Όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται στα γήπεδα ασφαλώς και δείχνουν ένα παρακμιακό επίπεδο μερίδας φιλάθλων, ενίοτε και παραγόντων. Είχαμε πρόσφατο παράδειγμα… πολιτιστικής συμπεριφοράς, σε αγώνα μπάσκετ για το ελληνικό πρωτάθλημα, γεγονός που ανάγκασε την κυβέρνηση να αναβάλει έναν επαναληπτικό αγώνα και να απειλήσει ακόμη και με διακοπή του πρωταθλήματος.
Εδώ και χρόνια, βεβαίως, έχουν σταματήσει η κοινή παρουσία φιλάθλων και των δύο αντιπάλων ομάδων στα γήπεδα και οι μετακινήσεις τους από πόλη σε πόλη, μέτρο που δεν εφαρμόζεται ούτε στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Νοτίου Αμερικής.
Όλοι παρακολουθήσαμε λίγο ως πολύ τι συνέβη. Δηλαδή όσα έδειξε η κάμερα. Φιλάθλους να βρίζουν χυδαία την οικογένεια του παράγοντα της αντιπάλου ομάδος, ο παράγοντας να απαντάει αναλόγως και γενικώς να δημιουργείται μια ατμόσφαιρα που δεν τη λες κιόλας αντιπροσωπευτική φιλάθλου πνεύματος, όσο χαμαιτυπείου.
Η κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα και η συνέχεια… επί της οθόνης. Και αυτό διότι οι ιδιοκτήτες των ομάδων που ήταν αντίπαλες στα γεγονότα της περασμένης Κυριακής και προσκλήθηκαν από τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό Πολιτισμού για να συζητήσουν απέρριψαν την πρότασή του. Γεγονός που δείχνει ότι η σχετική σύγκρουση θα έχει συνέχεια και μάλιστα σε επίπεδο παραγόντων.
Είναι σαφές από πολλά παραδείγματα του παρελθόντος ότι υπάρχει ευθύνη στους συνδέσμους των οργανωμένων οπαδών για έκτροπα που έχουν συμβεί. Ασφαλώς και δεν είναι όλοι οι οργανωμένοι που θέλουν να συμμετέχουν σε μια αναγνωρισμένη ομάδα φιλάθλων υποκινητές ή αυτουργοί βίαιων πράξεων. Πάντως από εκεί ξεκινάει ο τυφλός φανατισμός.
Ενίοτε, όπως προαναφέρθηκε, ξεφεύγουν δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα και οι παράγοντες, οπότε υπάρχει μία αλληλοτροφοδοσία φανατισμού των οπαδών, που μπορεί να καταλήξει σε έκτροπα.
Είναι ζήτημα τελικώς αθλητικής και πολιτισμικής κουλτούρας της φιλάθλου ιδιότητας που κανονίζει και τις συμπεριφορές στους αθλητικούς χώρους. Διότι η παρουσία στους χώρους αυτούς, εκτός από θέαμα, «αξιοποιείται» και ως δυνατότητα εκτόνωσης για πολλούς, όπως το ντιβάνι του ψυχολόγου. Σημασία βεβαίως έχει η εκτόνωση αυτή να μη συνορεύει με την παραβατική συμπεριφορά, την προσβολή του άλλου, την επιθετικότητα, ακόμη και την ικανοποίηση από τη βλάβη του άλλου.
Τι έχει αλλάξει από τότε που οπαδοί αντιπάλων ομάδων ανέβαιναν μαζί κατευθυνόμενοι στο γήπεδο, με την πιο ακραία εκδήλωση αντιπαλότητας να είναι το πείραγμα του αντιπάλου φιλάθλου και ο αστεϊσμός σε βάρος αυτού και της ομάδας του;
Η κοινωνία μας έχει αλλάξει δραματικά. Η κατάκτηση της ευημερίας συγκριτικά με άλλες εποχές άμβλυνε προβλήματα και περιόρισε σκοτούρες. Για να φτάσουμε στο σημείο να επιβεβαιώνεται η λαϊκή θυμοσοφία που λέει «δουλειά δεν είχε ο διάολος κ.λπ. κ.λπ.». Και βεβαίως τα πράγματα δεν πρόκειται να φτιάξουν, όσο αυτά που συμβαίνουν στα γήπεδα είναι αντιγραφή όσων συμβαίνουν σε σχολεία, σε παρέες ανηλίκων, ακόμη και μέσα στην ίδια την οικογένεια…
Εφημερίδα Απογευματινή
