Είναι λίγο περίεργη η ρητορική προπονητών και αθλητών όταν καλούνται να απαντήσουν στις ίδιες ερωτήσεις αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Λογικό, καθώς στα mind games πριν από σπουδαία παιχνίδια εμπεριέχεται και αρκετή δόση… διπλωματίας.
Όσο βρισκόμασταν στη Λεμεσό, για παράδειγμα, όλα τα μέλη της ελληνικής αποστολής είχαν να λένε για την ώθηση που τους έδινε κάθε βράδυ η λατρεία των Κύπριων φιλάθλων προς τα πρόσωπά τους. Κι απόλυτα δικαιολογημένα.
Πόσο σίγουροι είμαστε, για παράδειγμα, ότι θα κερδίζαμε την τελευταία καθοριστική αναμέτρηση του ομίλου με την Ισπανία, αν αυτή διεξαγόταν στη Μαδρίτη ή τη Βαρκελώνη; Προφανώς και σ’ αυτό το υψηλό επίπεδο οι παίκτες κάθε φιλοξενούμενης ομάδας διαθέτουν την εμπειρία για να διαχειριστούν τις δυσκολίες ενός πιεστικού, ενίοτε και εχθρικού κοινού, πλην όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ο παράγοντας έδρα έχει… εξαφανιστεί από το αθλητικό λεξικό. Τότε γιατί χαρακτηρίζουμε το ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ «όπλα» των «αιωνίων» στη Euroleague;
Τα γράφουμε όλα αυτά γιατί απόψε, στις 21.00, η «επίσημη αγαπημένη» θα κληθεί να δώσει τον πρώτο από τους τρεις τελικούς για τους οποίους ταξίδεψε σε Κύπρο και Λετονία αγωνιζόμενη στη… Λεμεσό των αντιπάλων μας! Μπροστά σε χιλιάδες Λιθουανούς, που θα ταξιδέψουν μετά το μεσημέρι στη Ρίγα της… διπλανής τους πόρτας. Τρεις με τέσσερις ώρες απέχουν οδικώς οι μεγάλες πόλεις της έτερης μεγάλης χώρας της Βαλτικής, το Κάουνας και το Βίλνιους. Θα πάνε το πρωί οι… μπασκετικοί απόγονοι του Σαμπόνις στις δουλειές τους και μετά το μεσημέρι θα ταξιδέψουν στην «Arena Riga» χωρίς καν να χρειαστεί να πάρουν ρεπό από τα αφεντικά τους. Αφήστε που και οι προϊστάμενοί τους θα χτυπιούνται πιθανότατα δίπλα τους στις εξέδρες της «Arena Riga».
Το μικρόβιο της αβεβαιότητας
Όσο κι αν οι προσδοκίες που έχουν γεννήσει οι… πτήσεις του Γιάννη Αντετοκούνμπο κάνουν τους «πελαργούς» να τραγουδούν ότι «θα γράψουμε ιστορία στη Λετονία» , το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν είναι το φαβορί στον αποψινό προημιτελικό.
Ενδεχομένως η απουσία του τραυματία Γιοκουμπάιτις να δημιουργεί μεγάλο «πονοκέφαλο» στον Ρίμας Κουρτινάιτις (τον ομοσπονδιακό τεχνικό των Λιθουανών), αλλά οι συνθήκες κάτω από τις οποίες θα διεξαχθεί το παιχνίδι ευνοούν τους αντιπάλους μας, όχι εμάς.
Επιπλέον οι Λιθουανοί διαθέτουν μεγάλα κορμιά, που τουλάχιστον στα χαρτιά δεν βολεύουν τους ελεύθερους χώρους που θέλουμε να δημιουργήσουμε για τον Γιάννη, ενώ δυσκολεύουν την ενίσχυση αποτελεσματικότητας των δεικτών στα ριμπάουντ που χρήζουν σημαντικής βελτίωσης. Από την άλλη, βέβαια, η αποψινή μας αντίπαλος δεν έχει καμία σχέση με τις ομαδάρες που χαζεύαμε σε παλαιότερες διοργανώσεις.
Δεν είναι απαγορευτική η πρόκριση, αλλά ένα ελαφρύ προβάδισμα 60%-40% θα το δίναμε στην παρέα του Βαλαντσιούνας και του Σιρβίντις.
Επιπλέον υπάρχει και αυτή η… κατάρα των 16 χρονών, την οποία δεν θέλει να συζητά καθόλου ο Βασίλης Σπανούλης. «Όσο περισσότερο τη σκεφτόμαστε και την κουβεντιάζουμε, τόσο πιθανότερο είναι τα 16 χρόνια χωρίς μετάλλιο να γίνουν… 26, 36, 56» ήταν η χαρακτηριστική του ατάκα στο χθεσινό του ραντεβού με τους Έλληνες απεσταλμένους.
Αν καταφέρει ο «coach Bill» να βγάλει το μικρόβιο της αβεβαιότητας και του δισταγμού από τους παίκτες του σε περίπτωση που ο αποψινός προημιτελικός κριθεί στις λεπτομέρειες ή… στο ένα σουτ, τότε μην έχετε αμφιβολία ότι θα έχει πραγματοποιηθεί το πιο αποφασιστικό βήμα για να έρθει η πολυπόθητη πρόκριση στα ημιτελικά.
Όπως μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι τέτοιου είδους παραδόσεις πολλές φορές στοιχειώνουν το καθαρό μυαλό των παικτών, όσο κι αν δεν υπάρχει περίπτωση να το παραδεχτούν.
Εφημερίδα Απογευματινή
