Στην Κύπρο απαθανατίζουν τις νύχτες -µε κάµερες και smartphones- τους πυραύλους του Ιράν που διαγράφουν φωτεινές τροχιές πριν χτυπήσουν στόχους στο Ισραήλ. Η Κύπρος είναι µια ανάσα από το νέο θέατρο του πολέµου, την ώρα που οι συζητήσεις για την επίλυση του Κυπριακού τελµατώνουν για ακόµη µια φορά, παρατείνοντας το όνειδος µε τα κατεχόµενα. Αλλά έχουµε θέαµα… Ιδού µερικοί τίτλοι δηµοσιευµάτων στον ηλεκτρονικό Τύπο: «Καθηλωτικά βίντεο: Ορατοί στην Κύπρο οι πύραυλοι του Ιράν στο Ισραήλ». «Εγινε η νύχτα… µέρα στον ουρανό της Κύπρου» και άλλα συναφή, που προβλήθηκαν και σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ.
Στην Ελλάδα δεν έχουµε το «προνόµιο» να βλέπουµε τον ουρανό µας να γίνεται από νύχτα µέρα, λόγω των πυραύλων. Αλλά το βράδυ της Τετάρτης µια έκτακτη σύσκεψη στο υπουργείο Αµυνας για την αντιβαλλιστική προστασία της χώρας µάς έβαλε, µε έναν τρόπο, µέσα στο κάδρο των πιθανών απειλών. Η αίσθηση ότι η\ σύρραξη Ισραήλ – Ιράν είναι µια µακρινή υπόθεση πήγε περίπατο. Οι δονήσεις στη Μέση Ανατολή φτάνουν και στην επικράτειά µας µε πολλούς τρόπους.
Κατ’ αρχάς υπάρχουν οι άµεσες παρενέργειες στην οικονοµία και την τσέπη µας. Είναι θέµα χρόνου να µετρήσουµε τις επιπτώσεις από την έκρηξη τιµών στο πετρέλαιο, που ασφαλώς θα ανατροφοδοτήσει τον πληθωρισµό και στη χώρα µας. Η απειλή να κλείσουν τα στενά του Ορµούζ θα έχει σοβαρές συνέπειες για την ελληνική ναυτιλία. Ακόµα και στον «λογαριασµό» για τον τουρισµό προεξοφλείται ότι θα έχουµε απώλειες. Με την οικονοµία και το γεωπολιτικό πεδίο παγκοσµιοποιηµένα όσο ποτέ πριν, δεν υπάρχουν «µακρινές» συρράξεις που δεν µας επηρεάζουν, συχνά καθοριστικά, και στην καθηµερινότητά µας. Η πλέον τριετής πολεµική σύγκρουση στην Ουκρανία, µετά τη ρωσική εισβολή στα εδάφη της, ακόµα αφήνει το βαρύ αποτύπωµά της στην Ευρώπη, την Ελλάδα. Ανατρέπει ισορροπίες δεκαετιών, αναδιατάσσει προτεραιότητες, όπως η αύξηση των αµυντικών δαπανών και εξοπλισµών, εξακολουθεί να επηρεάζει το ενεργειακό αποτύπωµα στην Ε.Ε. και σε εµάς. Η σύρραξη στη Μέση Ανατολή έρχεται να λειτουργήσει σωρευτικά σε ό,τι αφορά στις ευρύτερες οικονοµικές επιπτώσεις.
