Ασχοληθήκαμε για δέκα μέρες με χειρονομίες, καταγγελίες, μηνύσεις, χυδαιότητες, αλλά σήμερα πρέπει να σεβαστούμε τη στάση που τήρησαν οι παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού AKTOR στον τέταρτο τελικό της Basket League και να γράψουμε λίγο για μπάσκετ. Η αγκαλιά του Εβάν Φουρνιέ και του Κέντρικ Ναν ήταν ίσως ένα μήνυμα ελπίδας και… αυτοκριτικής για όσα συνέβησαν το προηγούμενο δεκαήμερο.
Όταν βλέπεις δύο αστέρια πρώτου μεγέθους (που έχασαν την αυτοκυριαρχία τους, με τον Γάλλο να ξεφεύγει μάλιστα εκτός θεμιτών ορίων το βράδυ της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ) να λύνουν τις διαφορές τους με μια αγκαλιά αναγνώρισης της αξίας του αντιπάλου, οφείλεις και εσύ να πας ένα βήμα παραπέρα.
Όταν αντικρίζεις αυτή την τεράστια προσωπικότητα που λέγεται Χουάντσο Ερνανγκόμεθ να παραδίδει μαθήματα συμπεριφοράς, δίνοντας το «παρών» στην είσοδο της φυσούνας του ΣΕΦ στη διάρκεια της απονομής του τίτλου στους «ερυθρόλευκους» (ενώ λίγη ώρα νωρίτερα ήταν ο πρώτος «πράσινος» που έσπευσε να πάει κοντά στον Σάσα Βεζένκοφ για να τον ρωτήσει για την κατάσταση της υγείας του), επιβάλλεται να πορευτείς στα δικά του βήματα μεγαλείου.
Το μπάσκετ λοιπόν, που ισοπεδώθηκε για δέκα μέρες, μας χάρισε -επιτέλους- και στιγμές αλληλοσεβασμού ανάμεσα στους δύο «αιώνιους». Πού κρίθηκαν, ωστόσο, αγωνιστικά οι τελικοί της Basket League; Γιατί παρέδωσαν το στέμμα τους οι «πράσινοι» στους Πειραιώτες; Ας αναζητήσουμε τις απαντήσεις:
Οι επτά λόγοι
1) Οι τελικοί εξελίχθηκαν στον θρίαμβο του… καθαρού μυαλού. Στα αποδυτήρια του ΣΕΦ διαχειρίστηκαν με μεγαλύτερη ωριμότητα τον «πόλεμο» που μαινόταν εξωαγωνιστικά και κατάφεραν να βγάλουν στα τελευταία δύο παιχνίδια της σειράς τον… προ Final Four εξαιρετικό εαυτό τους. Στρατηγικά σε επίπεδο επικοινωνίας αξιολογείται ως λανθασμένη η συνταγή που ακολούθησε ο Παναθηναϊκός AKTOR, αρχικά με τη διαρροή της ομιλίας του Δημήτρη Γιαννακόπουλου προς τους παίκτες του την παραμονή του πρώτου τελικού και εν συνεχεία με την κάθοδο του ίδιου του ιδιοκτήτη των «πράσινων» στο ΣΕΦ για το Game 2. Αποδείχθηκε ότι η συγκεκριμένη επιλογή αναζωογόνησε τα «κλινικά νεκρά» κύτταρα του οργανισμού του Ολυμπιακού, ξύπνησε τον εγωισμό όλων στον Πειραιά και οδήγησε στην απίστευτη μεταμόρφωση των πρωταθλητών Ελλάδας στο παρκέ.
