Οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες, το γαλλικό κράτος δηλαδή και η τότε προεδρία Μιτεράν το 1979 έκαναν ένα μοιραίο λάθος για την κατάσταση πραγμάτων στη Δυτική Ασία. Επέτρεψαν και μάλιστα διευκόλυναν τον ακραίο, σεχταριστή επί της ουσίας, ανώτατο ιερωμένο Αγιατολάχ Χομεϊνί να μεταβεί εγκαίρως στην Τεχεράνη και να κηρύξει διά επαναστάσεως την πτώση της διάρκειας 2.500 χρόνων μοναρχίας των Παχλαβί και την ίδρυση του πρώτου ισλαμικού κράτους στον κόσμο. Μιας επονομαζόμενης Δημοκρατίας (Λαοκρατίας) με τη σαρία στον πυρήνα του δικαίου της.
Η Περσία, ένας από τους αρχαιότερους ινδοευρωπαϊκούς πολιτισμούς στη νότια ζώνη της Κασπίας, έγινε Ιράν, φέουδο των Φρουρών της Επανάστασης, που επέβαλαν στην τελική φάση το καθεστώς των μουλάδων με τη βία και την τρομοκρατία των αντιφρονούντων.
Σαράντα έξι χρόνια μετά, από τα ξημερώματα της Παρασκευής βρισκόμαστε στη φάση πλήρους αναστροφής της ιστορίας. Αυτή τη φορά ο πρωταγωνιστής είναι το Ισραήλ, η μόνη χώρα που επέλεξε να εμπλακεί σε ανοιχτό πόλεμο με την Τζιχάντ και τον ριζοσπαστικό φονταμενταλισμό, που άλλες δυτικές μυστικές υπηρεσίες και όχι πλέον οι γαλλικές υπέθαλψαν και επέτρεψαν να γιγαντωθεί ως παγκόσμια τρομοκρατία και οργανωμένη αταξία.
Ο Μπ. Νετανιάχου, κορυφαίος ηγέτης στην Ανατολή -πλήττεται επικοινωνιακά και όχι μόνον από δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και δικτύων του Ισλάμ-, σε ρόλο νέου Τσόρτσιλ οδηγεί τις εξελίξεις σε μια τελική εκκαθάριση των δυνάμεων εκείνων που είναι επενδυμένες στη βία και την αστάθεια στην όλη περιοχή. Η αφετηρία ήταν η 7η Οκτωβρίου 2023, όταν η Χαμάς, η Ισλαμική Τζιχάντ και άλλες ομάδες μουτζαχεντίν επεχείρησαν και πέτυχαν σημαντικό πλήγμα στο εσωτερικό του Ισραήλ, κυρίως σε βάρος αμάχων και με σύλληψη ομήρων.
Μέχρι τότε το Ισραήλ τόσο στο πεδίο της Γάζας, όπου συνυπήρχε με την τρομοκρατική διοίκηση της Χαμάς, όσο και στις εν γένει δυναμικές που ανέπτυσσε το αμερικανικό όραμα των «Συμφωνιών του Αβραάμ» υπήρξε επαρκώς εποικοδομητικό, ενεργό και συμμέτοχο. Η ανατροπή που θέλησε να πετύχει ο παγκόσμιος εξτρεμισμός στη βάση του Ισλάμ με την άνανδρη, αλλά με χρόνια προετοιμασίας, επιχείρηση δεν είχε στόχο μόνο το Ισραήλ αλλά συνολικά το κλίμα των «Συμφωνιών του Αβραάμ», που οδηγούσαν σε μια «νέα τάξη» τη γεωπολιτική συγκρότηση, παρακάμπτοντας σε τακτική βάση το Παλαιστινιακό και επιδιώκοντας μια θετική σχέση συνεργασίας και βαθμηδόν εμπιστοσύνης μεταξύ της Ιερουσαλήμ και των ηγεσιών των κρατών των Αράβων.
Πίσω από την αιματοβαμμένη 7η Οκτωβρίου φυσικά ήταν οι δυνάμεις και το δίκτυο του Ιράν. Άλλωστε δύο είναι οι συνήθεις δρώντες-ταραξίες στην Ανατολή και την Αφρική με τις μυστικές υπηρεσίες τους. Το Ιράν των Φρουρών της Επανάστασης και η Τουρκία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Το Ισραήλ πράγματι επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις των επιτελείων, κρατικών και μη, της Τζιχάντ. Μπήκε σε ευρείες πολεμικές επιχειρήσεις με τις ένοπλες δυνάμεις και τις μυστικές υπηρεσίες του εν συνόλω. Εξετέθη σε ρίσκα, απώλειες και δυσμενή δημοσιότητα, αφού ειδικά στη Γάζα η «ασπίδα» των τρομοκρατών της Χαμάς ήταν οι φερόμενοι ως άμαχοι και δεν υφίστατο πεδίο πολεμικής αντιπαράθεσης μεταξύ τακτικών στρατών.
Το Ισραήλ υπό την ηγεσία Νετανιάχου πέτυχε με επιμονή τεράστια πλήγματα στον εξοπλισμό, τις δομές και την ηγεσία της Χαμάς, της πανίσχυρης Χεζμπολάχ με βάση τον Λίβανο και κλιμακωτά ενάντια στους Χούθι στη Υεμένη. Οι αραβικές ηγεσίες έχουν αντέξει την πίεση που δέχονται όλο αυτό το μακρύ διάστημα. Πλην του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, όπου έπαιξε ρόλο η Τουρκία με τις μυστικές υπηρεσίες της. Στην παρούσα πλέον φάση δεν μπορούσε να δοθεί περαιτέρω ευχέρεια στο Ιράν να εξελιχθεί σε πυρηνική δύναμη, με βαλλιστικούς πυραύλους που ακουμπούν όχι μόνο τις γειτονικές χώρες αλλά ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια. Το Ισραήλ ανέλαβε δράση και ο στόχος είναι να τελειώσει τη δουλειά, όχι μόνο για την εθνική του ασφάλεια αλλά και για να υπάρξουν προϋποθέσεις για ευταξία σε Ασία – Μεσόγειο – Αφρική. Η τελική κατάληξη δεν μπορεί να είναι να ηττηθεί το Ιράν αλλά με κινητοποίηση του λαού του να γίνει και πάλι Περσία.
Εφημερίδα Απογευματινή
