Η πρόσφατη συζήτηση, µε θέµα τη λήψη απόφασης από την Ολοµέλεια της Βουλής για τη συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής που θα εξετάσει ενδεχόµενες πολιτικές και ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων, σχετικά µε την υπόθεση των Τεµπών, φανέρωσε για ακόµη µία φορά τους λόγους για τους οποίους η χώρα διαθέτει µία αντιπολίτευση κατώτερη των περιστάσεων.
∆υστυχώς βγήκε και πάλι στην επιφάνεια ένας τοξικός και χυδαίος αντιπολιτευτικός λόγος, που έφερε στη µνήµη εποχές που όλοι θέλουµε να ξεχάσουµε: η απόλυτη εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου από τους νοσταλγούς της διχόνοιας στις πλατείες, µόνο και µόνο για πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη. Το δυστύχηµα των Τεµπών θα αποτελεί πάντα ένα βαθύ τραύµα στην εθνική συλλογική µας συνείδηση. Ενα τραύµα, που δηµιουργεί µια µεγάλη ευθύνη αναστοχασµού και έρευνας των πραγµατικών αιτιών που οδήγησαν σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία, πάντα σύµφωνα µε το Σύνταγµα και τους νόµους, και κυρίως µε απόλυτο σεβασµό στη µνήµη των 57 νεκρών και των οικογενειών τους. Ταυτόχρονα, έχουµε την υποχρέωση να εργαστούµε εντατικά, από όποια θέση µάς όρισαν οι πολίτες, για έναν ασφαλή σιδηρόδροµο και γενικότερα για σύγχρονες και ασφαλείς µεταφορές, ακούγοντας την απαίτηση της κοινωνίας. Απαίτηση για απόδοση ευθυνών σε όποιον εµπλέκεται, όποια θέση κι αν έχει υπηρετήσει ή υπηρετεί, όποια ιδιότητα κι αν είχε ή αν έχει, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται.
Υπάρχει µία βασική αρχή που θα πρέπει να υπηρετούµε απαρέγκλιτα, όλοι όσοι σεβόµαστε τους θεσµούς. Κανένας δεν είναι ένοχος χωρίς νόµο που να προβλέπει από πριν την πράξη για την οποία κατηγορείται. Αυτό επιβάλλει ο νοµικός µας πολιτισµός, ο σεβασµός στα θεµελιώδη ανθρώπινα δικαιώµατα, η διεθνής σύµβαση για τα δικαιώµατα του ανθρώπου. Στο πλαίσιο αυτό έχουµε την υποχρέωση να διαχωρίσουµε προσεκτικά τις πολιτικές ευθύνες και τους πολιτικούς όρους, από τις ποινικές ευθύνες και τους ποινικούς όρους. Μία υποχρέωση που δεν αφορά µόνο τον σεβασµό στα ανθρώπινα δικαιώµατα, αλλά και προς τους θεσµούς και κυρίως την ίδια τη δηµοκρατία. Η πολιτική ζωή δεν πρέπει να ποινικοποιείται. Οταν όµως πράγµατι προκύψουν ποινικές ευθύνες που προβλέπονται ρητά στον ποινικό νόµο και αφορούν πολιτικά πρόσωπα, αυτό πρέπει να κρίνεται αποκλειστικά από τη ∆ικαιοσύνη.
Είναι η πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά που αφ’ ενός κάποιο κυβερνών κόµµα καταθέτει πρόταση διερεύνησης τυχόν ποινικών ευθυνών για τέως υπουργό του και αφ’ ετέρου, µετά και την υπόθεση Τριαντόπουλου, εγκαλούµενο πολιτικό πρόσωπο ζητά να παραπεµφθεί απ’ ευθείας στον φυσικό του δικαστή. Συνθήκες που δεν ήταν ποτέ αυτονόητες και που η κυβέρνηση Μητσοτάκη από το 2019 θέλησε να εισαγάγει στην πολιτική ζωή της χώρας, ως ένα ανάχωµα απέναντι στην απαξίωση των θεσµών που είχαµε τα προηγούµενα χρόνια. Ενόψει µάλιστα της επόµενης Συνταγµατικής Αναθεώρησης, η Ν.∆. θα προτείνει να περιοριστεί ο ρόλος της Βουλής, προκειµένου να επιταχύνεται η παραποµπή πολιτικών προσώπων στη ∆ικαιοσύνη.
Με τους θεσµούς δεν έχει το δικαίωµα να παίζει κανείς. Σε µία ισχυρή δηµοκρατία, όπως η δική µας, η τιµωρία των ενόχων γίνεται αποκλειστικά από την ανεξάρτητη ∆ικαιοσύνη. Το πολίτευµά µας δεν νοµιµοποιεί ούτε την ύπαρξη αυτόκλητων τιµωρών ούτε λαϊκών δικαστηρίων. Σκύβουµε το κεφάλι µε σεβασµό απέναντι στις οικογένειες και τη µνήµη των θυµάτων και βοηθάµε µε όλα τα µέσα το κρίσιµο έργο των δικαστικών αρχών, επιζητώντας πρώτοι από όλους να µη µείνει η παραµικρή σκιά στη συγκεκριµένη υπόθεση.
Αντρέας Νικολακόπουλος, Βουλευτής Ηλείας µε τη Νέα ∆ηµοκρατία, τέως υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη
Κυριακάτικη Απογευματινή
