Η συνύπαρξη των Κώστα Σλούκα και Κώστα Παπανικολάου με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και κυρίως το μεγάλο κίνητρο για διάκριση, που συνδέει τους τρεις σπουδαίους αθλητές, αποτελούν δεδομένα μια αχτίδα φωτός ενόψει του ταξιδιού της Εθνικής μπάσκετ σε Λεμεσό και (πρώτα ο Θεός) Ρίγα, προκειμένου η «επίσημη αγαπημένη» να επιστρέψει στο βάθρο μεγάλης διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά το 2009.
Οι «κάπτεν» των Παναθηναϊκού AKTOR και Ολυμπιακού γνωρίζουν ότι η φετινή παρουσία τους στη «γαλανόλευκη» ενδεχομένως να συνιστά τον τελευταίο τους… χορό με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Και όπως συμβαίνει με όλα τα παιδιά της γενιάς τους (που έχουν γευτεί ουκ ολίγους θριάμβους και τρόπαια σε διεθνές επίπεδο με τους συλλόγους όπου αγωνίστηκαν), η πιθανότητα να κλείσουν την καριέρα τους στην Εθνική ανδρών χωρίς ένα μετάλλιο στο στήθος πληγώνει τον εγωισμό τους. Μην έχετε καμία αμφιβολία για αυτό!
Η φετινή εκδοχή της ομάδας που θα παρουσιάσει ο Βασίλης Σπανούλης σε Κύπρο και Λετονία αντικατοπτρίζεται στα γεμάτα αποφασιστικότητα μάτια του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Δεν πρόκειται να ηρεμήσει ο «Greek Freak» αν δεν οδηγήσει την Εθνική της δεύτερης πατρίδας του σε μια ιστορική διάκριση. Θεωρεί ότι της το οφείλει και για αυτόν τον λόγο έχει αναγάγει τον συγκεκριμένο στόχο σε αντίστοιχης σημασίας με εκείνον της κατάκτησης ενός δεύτερου δαχτυλιδιού στο NBA.
Όλα τα παραπάνω είναι άκρως ρομαντικά, ανθρώπινα, τιμούν τους πρωταγωνιστές της ιστορίας που θα ζήσουμε τις επόμενες εβδομάδες, αλλά -όσο πλησιάζουμε στα νοκ άουτ της δεύτερης φάσης- η εθνική μας ομάδα θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να δώσει επαρκείς απαντήσεις σε ρεαλιστικά ερωτήματα που τουλάχιστον στο ξεκίνημα μοιάζουν αμείλικτα.
Την ώρα που οι Σέρβοι ετοιμάζονται να παρατάξουν μια dream team με όλα τα μεγάλα αστέρια τους (προεξάρχοντος του Γιόκιτς), οι Γερμανοί θα εμφανιστούν σχεδόν πλήρεις, οι Τούρκοι του Αταμάν ελπίζουν στο δικό τους restart, οι Ισπανοί θέλουν να τιμήσουν το δικό τους ξεχωριστό αντίο στην τελευταία παρουσία του Σέρτζιο Σκαριόλο στον πάγκο της Εθνικής τους και οι Γάλλοι παρά τις μεγάλες απουσίες τους θα είναι δεδομένα εξαιρετικά ανταγωνιστικοί, η δική μας ομάδα παίρνει θέση στην αφετηρία της προετοιμασίας της με τα ερωτήματα να μοιάζουν περισσότερα από τα όπλα της!
Υπέρβαση ξανά στα ημιτελικά
Αρκεί άραγε το ταλέντο του Γιάννη Αντετοκούνμπο για να καλύψει τη λειψανδρία στις θέσεις των ψηλών; Παράγουμε που παράγουμε σέντερ με το… σταγονόμετρο εδώ και χρόνια, ήρθε και η απουσία του Παπαγιάννη να μας αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο κοντά στο καλάθι. Όχι ότι ο «Big Papa» είναι κάποιο «πεντάρι»… υπέρβασης, αλλά χωρίς αυτόν ο Σπανούλης καλείται να λύσει μια σχεδόν άλυτη εξίσωση με μοναδικό κλασικό σέντερ με παραστάσεις Euroleague (και αυτές ως συμπληρωματικός ψηλός) τον Κώστα Αντετοκούνμπο.
Το δίδυμο Γιάννη – Μήτογλου δύναται να καλύψει την «τρύπα», αλλά πραγματικά η ένδεια ποιότητας και ποσότητας σε μεγάλα κορμιά καθιστά μάλλον υπερβατική οποιαδήποτε σκέψη για κατάκτηση ενός μεταλλίου. Ταυτόχρονα, η Εθνική μας φαντάζει σχετικά… γυμνή και στη θέση «3» κατόπιν της αποχώρησης από την ενεργό δράση του Ιωάννη Παπαπέτρου και της επαναλαμβανόμενης απουσίας ενός μεγάλου ταλέντου όπως ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, που όμως επέλεξε να κλείσει ο ίδιος πρόωρα την πόρτα της «επίσημης αγαπημένης».
Μην κοροϊδευόμαστε! Η Ελλάδα ψάχνει μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση ύστερα από 16 ολόκληρα χρόνια, με μια δωδεκάδα που θα περιλαμβάνει τέσσερα αστέρια πρώτης γραμμής (Γιάννης Αντετοκούνμπο, Σλούκας, Παπανικολάου, Μήτογλου), έναν πρωταγωνιστή ή του ύψους ή του βάθους (Ντόρσεϊ) και επτά ρολίστες (Τολιόπουλος, Λαρεντζάκης, Καλαϊτζάκης, Κώστας Αντετοκούνμπο, Χουγκάζ και όποιοι άλλοι δύο τούς πλαισιώσουν). Αν τα καταφέρει, θα πρόκειται για τεράστια υπέρβαση!
Εφημερίδα Απογευματινή
