Υπάρχουν μια σειρά κινήσεις από την πλευρά της Ελλάδας σε σχέση με το μέτωπο της Γάζας και εν γένει το Παλαιστινιακό που δημιουργούν απορίες και ερωτήματα για τις προθέσεις και τις επιλογές της ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών.
Η Ελλάδα συνεχίζει να στηρίζει και να στηρίζεται στην Ιερουσαλήμ και στο σχήμα 3+1 με τις ΗΠΑ στα πλάνα της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής ή έχουν αποφασίσει οι Γεραπετρίτης, Παπαδοπούλου να ακολουθήσουν στρατηγική «ίσων αποστάσεων» ανάμεσα στην Άγκυρα και την Ιερουσαλήμ; Και έχουν τις ευλογίες του πρωθυπουργικού γραφείου γι’ αυτό ή δρουν από μόνοι τους, αναλαμβάνοντας πλήρη ευθύνη των πράξεών τους;
Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι οι συνθήκες στη Γάζα είναι δύσκολες και ότι οι επιλογές της κυβέρνησης Νετανιάχου επιθετικές. Όμως οι πολιτικές των κρατών, στην προκειμένη περίπτωση της Ελλάδας, δεν μπορούν να θυμίζουν προσεγγίσεις διοικητικού συμβουλίου ανθρωπιστικής ΜΚΟ με αδιευκρίνιστα κονδύλια τύπου Σόρος και αριστερίστικες εμμονές. Επίσης το διεθνές παίγνιο ειδικά στη Μέση Ανατολή δεν αποτελεί το καλύτερο πεδίο για διαλέξεις αρχών Διεθνούς Δικαίου σε αμφιθέατρο πρωτοετών.
Τα συμφέροντα της Ελλάδας δεν θα υπηρετηθούν, όπως αποδεικνύεται και από την τελευταία διετία, με ευχολόγια και επιπολαιότητες. Γιατί πώς βρεθήκαμε εδώ από εκείνη τη συγκυρία επί της ίδιας διακυβέρνησης Μητσοτάκη που ο πρωθυπουργός μιλούσε στο αμερικανικό Κογκρέσο και η Τουρκία βρισκόταν σε επιφυλακή για να εξισορροπήσει στη βάση των δικών της συμφερόντων την ελληνική κινητικότητα στη Μεσόγειο και την Εγγύς Ανατολή. Στην παρούσα φάση η Ελλάδα διπλωματικά μετρά ήττες και συμβιβασμούς και δεν γίνεται ανεκτό ότι το λάθος στις επιλογές και τις τακτικές θα συνεχιστεί.
Μιλώντας συγκεκριμένα. Θα πρέπει κάποιος να εξηγήσει τη σκοπιμότητα της συνυπογραφής από την Ελλάδα της κοινής καταδικαστικής δήλωσης με τις άλλες τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες -Γαλλία, Βρετανία, Δανία, Σλοβακία- των αποφάσεων του Ισραήλ για νέα φάση επιχειρήσεων στη Γάζα. Η δήλωση εκδόθηκε την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός Νετανιάχου έκανε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες δηλώσεις για την επόμενη ημέρα στη Γάζα στη βάση μιας μεταβατικής κυβέρνησης με εμπλοκή αραβικών χωρών, που θα δώσει λύση ασφαλείας και για το Ισραήλ και για τους Παλαιστινίους, αφού έχει αφοπλισθεί η Χαμάς. Το άτοπο της συνυπογραφής της δήλωσης από την Ελλάδα είναι εμφανές. Ανάλογου περιεχομένου ήταν και οι τοποθετήσεις του υπουργού Εξωτερικών Γεραπετρίτη στην τηλεδιάσκεψη των ομολόγων του της ΕΕ.
Γιατί η Ελλάδα ζητά άμεσα, χωρίς εγγυήσεις ασφάλειας, εκεχειρία στη Γάζα; Γιατί στο θέμα της ανθρωπιστικής βοήθειας εμμένει να εξελιχθεί αυτή «σε πλήρη συνεργασία με τον ΟΗΕ» και δεν στηρίζει και συμπληρωματικές διαδικασίες που εμπιστεύονται περισσότερο η Ιερουσαλήμ και η Ουάσιγκτον;
Μάλιστα η Ελλάδα το Σάββατο εξέλιξε επιχείρηση ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα από αέρος με πολεμικά μεταγωγικά της, που είναι μια διαφορετική μεθοδολογία αποστολής βοήθειας. Τον ισχυρισμό ότι η βοήθεια δεν μπορεί να ελέγχεται από τους τρομοκράτες της Χαμάς δεν τον λαμβάνει υπόψη η Αθήνα; Και γιατί δεν διαβουλεύεται με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ για έναν ανθρωπιστικό διάδρομο ασφάλειας για την Ιερουσαλήμ μέσω Κύπρου;
Γιατί η Ελλάδα παγίως μιλά για μόνη λύση τα δύο κράτη; Με ποιους όρους και σε ποια βάση ρεαλισμού; Να γίνει και στη Γάζα ή την Ιερουσαλήμ ό,τι και στη Συρία με εγγυήσεις Τουρκίας; Ποιες οι κυρώσεις στην πρεσβεία μας στο Λουξεμβούργο για την επίσημη ανάρτησή της σε σχέση με αντιισραηλινές συγκεντρώσεις στην Ελλάδα από περιθωριακές ομάδες αριστεριστών; Ποια η εξήγηση από πλευράς αντικατασκοπίας για τις ομάδες και την πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα που οργανώνουν την τρομοκρατία σε βάρος των Ισραηλινών και των Εβραίων εν γένει τουριστών στα λιμάνια και τα εστιατόρια της χώρας μας; Μήπως να σοβαρευτούμε πριν να είναι αργά;
Εφημερίδα Απογευματινή
