Η επιλογή της πολιτικής ηγεσίας του Ισραήλ και προσωπικά του πρωθυπουργού κ. Νετανιάχου για πλήρη στρατιωτική κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει μια παγίδα για την Ιερουσαλήμ. Κατ’ αρχάς μια τέτοια στρατηγική προκειμένου να αντιμετωπισθεί η Χαμάς και η τρομοκρατία δεν είναι καινούργια.
Οι στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ αποχώρησαν από τη Λωρίδα της Γάζας το 2005 με δική τους πρωτοβουλία. Τότε από κάποιους αιθεροβάμονες διεθνώς και μεταξύ των Αράβων θεωρήθηκε ευκαιρία η επιλογή αυτή της τότε ισραηλινής ηγεσίας για να υπάρξει λύση στο Παλαιστινιακού, με τη Γάζα να ακολουθεί πορεία εκδημοκρατισμού και ανάπτυξης χωρίς τους εφιάλτες της Ιντιφάντα, ενώ από την πλευρά της Παλαιστινιακής Αρχής το γεγονός εορτάσθηκε ως αφετηρία μιας νέας εποχής ειρήνης και ανάκαμψης στην περιοχή. Φυσικά καμία προσδοκία από αυτές δεν δικαιώθηκε και κάθε άλλο παρά η εξτρεμιστική Χαμάς αφοπλίστηκε. Αντίθετα ξέσπασαν στα συγκεκριμένα εδάφη εμφύλιες συγκρούσεις και σφαγή στελεχών μεταξύ Φατάχ και Χαμάς, με τη δεύτερη να προχωρά σε εκλογές βίας και νοθείας στη Λωρίδα. Σε αυτές επεκράτησαν οι τρομοκράτες-εξτρεμιστές ισλαμιστές πίσω από τις κουκούλες και από τότε εκλογές δεν ξανάγιναν. Η Γάζα κατέληξε το προτεκτοράτο της Χαμάς και της οικογένειας Χανίγια.
Οι ισραηλινές δυνάμεις τότε είχαν αποχωρήσει χωρίς πίεση, αφού κρίθηκε ότι η παραμονή τους στη Γάζα ήταν πολύ βαριά σε κόστος και κινδύνους για το προσωπικό τους, χωρίς τελικά να μπορεί να δοθεί μια οριστική λύση στην όλη εμπλοκή.
Σε αντίθεση με την τότε επιλογή της κυβέρνησης Σαρόν, ο σημερινός πρωθυπουργός Μπ. Νετανιάχου επιλέγει τη στρατιωτική επανακατάληψη της Λωρίδας της Γάζας, προσβλέποντας στον πλήρη έλεγχο των εδαφών, την περαιτέρω πίεση στην «αποσυναρμολογημένη» Χαμάς και την απελευθέρωση των ομήρων του Ισραήλ που κρατούν οι τρομοκράτες. Απέναντι στην επιλογή αυτή πρέπει να θεωρούνται δεδομένες οι επιφυλάξεις της στρατιωτικής ηγεσίας του Ισραήλ, που διατηρεί την εμπειρία του παρελθόντος και τα προβλήματα που τότε καταγράφονταν από μια μόνιμη παρουσία στη Γάζα. Ταυτόχρονα η απόφαση για πλήρη κατάληψη από ισραηλινές δυνάμεις της Λωρίδας έρχεται σε μια φάση που βρίσκεται σε εξέλιξη η κρίσιμη διαδικασία εθελούσιου αφοπλισμού της Χεζμπολάχ, ενώ μια σειρά από δυτικές χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία ή ο Καναδάς έρχονται να προστεθούν σε άλλες, επιθυμώντας να αναγνωρίσουν κράτος των Παλαιστινίων στη Γάζα τον επόμενο μήνα, έστω και αν τα εδάφη τελούν ακόμα υπό την απειλή της Χαμάς.
Η Ελλάδα, που διατηρεί εκλεκτικές σχέσεις με το Ισραήλ αλλά και αξιόπιστες σχέσεις με μια σειρά από κύριες αραβικές ηγεσίες, θα μπορούσε να έχει έναν εποικοδομητικό ρόλο στην όλη εξέλιξη πριν αυτή εξελιχθεί σε παγίδα για το Ισραήλ. Θα μπορούσε να υπάρξει μια φόρμουλα -κάτι σαν ενδιάμεση λύση-, όπου οι ηγεσίες της Σαουδικής Αραβίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Αιγύπτου να αναλάβουν ύστερα από συνομιλίες με την ισραηλινή ηγεσία αλλά και την Ουάσινγκτον την ευθύνη της ασφάλειας της Γάζας με δικές τους στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις.
Αυτό θα είχε ως στόχο αρχικά την απελευθέρωση των ομήρων του Ισραήλ από την 7η Οκτωβρίου 2023, τον αφοπλισμό και τη διάλυση της Χαμάς ως εξτρεμιστικής οργάνωσης και την ανοικοδόμηση του «Εμιράτου της Γάζας». Αν δεν δεχθούμε την αρκετά φανφαρόνικη θεώρηση του Αμερικανού προέδρου Τραμπ περί μιας Ριβιέρας της Ανατολής, όλοι θα πρέπει να συγκλίνουν σε μια σταθεροποιημένη, ειρηνική και διεθνοποιημένη Γάζα, όπου θα κατοικούν και Παλαιστίνιοι. Η δομή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων θα μπορούσε να συμπεριλάβει και τη Γάζα, χωρίς αναφορές στη δυτική όχθη του Ιορδάνη που θα παραμείνει στην επικράτεια του Ισραήλ.
Αν θέλουμε να σταματήσουν ο πόλεμος, οι σφαγές και η πείνα, θα πρέπει η περιοχή να μπει σε μια «νέα τάξη», πέραν από τις αποτυχημένες αποφάσεις του ΟΗΕ παρελθόντων δεκαετιών, και η Ελλάδα έχει λόγους να έχει ρόλο σε αυτό.
Εφημερίδα Απογευματινή
