Μπορεί τα συναισθήµατα και οι ευαισθησίες να διαµορφώνονται από µεροληπτικές αντιλήψεις; Ασφαλώς και όχι, διότι τότε ούτε συναισθήµατα αυθεντικά είναι, αλλά και αυτού του είδους οι ευαισθησίες είναι υποκριτικές. Η διαπίστωση γίνεται µε αφορµή τα τραγικά γεγονότα στη Μέση Ανατολή, καθώς ο φανατισµός ακυρώνει τα συναισθήµατα και καθιστά µονοµερείς τις ευαισθησίες. Γιατί λ.χ. να είναι τρα γική -που όντως είναι- η εικόνα της µάνας στη Γάζα που κρατά στην αγκαλιά της το ετοιµοθάνατο από τον υποσιτισµό παιδί της και δεν είναι, για άλλους, η εικόνα του επίσης υποσιτισµένου Ισραηλινού οµήρου, που τον έχει αναγκάσει η «Χαµάς» να σκάβει τον τάφο του; Πόσο νοσηρά µπορεί να είναι τα µυαλά που κάνουν από ιδεολογικό ή δεν ξέρω τι άλλο φανατισµό διαχωρισµό των δύο συµβάντων, µε το ένα να είναι τραγικό αλλά το άλλο να είναι αποδεκτή νοµοτέλεια;
Αυτός ο ακραίος και τυφλός φανατισµός, που ακυρώνει τη λογική, είναι που προκάλεσε άλλα αδιανόητα συµβάντα. Την προσπάθεια παρεµπόδισης τουριστών από το Ισραήλ να κατεβούν από το κρουαζιερόπλοιο, στο οποίο επέβαιναν, σε ελληνικά λιµάνια. Την προσπάθεια σε κυκλαδικό νησί να παρεµποδίσουν κάποιοι ένα παραδοσιακό πανηγύρι, επειδή αποτελούσε διασκέδαση που υποτίθεται ότι ήταν πρόκληση για τις ταλαιπωρίες που περνούν οι Παλαιστίνιοι. Και το ερώτηµα είναι πώς αυτοί οι ανδρείοι, που πρωταγωνιστούν σε τέτοια απαράδεκτα συµβάντα, δεν πηγαίνουν να πολεµήσουν εκεί κάτω ή να ενταχθούν στη «Χαµάς» που υπολήπτονται, όπως λ.χ. έκαναν κάποιοι από όλη την Ευρώπη στον Ισπανικό
Εµφύλιο;
Φαίνεται ότι η ανθρωπότητα περνά διαστήµατα παραλογισµού, ο οποίος εξωθεί ανθρώπους και ηγεσίες σε απονενοηµένες ενέργειες που τελικώς αποκαλύπτουν και τα βάρβαρα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Εκείνο µάλιστα που κάνει εντύπωση, σε σχέση µε αντιδράσεις συµπαράστασης που σηµειώνονται για το Παλαιστινιακό και το δράµα εκείνου του λαού, σε άλλες χώρες, είναι η απάνθρωπη βία που µετέρχονται οι εδώ «συµπαραστάτες», καθοδηγούµενοι από πολιτικές ηγεσίες που είναι εξοικειωµένες µε τις ακρότητες ως µέσον επι βολής των πεποιθήσεών τους. Και από τέτοιου είδους αρρωστηµένες αντιλήψεις η χώρα έχει υποφέρει αρκετές φορές.
Ουδείς µπορεί να προβλέψει πότε θα πρυτανεύσει η λογική. Το µόνο σίγουρο είναι ότι πάντοτε τα θύµατα θα είναι οι λαοί, θύµατα ακόµη και αυτών που υποτίθεται ότι αγωνίζονται για τα δίκαιά τους, όπως αποδείχθηκε από τη δράση της τροµοκρατικής «Χαµάς», που την αποστρέφονται ακόµη και οι λοιποί Αραβες. Το δράµα των ανθρώπων δεν διαφοροποιείται, ανάλογα σε ποια πλευρά βρίσκεσαι. Παραµένει ατόφια η τραγικότητά του και όσοι δεν παραδέχονται αυτήν την αλήθεια είναι επικίνδυνα φανατισµένοι. Και προφανώς δεν προσφέρουν καµία υπηρεσία στην υπόθεση που υποτίθεται υποστηρίζουν, διότι ο φανατισµός αυτός προκαλεί αντίδραση της άλλης πλευράς, ώστε να διαιωνίζεται ένας φαύλος κύκλος.
Εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή»
