Αρχίζει αύριο το τετραήμερο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα συνέδριο δεν μπορεί να τελειώσει σε μία μέρα, πόσω μάλλον όταν αφορά ένα κόμμα το οποίο ως γνωστόν μέσα σε 17 μήνες είχε να εμφανίσει τέσσερις διασπάσεις και από το οποίο προέκυψαν και άλλα κόμματα – ζωή να ’χουν! Πέραν βεβαίως των προβλημάτων αυτών, που επιβάλλουν ατέρμονες συζητήσεις, είναι και ίδιον των αριστερών να μιλούν πολύ και να συσκέπτονται. Θυμάμαι ότι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες πολιτικούς της Αριστεράς, της παλαιάς, καλής κοπής, ήταν ο Ηλίας Ηλιού, με μεγάλη πολιτική εμπειρία και παραστάσεις τόσο από τα κρίσιμα χρόνια όσο και από τις συνθήκες της προδικτατορικής εποχής.
Ένας συνάδελφος λοιπόν είχε κλείσει συνέντευξη με τον Ηλία Ηλιού και πήγε στο γραφείο του στη Βουλή για να τον συναντήσει. Η κουβέντα προχωρούσε καλά και με ενδιαφέρον, καθώς ο ηγέτης της τότε ΕΔΑ ανέλυε την πολιτική κατάσταση με τη γλαφυρότητα που τον διέκρινε. Κάποια στιγμή κι ενώ κορυφωνόταν η ανάλυσή του, λέει στον δημοσιογράφο: «Λυπάμαι, αλλά τώρα πρέπει να διακόψουμε». «Μα, γιατί;», ψέλλισε ο δημοσιογράφος, «δυσαρεστηθήκατε από κάποια ερώτηση;». «Όχι, βέβαια, παιδί μου… Αλλά έχουμε μια σύσκεψη… Βλέπεις στην ΕΔΑ συσκέπτονται επειδή δεν σκέπτονται!».
O Ηλίας Ηλιού, αν και αριστερός, δεν θεωρούσε την αστική τάξη… σατανάδες. Ευφυής και λογικός άνθρωπος, μπορούσε λόγω κύρους αλλά και σεβασμού που του έτρεφαν σύντροφοί του και αντίπαλοι να σχολιάζει σκωπτικά τις κομμουνιστικές αγκυλώσεις και το αριστερό τυπικό. Και βεβαίως και τους ίδιους τους συντρόφους του και το κόμμα στο οποίο ηγείτο. Είναι παροιμιώδης η φράση που έχει πει για τις συχνές συνεδριάσεις του κόμματος και την πολιτική πολυλογία που αναπτυσσόταν σε αυτές, την εποχή εκείνη. Είχε πει συγκεκριμένα ότι η Αριστερά το αμετάβατο ρήμα «συνεδριάζω» το έχει κάνει μεταβατικό. Π.χ., «σύντροφε, θα σε… συνεδριάσω».
Και εκτός από μεταβατικό το έχει κάνει και… ταλαιπωρίας σημαντικό, καθότι οι συνεδριάσεις εκείνες της αριστερής πολυλογίας κρατούσαν ώρες, χωρίς πάντοτε να προκύπτει κάτι το σημαντικό από αυτές, εκτός από τη σπατάλη χρόνου.
Βέβαια, όπου φτώχεια και γκρίνια, κι επειδή εκεί στη για πρώτη φορά Αριστερά η φτώχεια περισσεύει μάλλον, και η γκρίνια θα είναι μεγάλη. Δεν υπάρχει δημοσκόπηση που να δείχνει ότι το κόμμα αυτό, που κυβέρνησε κιόλας, κατορθώνει να ξεπεράσει το 5%. Περασμένα μεγαλεία, τα οποία μάλλον κλονίζουν και τη θέση του σημερινού επικεφαλής, τον οποίο πλέον αμφισβητούν οι πάντες, οι οποίοι φαντασιώνονται την επιστροφή του γίγαντα πρώην αρχηγού.
Ο οποίος θα παραστεί για να πει τον «δεκάρικό» του για «να την κάνει στη συνέχεια με μικρά πηδηματάκια», προκειμένου να αποφύγει τα μπλεξίματα που ο ίδιος προκάλεσε. Άλλωστε, ο τύπος είναι διεθνής πια…
Εφημερίδα Απογευματινή
