι αθλητισμός!
Έχουμε ζήσει πολλούς… εμφύλιους σπαραγμούς στα ελληνικά γήπεδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Όσα συνέβησαν ωστόσο από το βράδυ της Κυριακής μέχρι τα ξημερώματα της Δευτέρας, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του δεύτερου τελικού της Basket League ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό AKTOR, ξέφυγαν από κάθε όριο. Προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και βασικές αξίες της ελληνικής κοινωνίας. Φτάσαμε στο σημείο δύο κορίτσια (το ένα στις παρυφές της ενηλικίωσης και το άλλο ανήλικο) να βρίσκονται αντιμέτωπα με χυδαιότητες που δεν μπορεί καν να διαχειριστεί ο ανθρώπινος νους.
Δεν είμαστε δικαστές για να… μοιράσουμε ποινές, να εκδώσουμε ετυμηγορίες και εντέλει να υποκαταστήσουμε τον ρόλο της ελληνικής Δικαιοσύνης. Άλλωστε, πολλά από όσα συνέβησαν τις τελευταίες ώρες συνιστούν ποινικά αδικήματα.
Το γεγονός ότι οδεύουμε ολοταχώς προς ματαίωση των τελικών της Basket League (μετά την άρνηση των αδελφών Αγγελόπουλων και του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να ανταποκριθούν στο κάλεσμα που τους απηύθυνε ο υπουργός Αθλητισμού, Γιάννης Βρούτσης) μάλλον… ανακούφιση προκαλεί σε κάθε υγιώς σκεπτόμενο φίλαθλο.
Και του χρόνου όλα καλά;
Και λοιπόν; Δεν θα αναδειχθεί φέτος πρωταθλητής, δεν θα ξαναζήσουμε τις εικόνες ντροπής που προσβάλλουν πάνω από όλα τους ίδιους τους πρωταγωνιστές τους, αλλά τι θα γίνει σε λίγους μήνες, όταν οι ίδιοι αντίπαλοι θα βρεθούν κάτω από τις ίδιες συνθήκες αντίπαλοι στο παρκέ; Τι θα έχει αλλάξει; Απολύτως τίποτα!
Το μόνο που μπορεί να διαφοροποιηθεί είναι η μεγαλύτερη αυστηροποίηση της νομοθεσίας που διέπει τον επαγγελματικό αθλητισμό και ιδιαίτερα το επαγγελματικό μπάσκετ στη χώρα μας.
Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο η ελληνική κυβέρνηση έγινε η πρώτη στην ιστορία που τόλμησε να… σπάσει αυγά στο ελληνικό ποδόσφαιρο, παίρνοντας πολύ σκληρές αποφάσεις για την καταπολέμηση της βίας στα γήπεδα. Δεκαέξι μήνες μετά ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του μπορούν να αισθάνονται απόλυτα δικαιωμένοι για τη θέσπιση ενός νόμου που επιτρέπει πλέον σε κάθε οικογενειάρχη να παίρνει τα παιδιά του και να πηγαίνει με ασφάλεια στο γήπεδο.
Ήρθε η σειρά να γίνει κάτι ανάλογο και στο μπάσκετ! Εδώ και τώρα να μπει τέλος σε μια… φαρσοκωμωδία που προσβάλλει όχι απλώς τα ιδεώδη του αθλητισμού αλλά το ιερό αγαθό της οικογένειας.
Το άσυλο της χυδαιότητας
Έφτασε η στιγμή να μπει ένα τέλος στο θλιβερό φαινόμενο της λεκτικής βίας στα ελληνικά γήπεδα αλλά και στην ανεξέλεγκτη συμπεριφορά των Ελλήνων παραγόντων. Γιατί για να φτάσουμε στο σημείο να εκστομίζονται σεξουαλικές απειλές προς δύο νεαρά κορίτσια, επί σειρά ετών έχουμε επιτρέψει ως κοινωνία τη μετατροπή των ελληνικών γηπέδων σε άσυλο χυδαιότητας. Και για αυτό το φαινόμενο έχουν τεράστια ευθύνη και οι ίδιοι οι αθλητές, μέσω της… άνευ όρων υποταγής τους στους οπαδούς και τους ιδιοκτήτες των ομάδων τους.
