Με τον νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και τις αυστηρές ποινές -που σωστά προβλέπει- οι αρμόδιοι ευελπιστούν ότι θα περιορισθούν τα οδικά ατυχήματα και κυρίως ότι θα αποκτήσουν οι Έλληνες οδηγοί μια διαφορετική οδική συμπεριφορά. Οδηγική συνείδηση. Έχουμε λοιπόν έναν Κώδικα βάσει της λογικής ότι και ο Άγιος φοβέρα θέλει.
Βεβαίως, για την επιτυχία του εγχειρήματος και κυρίως για να πάψουμε να θρηνούμε θύματα απαιτούνται ορισμένες προϋποθέσεις που άπτονται του αυτονόητου το οποίο, στη χώρα του άρπα-κόλλα όπως είναι η δική μας, τελεί σε μόνιμη ανεπάρκεια. Τι εννοούμε:
Πρώτ’ απ’ όλα να υπάρχει ικανή παρουσία αστυνομικών οργάνων στους δρόμους και κυρίως σε μεγάλες οδικές αρτηρίες και στις εθνικές οδούς. Το λέμε αυτό διότι συνήθως αυτό που συμβαίνει με κάθε νέο μέτρο αντιπροσωπεύει αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός: Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω. Δηλαδή θα πήξουν οι δρόμοι με αστυνομικούς τις πρώτες μέρες των μέτρων και μετά, και να τους θέλεις δεν θα τους βρίσκεις. Χωρίς τη συνεχή παρουσία τους, δηλαδή, δεν θα διαπιστώνεται η παράβαση. Να υπάρχει συνέχεια και συνέπεια.
Δεύτερον, δεν είναι αδικαιολόγητος ο φόβος που εκφράζουν ορισμένοι ότι τα μέτρα, με τον τρόπο της εφαρμογής τους, υπάρχει κίνδυνος να εξελιχθούν από προληπτικά… σε εισπρακτικά. Έχουμε πολλά παραδείγματα κατά το παρελθόν τα οποία επιβεβαίωσαν την κουτοπονηρία του απίθανου ελληνικού κράτους.
Τρίτον, πέραν των συνήθων παραβάσεων για τις οποίες τα επιβαλλόμενα πρόστιμα έχουν και παιδαγωγικό χαρακτήρα, σημασία έχει ο εντοπισμός των παραβάσεων εκείνων που βάζουν σε κίνδυνο τις ανθρώπινες ζωές. Τι με νοιάζει αν καθυστερήσει στη διαδρομή του ένα λεωφορείο κατά 45 δευτερόλεπτα, επειδή κάποιος μπήκε στη λεωφορειολωρίδα, όταν λ.χ. στην Εθνική οδό δεν θα υπάρχει κανένας τροχονόμος να σταματήσει τον εγκληματία που κάνει επικίνδυνα προσπεράσματα με 200 χλμ ή σου κολλάει από πίσω για να σε προσπεράσει τη στιγμή που αυτός θέλει;
Τέταρτον. Ωραία, θεσπίστηκε ένας αυστηρός ΚΟΚ. Τι εκπαίδευση και ποια παιδεία έχουν λάβει τα όργανα που θα τον εφαρμόσουν και τα οποία πολλές φορές για να ξεμπλέξουν και να μην έχουν μπελάδες «πηγαίνουν με το βιβλίο στο χέρι» και απορρίπτουν τη λογική επεξεργασία των περιστατικών που αντιμετωπίζουν; Όπως λ.χ. (μου το είχε διηγηθεί προ ετών αυτόπτης μάρτυς το σχετικό περιστατικό) η περίπτωση αστυνομικού ο οποίος, την ημέρα που είχε κλείσει ο δρόμος –για λόγους προληπτικούς για δήθεν τρομοκρατική ενέργεια- από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας προς γνωστό μαιευτήριο που βρίσκεται κοντά στην Αμερικανική πρεσβεία, έβγαλε περίστροφο για να απειλήσει οδηγό ο οποίος επέμενε να πάει την ετοιμόγεννη γυναίκα του στο μαιευτήριο!
Με άλλα λόγια, δεν φτάνουν τα μέτρα, αλλά πρέπει να συνοδεύονται και από άλλους παράγοντες όπως οι προαναφερθέντες.
Εφημερίδα Απογευματινή