Αυτή τη φορά, όµως, η σύγκρουση του Ισραήλ µε το Ιράν µας βάζει σε µια σκληρή και απρόβλεπτη δοκιµασία σε ό,τι αφορά το γεωπολιτικό µας αποτύπωµα, τις συµµαχίες µας, τις προτεραιότητές µας. Θέτει µεγάλα ερωτήµατα για το πώς και προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η επίλυση ή η επιπλοκή σε κρίσιµα εθνικά µας θέµατα. Και όλα αυτά σε µια παγκόσµια πραγµατικότητα, όπου κυριαρχεί το απρόβλεπτο, ο αιφνιδιασµός, η εκ βάθρων ανατροπή στις διεθνείς σχέσεις. Γιατί την ώρα που τα ισραηλινά F-35 και οι ιρανικοί πύραυλοι επιχειρούν «µακριά µας», καθώς ασκείται δυναµική εµπλοκής των ΗΠΑ, µια σειρά από δυσάρεστες εξελίξεις κλονίζουν συµµαχίες και µέχρι χθες βεβαιότητες για τη χώρα µας.
Εχουµε την εµπλοκή µε την Αίγυπτο, σε ό,τι αφορά τη δικαστική αµφισβήτηση των περιουσιακών δικαιωµάτων της Μονής του Ορους Σινά. Αυτό από µια χώρα, ο πρόεδρος της οποίας είχε επισκεφθεί την Αθήνα λίγα 24ωρα πριν από την έκδοση της επίµαχης απόφασης κι ενώ όλοι θεωρούσαµε «δεδοµένη» την απρόσκοπτη συνεργασία των δύο χωρών. «∆εδοµένο» είχαµε και τον Χάφταρ της Λιβύης, µέχρι τη στιγµή που ο ίδιος άρχισε να συζητά το ενδεχόµενο αποδοχής του τουρκολιβυκού µνηµονίου στη Μεσόγειο. Παράλληλα, έχουµε τον δυσεπίλυτο γρίφο της συµµετοχής της Τουρκίας στο εξοπλιστικό πρόγραµµα SAFE της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ µετέωρο βρίσκεται το ζήτηµα της πόντισης του καλωδίου στο Αιγαίο. Η δηµοσιοποίηση το Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασµού από την Αγκυρα είναι άλλη µια σοβαρή πρόκληση. Κλονισµό υφίσταται επίσης και η στρατηγική µας συµµαχία µε το Ισραήλ, ενώ κατά κάποιον τρόπο «διασώζονται» οι επαφές µας µε άλλες αραβικές χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ ή τα ΗΑΕ.
Κι αυτά σε µια περίοδο που η ηγεσία της Ε.Ε. είναι αδύναµη όσο ποτέ, εµφανίζει σηµάδια παραλυσίας. Είναι να αναρωτιέται κάποιος αν θα υπάρξουν αντανακλαστικά αλληλεγγύης σε περίπτωση που η Ελλάδα χρειαστεί τη στήριξη των Βρυξελλών. Παράλληλα, έχουµε έναν Τραµπ που κινείται σε καθηµερινή βάση εκτός συντεταγµένων και, στην περίπτωσή µας, δεν έχει ανοίξει ακόµη τα χαρτιά του, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Είναι στα άµεσα συµφέροντα της χώρας µας να τελειώσει το δράµα στην Παλαιστίνη. Είναι σηµαντικό η διπλωµατία να αναλάβει δράση για τη λήξη της αναµέτρησης του Ισραήλ µε το Ιράν. Αλλά οι πληγές που αφήνουν τα µέτωπα αυτά δεν θα κλείσουν εύκολα. Ηδη διακινούνται σενάρια «διευθέτησης διενέξεων», ενώ η ζυγαριά για αµφιλεγόµενα ζητήµατα, όπως το τουρκολιβυκό µνηµόνιο, δεν έχει γείρει ακόµη στη µία ή την άλλη πλευρά. Η διαχείριση της πολύπλευρης αυτής κρίσης απαιτεί από την κυβέρνηση συνδυασµό ψυχραιµίας και αποφασιστικότητας. Επιπλέον το ζήτηµα µιας ευρύτερης συναίνεσης στο πολιτικό φάσµα -αντί για κορόνες διχασµού- είναι καίριο. Είναι όµως εφικτό;
Εφημερίδα «Κυριακάτικη Αποεγυματινή»
