Έχουν περάσει αρκετές μέρες από εκείνην που μια δήλωση βουλευτού της Νέας Δημοκρατίας ξεσήκωσε θύελλες και μονοπώλησε, έστω και μια-δυο μέρες, την πολιτική επικαιρότητα. Οπότε η χρονική απόσταση από το «συμβάν» μάλλον επιτρέπει μια πιο ψύχραιμη εκτίμηση.
Η δήλωση αφορούσε τις πυρκαγιές που κατέκαψαν για μία ακόμη χρονιά την Ελλάδα και έγινε από τη βουλευτή της ΝΔ και δημοσιογράφο Σοφία Βούλτεψη. Αυτό που είπε είναι ότι υπάρχει μεν προσωπικό για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, αλλά λείπουν οι εθελοντές για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους. Όση δόση υπερβολής κι αν θελήσει κανείς να αποδώσει στη σχετική δήλωση, εντούτοις οι ασκούντες κριτική αποφεύγουν να λάβουν υπόψιν ότι (α) και το μόνιμο προσωπικό της Πυροσβεστικής έχει αυξηθεί αλλά και τα μέσα, επίγεια και εναέρια, (β) πόσο σημαντική είναι η συμβολή των εθελοντών.
Ξεχνούν, με άλλα λόγια, ότι η επιτυχία των Ολυμπιακών Αγώνων, για την οποία σεμνυνόμεθα σαν «γύφτικα σκεπάρνια», οφείλεται και στους χιλιάδες εθελοντές που έσπευσαν να συμβάλουν στην ευόδωση του σκοπού, καταλλήλως οιστρηλατηθέντες και από την πρόεδρο Γιάννα Αγγελοπούλου. Υπ’ αυτήν την έννοια, ακόμη και αν κάποιοι διέκριναν υπερβολή στην αιτιολογία που προέβαλε η βουλευτής της ΝΔ, εντούτοις διατύπωσε μια αλήθεια για τη συνδρομητική σημασία των ευαισθητοποιημένων συνανθρώπων μας απέναντι στην πύρινη μάστιγα που ξεκινάει ΚΑΙ από ανθρώπινα χέρια. Τώρα αν κάποιοι συνάδελφοι της Βούλτεψη βρήκαν την ευκαιρία «να της τα χώσουν», αυτό μάλλον οφείλεται στον εκλογικό ανταγωνισμό, που είναι φυσικό να υπάρχει ώστε «ο θάνατός σου η ζωή μου». Μεταφορικά βεβαίως.
Υπό μία άλλη έννοια και δεδομένου ότι είδαμε ότι τουλάχιστον σε τρεις περιπτώσεις τη «δουλειά» την έκανε ανθρώπινο χέρι, είδος… εθελοντισμού, με διασταλτική, ασφαλώς την ερμηνεία του όρου, είναι και η αποφυγή της πυρομανίας είτε για κακόβουλους σκοπούς είτε για νερώνεια διασκέδαση!
Όπως και να το κάνουμε, η συμβολή τόσων ανθρώπων που συνήθως σπεύδουν ανιδιοτελώς να συνδράμουν τους επαγγελματίες, ώστε να σωθούν περιουσίες αλλά κυρίως ανθρώπινες ζωές, είναι κορυφαία και δείγμα αυταπάρνησης στο πλαίσιο μιας αυτονόητης αλληλεγγύης. Επομένως η λοιδορία, για διάφορους λόγους, είτε άμεσα είτε έμμεσα, του εθελοντισμού μάλλον από επιπόλαια σκέψη προκύπτει παρά από αναγκαίο στοχασμό! Ειδικά μάλιστα όταν γίνεται μια καλοπροαίρετη προσπάθεια, έστω και σε επίπεδο προβληματισμού, να αναζητηθούν αποτελεσματικότεροι τρόποι για άμυνα απέναντι σε ένα φαινόμενο που έχει ενδημικό πλέον χαρακτήρα στη χώρα μας. Κάτι που κανείς πλέον δεν αμφισβητεί. Κατόπιν τούτου, μάλλον χρησιμότερη είναι η κατάθεση και άλλων απόψεων, αν υπάρχουν, που θα ήταν μια ουσιαστική συμβολή στον προβληματισμό αυτόν, παρά η διατύπωση επιπόλαιων επικρίσεων που μπορεί να κρύβουν και σκοπιμότητες…
Εφημερίδα Απογευματινή
