Ένα ζήτημα που προσάπτουν στον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη σε σχέση με τρίτη θητεία του στη διακυβέρνηση της χώρας είναι ότι δεν έχει όραμα για το πού θα πρέπει να πάει η χώρα στο μέλλον. Ουσιαστικά τι λένε οι πολιτικοί αλλά και οι εσωκομματικοί αντίπαλοι ή σχολιαστές του πρωθυπουργού; Ο κ. Μητσοτάκης εξελέγη πρόεδρος με τις προβλεπόμενες εσωκομματικές διαδικασίες της Νέας Δημοκρατίας το 2016.
Οι προσλαμβάνουσες που είχε, οι σκέψεις, οι σχεδιασμοί του αλλά και η οργάνωση των προτεραιοτήτων για τη χώρα αναφέρονταν και αναφέρονται στα δεδομένα του τότε. Τι ίσχυε δηλαδή για την Ελλάδα και τα «στοιχήματα» που είχε μπροστά της η διακυβέρνηση και η διοίκηση της χώρας σε μια πορεία αρχικά εξόδου από τη μνημονιακή χειραγώγηση ευρωπαϊκών θεσμών και ΔΝΤ και στη συνέχεια επιστροφής της στην αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια μιας χώρας μέλους της Ευρωζώνης. Πέραν αυτών όμως, ο κ. Μητσοτάκης και τα επιτελεία του προσωπικά, κομματικά και στην εξέλιξη κυβερνητικά, είχαν βεβαιότητα για τη λειτουργικότητα της Ευρώπης, την ισχύ των δομών της και τη σταθερότητά της ως διεθνούς δρώσας στο σύστημα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της αποδεκτής ως κανονικότητας γεωπολιτικής.
Ο κ. Μητσοτάκης είχε χρόνο να προετοιμάσει τη διακυβέρνησή του και να μιλήσει στους πολίτες για σταθερότητα μοντέλων ανασυγκρότησης και κανονικότητα μέσα στο δυτικό σύστημα, με δεδομένο ότι όταν ανέλαβε την προεδρία και την ευθύνη της ελληνικής Κεντροδεξιάς, με κύριο ζητούμενο την επιστροφή της στην εξουσία, τη διακυβέρνηση ασκούσε ο συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με ορίζοντα το 2018-2019. Ο κ. Μητσοτάκης με την έννοια αυτή δεν αποτέλεσε συνέχεια της δεύτερης κατά σειρά διακυβέρνησης του συνασπισμού ΝΔ – ΠΑΣΟΚ (Σαμαράς – Βενιζέλος), των περιόδων των μνημονίων, αλλά την πρώτη διακυβέρνηση μετά την έξοδο της Ελλάδας από τη μνημονιακή αβελτηρία. Η διοίκησή του λοιπόν, από τη φάση της προετοιμασίας και της συγκρότησης της στρατηγικής του για την προοπτική της χώρας, είχε ως βάση την ανάκτηση της κρατικής αυτοτέλειας στις αποφάσεις από μια εθνική κυβέρνηση, εντός φυσικά των δεσμεύσεων προς τους Ευρωπαίους κρατικούς πιστωτές, σύμφωνα με τα κριτήρια των διεθνών αγορών χρήματος και επενδύσεων, στους χρόνους που η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, το ελεύθερο εμπόριο, σε συνθήκες του τέλους των εθνών και σύγκλισης των ευρωπαϊκών κοινωνιών, θεωρείτο δόγμα που παρέπεμπε στο «τέλος της ιστορίας» των προηγούμενων αιώνων.
Ο κ. Μητσοτάκης στα χρόνια της διακυβέρνησής του, από το 2019 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2025, στηρίχθηκε σε ένα μοντέλο που επιζητούσε σταθεροποίηση και στη συνέχεια ανάπτυξη στη βάση της δημιουργίας πλεονασμάτων, μέρος των οποίων θα επέστρεφε προς στήριξη των εισοδημάτων των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Ο κ. Μητσοτάκης ήταν και είναι κατά βάση ένας συστημικός παίκτης, θεσμικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή ολότητα καταρχήν. Αυτός όπως και οι προκάτοχοί του σε βάθος δεκαετιών δεν μπορούσε και δεν μπορεί να δει την Ελλάδα ως μια αυτόνομη εθνική οντότητα. Αυτό δεν είναι δυνατόν να του χρεώνεται, αφού το συνολικό και δομικό σύστημα διοίκησης και κουλτούρας της χώρας, πέρα και πάνω από κόμματα και φάσεις διακυβέρνησης, συνέκλινε στην ευρωπαϊκή «απορρόφηση» από την εποχή του Καραμανλή του πρεσβύτερου και σίγουρα μετά τη διακυβέρνηση του Α. Παπανδρέου και την ένταξη στην Ευρωζώνη τη δεκαετία του 1990.
Ο κ. Μητσοτάκης μάλιστα διατήρησε τη θαρραλέα βεβαιότητα ότι η Ελλάδα επιτέλους θα πρέπει να αποτελέσει έναν εθελούσια στενό σύμμαχο της Δύσης, τόσο σε σχέση με το ευρωπαϊκό ΝΑΤΟ και τους κανόνες της Ευρωζώνης όσο και σε σχέση με τις ΗΠΑ διμερώς. Στην παρούσα, όμως, φάση δεν έχουμε Δύση με τους κανόνες που γνωρίζαμε. Ούτε Ευρώπη των Πολιτειών μπορούμε να ανιχνεύσουμε στην προοπτική. Η ευρωπαϊκή ταυτότητα κάηκε και το νατοϊκό διαβατήριο δεν αρκεί. Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα μόνο για τον Μητσοτάκη, αλλά για το σύνολο της ελληνικής πολιτικής και τη διακυβέρνηση. Ναι αλλά ο κ. Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός και είτε θα πρέπει να βρει ορίζοντα για να πορευθεί η χώρα, είτε θα δυσκολευτεί πολύ να μείνει πρωθυπουργός, αν και δεν έχει αξιόπιστο αντίπαλο, μέχρι το 2030-31. Μιαν άλλη εποχή που ξημέρωσε στον κόσμο…
Εφημερίδα Απογευματινή