Ναι, είναι σοκαριστικός ο τρόπος που ενεπλάκησαν σε ένα ντέρμπι οι κόρες του Γιώργου Αγγελόπουλου και του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Ήταν όμως ηλίου φαεινότερον ότι θα φτάναμε και στο συγκεκριμένο έσχατο σημείο ηθικής κατάπτωσης της κοινωνίας μας.
Όταν κάθε ντέρμπι συνοδεύεται από έναν οχετό ύβρεων ως soundtrack και την επόμενη μέρα όλοι οι δημοσιογράφοι γράφουμε για «υπέροχη ατμόσφαιρα» επειδή δεν έσπασαν κεφάλια, μοιραία θα φτάναμε και στις εικόνες ντροπής της Κυριακής.
Όταν όλα τα τελευταία χρόνια έχουμε νομιμοποιήσει τη χυδαιότητα σε βάρος μανάδων, συζύγων, οικογενειών, όταν η συντριπτική πλειονότητα των συνθημάτων στα ελληνικά γήπεδα ξεκινά με τη φράση «είναι π@@@@@α του τάδε η μάνα», κάποια στιγμή θα αντικρίζαμε εικόνες που θα δυσκολευόσουν να πιστέψεις.
Πώς είπατε; Σας σοκάρει που βλέπετε γραμμένη τη συγκεκριμένη φράση; Με το χέρι στην καρδιά, πόσοι από εσάς δεν την έχετε τραγουδήσει έστω και μία φορά σε κάποιο γήπεδο; Πόσοι από εσάς δεν έχετε βρίσει τη μητέρα (ακόμη και αν δεν βρίσκεται στη ζωή) ενός διαιτητή, ενός αντίπαλου προπονητή, ενός ποδοσφαιριστή, ενός μπασκετμπολίστα παρασυρόμενοι από τη… χυδαιότητα του όχλου;
Πόσοι από όσους είστε γονείς δεν έχετε πει έστω και μία φορά στα παιδιά σας όταν βρίζουν στο σπίτι… «εδώ δεν είναι γήπεδο»; Λες και στο γήπεδο είναι φυσιολογικό να χυδαιολογείς, να καταριέσαι, να προσβάλλεις, να ισοπεδώνεις αξίες.
Η πιο ελεεινή έκφανση
Έτσι αναθρέφουμε εδώ και δεκαετίες τις επόμενες γενιές οπαδών. Τους μαθαίνουμε ότι η μοναδική μορφή βίας στα γήπεδα είναι η ρίψη αντικειμένων, οι συμπλοκές, τα επεισόδια, ενώ στην πραγματικότητα η πιο ελεεινή έκφανση της συγκεκριμένης «γάγγραινας» είναι η λεκτική.
Όχι μόνο να διακοπεί λοιπόν το φετινό πρωτάθλημα της Basket League, αλλά να μην ξεκινήσει ούτε το επόμενο. Όχι τουλάχιστον όσο δεν μπορεί να εξασφαλιστεί ένα νομοθετικό πλαίσιο που θα προστατεύει στα γήπεδα τις ηθικές αξίες της κοινωνίας μας: τον θεσμό της οικογένειας, τις μανάδες μας, τα παιδιά μας.
ΥΓ. 1: Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι πιο σοκαριστικό: οι εικόνες που στιγμάτισαν τον τελικό της ντροπής το βράδυ της Κυριακής ή ο… διχασμός μέρους της ελληνικής κοινωνίας την επομένη για το πια μορφή χυδαιότητας ήταν δικαιολογημένη και ποια όχι!
ΥΓ. 2: Ο βαθμός προπαγάνδας σε media και social media έχει φτάσει πλέον σε τόσο δυσθεώρητα επίπεδα που παραποιείται ακόμη και η ξεκάθαρη εικόνα ενός βίντεο! Ναι, το συγκεκριμένο βαρέλι έχει ακόμη… πολύ δρόμο για να φτάσουμε στον πάτο του.
Εφημερίδα Απογευματινή
