Διαβάζοντας την… έκρηξη αμφισβήτησης της εθνικής ομάδας μπάσκετ στα social media λίγα λεπτά μετά την πρώτη της ήττα στο φετινό Eurobasket από τη Βοσνία, αναρωτηθήκαμε εδώ στη Λεμεσό τι θα διαβάσουμε την ερχόμενη εβδομάδα στην απευκταία περίπτωση που η «επίσημη αγαπημένη» επιστρέψει για 16η χρονιά στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» χωρίς μετάλλιο στις αποσκευές της. Γερό στομάχι να έχουμε, γιατί είναι δεδομένο ότι αρκετά από τα σχόλια που θα γραφτούν θα προκαλούν… αναγούλα.
Πρέπει να μας ανησυχεί η «σφαλιάρα» από τους Βαλκάνιους γείτονές μας; Η απάντηση είναι «όχι». Όπως φυσικά δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να παίρνουν τα μυαλά μας αέρα μετά το αρχικό 3-0 που -πλην του θριάμβου της πρεμιέρας επί της Ιταλίας- ήταν κάπως πλασματικό δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων των δύο αγώνων που ακολούθησαν με Κύπρο και Γεωργία.
Μετά το τέλος της αναμέτρησης με τους Βόσνιους ρωτήσαμε τον Βασίλη Σπανούλη στη συνέντευξη Τύπου αν το χθεσινό παιχνίδι μπορεί να αποδειχθεί το πιο χρήσιμο από όσα δίνει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στη Μεγαλόνησο, ενόψει του ταξιδιού της Παρασκευής στη Ρίγα.
Η απάντηση του «coach Bill» ήταν ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στις τάξεις της αποστολής της Εθνικής: «Κάθε φορά που η Ελλάδα κέρδισε όλα τα παιχνίδια στον πρώτο γύρο, ποτέ δεν πέτυχε. Οπότε ας δούμε τι θα γίνει τώρα που χάσαμε».
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις του Τάιλερ Ντόρσεϊ στη μεικτή ζώνη: «Δεν μας ενδιαφέρει με ποιον θα παίξουμε στην τελική φάση, αρκεί να είμαστε εμείς καλά!». Είναι προφανές ότι εντός των τειχών της «γαλανόλευκης» αποστολής υπάρχει τεράστια εμπιστοσύνη στο πλάνο με το οποίο πορεύεται η εθνική μας ομάδα από το ξεκίνημα του τουρνουά.
Στα χιαστί θα φανεί
Ό,τι και να έκαναν ο Αντετοκούνμπο, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου και τα άλλα παιδιά του Σπανούλη στην Κύπρο (ακόμη και αν συνέτριβαν όλους τους αντιπάλους τους με 50 πόντους διαφορά ως σύγχρονη Dream Team), η επιτυχία ή η αποτυχία της αποστολής τους θα εξαρτιόταν αποκλειστικά από την εικόνα τους στα χιαστί και κυρίως στις αναμετρήσεις των «16» και των «8».
Θα αναρωτηθείτε «μα θα είναι το ίδιο να παίξουμε με τους Γερμανούς στα προημιτελικά και το ίδιο με Λετονούς και Λιθουανούς;». Η απάντηση είναι «όχι φυσικά». Με έναν αστερίσκο. Αν οι Έλληνες διεθνείς σουτάρουν από τα 6,75 μέτρα με ποσοστά άνω του 45%, όπως το έπρατταν στα τρία πρώτα παιχνίδια, τότε αυτομάτως μετατρέπονται σε φαβορί για κατάκτηση μεταλλίου και δεν έχουν να φοβηθούν κανέναν αντίπαλο, όποιος και αν είναι αυτός. Ακόμη και η παγκόσμια πρωταθλήτρια Γερμανία ή η «λαβωμένη», χωρίς Μπογκντάνοβιτς, Σερβία.
Αν, αντίθετα, η ελληνική ομάδα εκτελεί τρίποντα με ποσοστό ευστοχίας στις παρυφές του 30% (λίγο πάνω, λίγο κάτω, δεν έχει σημασία), μπορεί να αποκλειστεί πρόωρα στα νοκ άουτ ακόμη και από ομάδες της δυναμικής του Ισραήλ, της Πολωνίας ή της Σλοβενίας (καθώς διασταυρωνόμαστε με τον όμιλο του Κατοβίτσε).
Μαζεύουμε ριμπάουντ, τρέχουμε περισσότερο, ευστοχούμε στα περιφερειακά σουτ που επιχειρούμε; Απλώς… ανοίγει το γήπεδο για τον «Greek Freak» και μετά είναι αμφίβολο αν μπορεί να τον σταματήσει ακόμη και ο Νίκολα Γιόκιτς.
Δεν κάνουμε όλα τα παραπάνω; Ο Γιάννης θα εγκλωβιστεί ξανά στα αμυντικά τείχη των αντιπάλων μας που θα είναι προσαρμοσμένα πάνω του και… ετοιμάζουμε τα στομάχια μας για όσα θα διαβάσουμε τις επόμενες ημέρες. Είναι πολύ απλή η εξίσωση της εθνικής ομάδας στο φετινό Eurobasket. Απλή στην ανάγνωσή της αλλά εξαιρετικά απαιτητική και δύσκολη στο παρκέ.
Αποστολή στη Λεμεσό- Εφημερίδα Απογευματινή
