Ο ελληνικός τουρισμός, η «βαριά βιομηχανία» της χώρας μας, αποτελεί έναν από τους βασικότερους πυλώνες της οικονομίας και ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα μας στον διεθνή τουριστικό χάρτη. Όμως, παρόλο που από τη μια έχουμε διακηρύξει ότι θέλουμε τουρίστες και περιμένουμε κάθε χρόνο με ανυπομονησία την τουριστική περίοδο, από την άλλη τα προβλήματα στον τομέα αυτό φαίνεται να είναι δυσανάλογα με την προσδοκώμενη ανάπτυξη και οργάνωση.
Ας ξεκινήσουμε με τα περιφερειακά αεροδρόμια. Η εικόνα των αεροδρομίων την περίοδο αιχμής, με εκατοντάδες επιβάτες να περιμένουν σε ατελείωτες ουρές, είναι συνήθης και αποκαρδιωτική. Τα αεροδρόμια είναι γεμάτα, οι υποδομές πολλές φορές αδύναμες να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της αυξημένης κίνησης και οι καθυστερήσεις στις πτήσεις γίνονται κανόνας και όχι εξαίρεση. Το αποτέλεσμα; Οι επιβάτες αναγκάζονται να υποστούν ταλαιπωρία. Ειδικά σε νησιά ή περιοχές που εξαρτώνται από το τουριστικό ρεύμα, η εικόνα των υπερφορτωμένων αεροδρομίων δείχνει μια κατάσταση αποδιοργάνωσης.
Ανάλογες καταστάσεις παρατηρούνται και στον τομέα των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών. Το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, που θα μπορούσε να αποτελέσει έναν άξονα κινητικότητας για τουρίστες και ντόπιους, παραμένει υποβαθμισμένο και με αργούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πριν από λίγες ημέρες δεκάδες επιβάτες ταξίδεψαν χωρίς κλιματισμό σε μέρα καύσωνα. Αυτή η κατάσταση είναι πολύ μακριά από το επίπεδο εξυπηρέτησης που προσφέρεται σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Ενδεχομένως οι αρμόδιοι να θεωρούν τον τουρισμό ως μια επιχείρηση όπου το «πολλά έσοδα από λίγες ημέρες» είναι το ζητούμενο, όμως υπάρχει μία σοβαρή απορία που επιμένει: μήπως η Ελλάδα δεν είναι πια ούτε για διακοπές; Με τις αυξημένες τιμές και τις παραπάνω ταλαιπωρίες, την αγένεια που μερικές φορές αντιμετωπίζεις, το κόστος των διακοπών στην Ελλάδα μπορεί να είναι ασύμφορο. Στην πράξη, ένας τουρίστας μπορεί να πληρώσει περισσότερα χρήματα για μία εβδομάδα σε ένα ελληνικό νησί ή παραθαλάσσιο θέρετρο και να έχει περιορισμένες ανέσεις, όταν σε άλλες χώρες μπορεί να απολαύσει καλύτερες παροχές σε έναν εξίσου όμορφο προορισμό, αν όχι καλύτερο, πληρώνοντας λιγότερα χρήματα.
Με την αυξανόμενη δημοτικότητα του τουρισμού στην Ελλάδα, οι τιμές στα καταλύματα, τα εστιατόρια και οι υπηρεσίες μεταφορών έχουν εκτοξευθεί, με αποτέλεσμα οι τουρίστες να νιώθουν ότι για τις διακοπές τους στην Ελλάδα πληρώνουν υπερβολικά για μια υπηρεσία που δεν ανταποκρίνεται στην ποιότητα που περιμένουν.
Εντέλει, το παράδοξο του ελληνικού τουρισμού είναι ότι, ενώ είναι η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, οι υποδομές και οι υπηρεσίες παραμένουν πίσω από τις ανάγκες και τις προσδοκίες των επισκεπτών. Μήπως η Ελλάδα, με την αναγκαία αναβάθμιση των υποδομών και τη βελτίωση της οργάνωσης, θα μπορούσε τελικά να κερδίσει την παγκόσμια τουριστική αγορά, προσφέροντας μια εμπειρία που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και στον κόπο των επισκεπτών; Μένει να το δούμε στην πράξη.
Μητροπολίτης Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας Κωνσταντίνος / Eφημερίδα Απογευματινή
