«Βρισκόμουν στο Μπακού τον Μάιο του 2019, για να παρακολουθήσω τον τελικό του Europa League ανάμεσα στην Τσέλσι και την Άρσεναλ. Το βράδυ πριν από το παιχνίδι, τα στελέχη των δύο ομάδων έβγαζαν λόγους στην καθιερωμένη εκδήλωση που παρατίθεται. Έλεγαν διαρκώς κάτι που οι Άγγλοι επαναλαμβάνουν σε όλες τις τοποθετήσεις τους: “Εμείς είμαστε αντίπαλοι στη διάρκεια του έτους για δύο ενενηντάλεπτα ή όσες άλλες φορές βρεθούμε αντιμέτωποι στο χορτάρι. Όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου είμαστε business partners”. Αν αυτό μπορέσουμε να το καταλάβουμε στην Ελλάδα, θα αλλάξει όλο το ποδόσφαιρό μας».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον γενικό γραμματέα της UEFA, Θεόδωρο Θεοδωρίδη, και ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας εξαιρετικά σπάνιας δημόσιας εμφάνισής του σε ελληνικό Μέσο και μιας πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης που παραχώρησε στον Ντέμη Νικολαΐδη και τον συνάδελφο Μιχάλη Τσόχο, στην ιστοσελίδα athletico.gr.
Σε αυτές τις λέξεις περικλείεται όλη η ουσία για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου: κατά πόσο μπορούν οι ιδιοκτήτες των «μεγάλων» -και όχι μόνο- της Super League να περιορίσουν τη διαμάχη τους στη «μάχη» κυριαρχίας εντός των τεσσάρων γραμμών των γηπέδων, αλλά να είναι σε θέση να συνεργάζονται αρμονικά σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα (στρατηγικές για τη διαρκή ανάπτυξη του προϊόντος, βελτίωση της δημόσιας εικόνας του αθλήματος, προσέλκυση χορηγιών, σχεδιασμός συνολικής αναβάθμισης υλικοτεχνικών υποδομών-παροχών προς τον φίλαθλο-καταναλωτή).
Προφανώς και μόνο η περιγραφή της συγκεκριμένης πραγματικότητας φαντάζει ως… όνειρο απατηλό για την αθλητική -και όχι μόνο- κοινωνία μας. Ίσως, όμως, κάποια στιγμή να έπρεπε να αποτελέσει ένα εθνικό μας στοίχημα. Να μπορέσουμε, επιτέλους, ως λαός να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να συνεργαζόμαστε με τον απέναντί μας ακόμη κι αν πρεσβεύει διαφορετικά «πιστεύω» από τα δικά μας. Να βάζουμε δίπλα στο ατομικό μας συμφέρον και τα κοινά οφέλη που μπορούμε να αποκομίσουμε από τη συνεργασία μας.
Η Ελλάδα δεν είναι εξαίρεση
Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει… αγγελικά πλασμένη ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Είναι τόσο μεγάλα πλέον τα οικονομικά συμφέροντα, είναι τέτοια η φύση του ίδιου του αθλήματος, που πάντα και παντού θα υπάρχει προσπάθεια επηρεασμού της διαιτησίας (ιδιαίτερα από τους ισχυρούς), απόπειρες διαμόρφωσης πιο ευνοϊκών συνθηκών για την ομάδα που υποστηρίζουμε. Δεν αποτελεί η Ελλάδα την εξαίρεση του κανόνα!
Όση επιρροή στα κέντρα των αποφάσεων προσπαθούν να έχουν εντός συνόρων οργανισμοί όπως η ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ, άλλη τόση παλεύουν καθημερινά να έχουν η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα στην Ισπανία, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Μάντσεστερ Σίτι, η Λίβερπουλ και όλοι οι «κολοσσοί» της Premier League στην Αγγλία, η Γιουβέντους, η Ίντερ και η Μίλαν στην Ιταλία.
Απλώς στο εξωτερικό αντιλαμβάνονται πλέον ολοένα και περισσότερο τον όρο «business partners» σε σχέση με τον δικό μας μικρόκοσμο. Είναι πολύ πιο εύκολο για την κάθε Παρί Σεν Ζερμέν να αντιληφθεί ότι χρειάζεται μια ισχυρή Λιόν και να φτάνει στο σημείο να τη γλιτώνει από οικονομικό «κραχ», όπως μια φορά κι έναν καιρό το είχε πράξει η Μπάγερν με την άμεση ανταγωνίστριά της Ντόρτμουντ.
«Business partners»! Όπως ακριβώς το λένε οι Άγγλοι και το επανέλαβε στη συνέντευξή του ο Θόδωρος Θεοδωρίδης. Πόσο εύκολο, όμως, είναι να πείσεις τον μέσο οπαδό του Παναθηναϊκού να συνεταιριστεί ακόμη και σε επίπεδο μάρκετινγκ με τον Ολυμπιακό; Ή αυτόν της ΑΕΚ να αποδεχτεί ότι τα στελέχη της δικής του ομάδας θα κάθονται μεσοβδόμαδα στο ίδιο τραπέζι με τα αντίστοιχα του ΠΑΟΚ, για να χαράσσουν κοινές στρατηγικές για την ανάπτυξη του αθλήματος; Μάλλον… απίθανο!
Εφημερίδα Απογευματινή
