Οδεύουμε ολοταχώς προς Δεκαπενταύγουστο, οι περισσότεροι απολαμβάνετε τα μπάνια του λαού (σ.σ. ο υπογράφων θα σας ακολουθήσει για λίγες μέρες για να γεμίσει κι αυτός μπαταρίες μέχρι την προσεχή Δευτέρα) και μόλις επιστρέψουμε άπαντες στις βάσεις μας, η αθλητική μας επικαιρότητα θα αρχίσει να κινείται ολοένα και περισσότερο στους ρυθμούς του Eurobasket 2025.
Η πρώτη γνωριμία της Εθνικής ομάδας μπάσκετ με το «Σπύρος Κυπριανού» της Λεμεσού (εκεί που θα δώσει τα παιχνίδια της πρώτης φάσης) δεν μας έκανε ιδιαίτερα σοφότερους. Δεν χρειάζεται ικανοποίηση ούτε για τον βαθμό ανταγωνιστικότητας που επέδειξαν οι διεθνείς μας απέναντι στη Σερβία του Νίκολα Γιόκιτς ούτε για την… κατάρρευσή τους κόντρα στο Ισραήλ, σε παιχνίδι που γνώρισαν την ήττα από τον συγκεκριμένο αντίπαλο για πρώτη φορά ύστερα από τρεις δεκαετίες!
Στη μεν αναμέτρηση με το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του Eurobasket, η «επίσημη αγαπημένη» βρήκε απέναντί της μια… ξενερωμένη -εξαιτίας της απουσίας του Αντετοκούνμπο- Εθνική Σερβίας, κάτι που παραδέχτηκε στις δηλώσεις του με περίσσια ειλικρίνεια και ο Σβέτισλαβ Πέσιτς: «Ο Γιάννης ήταν ο λόγος για τον οποίο επιλέξαμε να συμμετάσχουμε στο συγκεκριμένο τουρνουά».
Για τον δε αγώνα με το Ισραήλ, τι να συζητήσουμε; Απλώς το συγκεκριμένο παιχνίδι ήρθε να αποτελέσει τον καθρέφτη της ανησυχίας για την επόμενη μέρα της Εθνικής ομάδας, όταν θα αποχωρήσουν… οι τελευταίοι των Μοϊκανών, μιας σπουδαίας και ταλαντούχας γενιάς παικτών, όπως ο Κώστας Σλούκας και ο Κώστας Παπανικολάου.
Ας αφήσουμε, όμως, το αύριο και ας εστιάσουμε στο σήμερα, καθώς πλέον έχουμε μια σαφή εικόνα για τη δυναμική που μπορούν να εμφανίσουν σε τρεις εβδομάδες οι διεκδικητές των μεταλλίων στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Για την Εθνική μας ομάδα η πραγματικότητα δεν αλλάζει: ακόμη και παρόντος του Γιάννη, οποιαδήποτε παρουσία πέραν των προημιτελικών θα είναι υπερβατική! Υλοποιήσιμη μεν -υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις-, άκρως υπερβατική δε!
Ποιος θα τους απειλήσει;
Σε ό,τι αφορά, όμως, τους υπόλοιπους διεκδικητές του στέμματος, δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι η Σερβία τρέχει πρακτικά… μόνη της στο συγκεκριμένο τουρνουά και αν δεν βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό της (καθώς οι απόγονοι των «πλάβι» έχουν την τάση να εμφανίζουν σημάδια αλαζονείας και έπαρσης όποτε θεωρούνται αδιαφιλονίκητο φαβορί για ένα τρόπαιο), θα είναι η ομάδα που στις 14 Σεπτεμβρίου θα κάθεται αναπαυτικά στον θρόνο της βασίλισσας του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Η πεντάδα των ψηλών της προκαλεί… σοκ και δέος, καθώς στο καρέ Γιόκιτς, Μιλουτίνοφ, Γιόβιτς, Πετρούσεφ προστέθηκε και ο Τρίσταν Βούκσεβιτς. Από σουτέρ… να φάνε κι οι κότες. Από τους 12 παίκτες που θα επιλέξει ο Πέσιτς, μόνο ο Μιλουτίνοφ δεν θα είναι σε θέση να απειλήσει από τα 6,75!
Ποιοι θα μπορούσαν να απειλήσουν τους Σέρβους; Με την προϋπόθεση ότι οι ίδιοι οι Βαλκάνιοι θα εμφανιστούν κάπως… μπλαζέ στο μεταξύ τους παιχνίδι, θα μπορούσαν να έχουν τύχη οι Γερμανοί (η δεύτερη ομάδα που θα εμφανιστεί σχεδόν πλήρης στο τουρνουά), ενδεχομένως και οι Γάλλοι, που όμως θα παραταχθούν στο Eurobasket… με μισή ομάδα σε σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
Η Λιθουανία θα είναι δεδομένα ανταγωνιστική, η Τουρκία με μεγαλύτερες προσδοκίες σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, η Ιταλία πιο ποιοτική, η γηπεδούχος Λετονία αποφασισμένη να εκμεταλλευτεί τον παράγοντα έδρα, η Ισπανία σε μεταβατικό στάδιο και φυσικά οι… ομάδες του ενός (στα μάτια των ουδέτερων φιλάθλων). Έτσι μας βλέπουν κι εμάς στο εξωτερικό. Όπως τη Σλοβενία του Ντόντσιτς, ή τη Φινλανδία του Μαρκάνεν, έτσι αξιολογούν και την Ελλάδα του Γιάννη!
Εφημερίδα Απογευματινή