2) Έπαιξε ρόλο η διαιτησία; Σε ό,τι αφορά την εξέλιξη του Game 2, η απάντηση είναι «ναι». Σε ό,τι αφορά τη συνολική διαμόρφωση ισορροπιών της σειράς, η απάντηση είναι «όχι». Το πρωτάθλημα κρίθηκε επειδή ο Ολυμπιακός ήταν κατά πολύ ανώτερος του Παναθηναϊκού AKTOR στον τρίτο και τον τέταρτο τελικό. Και πέρυσι οι «πράσινοι» είχαν δικαιολογημένα παράπονα για τη διαιτησία στο καθοριστικό Game 4 του ΣΕΦ, αλλά επειδή ήταν καλύτεροι και πιο αποφασισμένοι κέρδισαν τον μεγάλο αντίπαλό τους μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Και, βέβαια, να είμαστε ξεκάθαροι. Κακές διαιτησίες στο μπάσκετ βλέπουμε εδώ και… 30 χρόνια. Και παραδοσιακά ο ηττημένος (όποιος και αν είναι) τις χρησιμοποιεί ως άλλοθι για να δικαιολογήσει σε μεγάλο ή μικρό βαθμό τις δικές του αγωνιστικές αδυναμίες.
3) Ο ΠΑΟ πλήρωσε ακριβά τον τραυματισμό του Λεσόρ αλλά και την αδυναμία εν μέρει κάλυψης του τεράστιου κενού του. Ο Πλάις ήταν… αόρατος, ο Γιουρτσεβέν ανέτοιμος να διαχειριστεί τόσο μεγάλη πίεση και ο Γκέιμπριελ απλώς είναι ένας ρολίστας. Αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίο ο Ολυμπιακός εκτέλεσε περισσότερες βολές στους τελικούς. Είχε πολύ περισσότερα στηρίγματα κοντά στο καλάθι. Οι «πράσινοι» δεν είχαν ούτε ένα.
4) Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ επιβεβαίωσε ότι είναι ένας από τους κορυφαίους σέντερ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και άπαντες συνειδητοποίησαν ότι ενδεχόμενη αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό θα συνιστά… αυτοχειρία για τους Πειραιώτες.
5) Ο Ολυμπιακός είδε ακόμη και παίκτες που ήταν… εξαφανισμένοι όλη τη σεζόν να πραγματοποιούν απίθανο step up στους τελικούς, με πρώτο και καλύτερο τον Τάιλερ Ντόρσεϊ. Εκεί που ο Ελληνοαμερικανός γκαρντ… γκρίνιαζε στα αποδυτήρια της Etihad Arena στο Άμπου Ντάμπι για τον χρόνο συμμετοχής του, εμφανίστηκε «σεληνιασμένος» μετά τον πρώτο τελικό. Δείγμα και αυτό ότι ο φετινός τίτλος κατακτήθηκε για τον Ολυμπιακό… στα αποδυτήρια του ΣΕΦ τις ημέρες που μεσολάβησαν από τον πρώτο μέχρι τον δεύτερο τελικό της σειράς.
6) Πέρυσι η θριαμβευτική πορεία του Παναθηναϊκού AKTOR βασίστηκε στο τρίπτυχο Αταμάν – Ναν – Σλούκα. Στους τελικούς και οι τρεις εμφανίστηκαν με… θολωμένο μυαλό! Ιδιαίτερα ο Τούρκος τεχνικός έδειξε να ασχολείται περισσότερο με τα συνθήματα σε βάρος της χώρας του και λιγότερο με το πώς θα αναχαιτίσει με αποτελεσματικότητα το αγωνιστικό ξύπνημα του Ολυμπιακού.
7) Σημείο-κλειδί της εξέλιξης των τελικών; Η ηρεμία και η νηφαλιότητα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Έλληνας τεχνικός κυριάρχησε του Αταμάν στη σκακιέρα των τελικών. Και το έπραξε γιατί δεν επέτρεψε να τον επηρεάσουν ούτε η… απαξίωση που βίωσε στα social media ακόμη και από φίλους του Ολυμπιακού μετά το Άμπου Ντάμπι ούτε τα mind games του ΠΑΟ, που πάντα τον θεωρούν τον πιο «ευάλωτο στόχο».
Εφημερίδα Απογευματινή
