Ο Λευκός Οίκος έχει κάθε λόγο να νιώθει ικανοποίηση από τον σχεδιασμό του ως προς την καταστροφή των τριών εργοστασίων του Ιράν και στη συνέχεια την ισχυρή πρόσκληση για εκεχειρία και παύση των εχθροπραξιών με το Ισραήλ. Η Ιερουσαλήμ, από την άλλη πλευρά, με επίσημες ανακοινώσεις από την Κυριακή και δηλώσεις του πρωθυπουργού, Νετανιάχου, εκδήλωσε την ικανοποίηση και τον ενθουσιασμό της για την εμπλοκή των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ στην καταστροφή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν.
Επίσης για την έμπρακτη δήλωση Τραμπ ότι οι ΗΠΑ αποτελούν ομάδα με το Ισραήλ. Στην περίπτωση Νετανιάχου, μιλώντας στο πολιτικό και εθνικό επίπεδο για το Ισραήλ, υπάρχει λόγος να νιώθει ιδιαίτερα ευχαριστημένος από το γεγονός ότι η αντιπολίτευση αλλά και οι διεθνείς παροικίες των Εβραίων συντάχθηκαν στο πλευρό του στον πόλεμο που ξεκίνησε απέναντι στο Ιράν και το καθεστώς των μουλάδων και των Φρουρών της Επανάστασης.
Στον δρόμο της εκεχειρίας μετά την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο Ισραήλ – Ιράν, με το χειρουργικού τύπου αλλά απόλυτης ισχύος πλήγμα, είχαν ρόλο και παρασκηνιακή συμμετοχή και η Ρωσία αλλά και η Κίνα. Η Μόσχα στο να υπάρξει αυτοσυγκράτηση και ελεγχόμενες στρατιωτικές αντιδράσεις από τους Φρουρούς της Επανάστασης ως προς τους πυραύλους, κατόπιν προειδοποίησης, που εκτοξεύθηκαν από την Τεχεράνη σε αμερικανικές βάσεις εντός της επικρατείας του Κατάρ και του Ιράκ.
Σημειωτέον ότι όλα αυτά εξελίχθηκαν μετά τις συζητήσεις και τη συνάντηση που είχε ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν με τον Ρώσο πρόεδρο, Πούτιν, αλλά και των υψηλών αξιωματούχων της Ρωσίας υπό τον συντονισμό του εμπειρότατου σε κρίσεις ομολόγου του Λαβρόφ. Η Κίνα από την πλευρά της παρενέβη επίσης προς την Τεχεράνη, η οποία οικονομικά είναι πλήρως εξαρτημένη από το Πεκίνο, προκειμένου να αποφευχθεί η απευκταία για τη διεθνή οικονομία κίνηση των Φρουρών της Επανάστασης να κλείσουν τα Στενά του Ορμούζ.
Σε κάθε περίπτωση, από το ξημέρωμα της Κυριακής όταν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις έπληξαν τα πυρηνικά εργοστάσια μέχρι και χθες, που ξεκίνησε μια διεργασία εκεχειρίας, ξεδιπλώθηκε η νέα διεθνή πρακτική επιβολής ισχύος η οποία, παρακάμπτοντας τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου και τις αργόσυρτες και φλύαρες διαδικασίες των διεθνών οργανισμών ακόμη και του ΟΗΕ ή του Συμβουλίου Ασφαλείας, επιβάλλει γεωπολιτικές και περιφερειακές πραγματικότητες μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες συνεννόησης και συντονισμού στο τρίγωνο Ουάσινγκτον – Μόσχα – Πεκίνο.
Ουσιαστικά ο λόγος για επανάληψη της διαδικασίας της Γιάλτας για εναρμόνιση συμφερόντων και διαμόρφωση ζωνών επιρροής των μεγάλων δυνάμεων που εξελίχθηκε αρχικά στο τέλος του Β’ ΠΠ, με την Κίνα να έχει υποκαταστήσει τη Βρετανία. Από την άλλη πλευρά, η Ευρώπη που συνεδριάζει σε επίπεδο κορυφής αυτήν την εβδομάδα στις Βρυξέλλες δεν δείχνει να έχει κάποιον ουσιώδη και καθοριστικό ρόλο. Το μόνο περιθώριο που έχουν ακόμη και οι τρεις δυνάμεις της ηγεσίας της -Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία- είναι ο τρόπος με τον οποίο θα προσαρμοσθούν στις αμερικανικές στρατηγικές, εξαγγελίες και χειρισμούς των ΗΠΑ. Το ίδιο συμβαίνει και με το ΝΑΤΟ που λειτουργεί πλέον σε παράλληλο σύμπαν και αφορά την Ευρώπη.
Στο περιφερειακό επίπεδο ο μεγάλος κερδισμένος είναι το Ισραήλ και η ηγεσία Νετανιάχου που μετά την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023, που δέχθηκε από την υποστηριζόμενη από το Ιράν Χαμάς, ξεκίνησε έναν επίμονο και πολυμερή πόλεμο εναντίον του επονομαζόμενου «άξονα της αντίστασης» των Φρουρών της Επανάστασης στη Γάζα, τον Λίβανο, τη Συρία, την Υεμένη και τελικά την ίδια την πρωτεύουσα του «άξονα του κακού», το Ιράν.
Εκεί που οι διπλωματικές συνομιλίες, οι διαπραγματεύσεις και οι μυστικές επιχειρήσεις είχαν αποτύχει, με στρατιωτικές επιχειρήσεις και πολλές θυσίες το Ισραήλ πέτυχε να φθάσουμε στην αυγή μιας επόμενης ημέρας. Τώρα πολλά θα κριθούν από το κατά πόσον η Ιερουσαλήμ θα εξελιχθεί σε περιφερειακό παράγοντα συμμετέχοντας ενεργά στη συγκρότηση μιας ζώνης και μιας κοινότητας από τη Μεσόγειο μέχρι την Ινδία.
Εφημερίδα Απογευματινή
