Το πρόβλημα στη Γαλλία δεν είναι η πτώση της κυβέρνησης του Φρανσουά Μπαϊρού. Αλλά ότι προέκυψε απώλεια ψήφου εμπιστοσύνης του έκτου κατά σειρά πρωθυπουργού της προεδρίας Μακρόν από την αρχή της θητείας του στα Ηλύσια Πεδία. Το πιο κρίσιμο του τέταρτου κατά σειρά μετά τις ατυχείς κοινοβουλευτικές εκλογές που επέλεξε ο Γάλλος πρόεδρος για να διασωθεί μετά τα δυσμενή αποτελέσματα στις ευρωπαϊκές εκλογές, πέρυσι το καλοκαίρι. Το ότι η Γαλλία, η δεύτερη σε όγκο οικονομία της Ζώνης του Ευρώ, έχει υψηλό χρέος που φθάνει το 114% του ΑΕΠ της ή τρέχει με ετήσιο έλλειμμα της τάξης του 5,8% δεν είναι κάτι αιφνιδιαστικό. Ούτε ότι έχει αυξημένες κρατικές δαπάνες που φθάνουν στο 45% του ΑΕΠ, ότι τα όρια συνταξιοδότησης μένουν κοντά στα 62 έτη και δεν φθάνουν τα όρια όπως σε «καταραμένες» χώρες της Ευρωζώνης όπως η Ελλάδα, λόγω προηγούμενης δημοσιονομικής χρεοκοπίας της, που βρίσκονται ήδη στα 67 έτη με σκέψεις για τα 70 έτη. Ούτε ότι είναι μια χώρα που εξ παραδόσεως παράγει 286 τύπους τυριών είναι κάτι πρωτοφανές. Αυτή ήταν και είναι η Γαλλία.
Η αποτυχία του «πειράματος Μακρόν» που ανέλαβε την ηγεσία της χώρας στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, με ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες από τη συστημική Γαλλία των τραπεζών, των διεθνών εταιρειών και της φιλελεύθερης ανώτερης και μέσης τάξης, μετά την κατάρρευση του παραδοσιακού κομματικού συστήματος της χώρας και του δίπολου Δεξιάς – Σοσιαλιστών είναι πρωτοφανής.
Η εμμονή του Μακρόν να παραμένει πεισματικά «αγκιστρωμένος» στον θρόνο του στα Ηλύσια Πεδία δεν προκαλεί μόνον ρωγμές -οι οποίες όσο πάει και βαθαίνουν- στο προεδρικό καθεστώς της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας, γκωλικής έμπνευσης και παράδοσης, αλλά θυσιάζει όλο και περισσότερους από τις εφεδρείες του γαλλικού αστικού, συστημικού κατεστημένου. Για παράδειγμα, ο Εμανουέλ Μακρόν έχει ήδη θυσιάσει έξι πρωθυπουργούς, τέσσερις από αυτούς μετά τις από-νομιμοποιητικές εκλογές για τον ίδιο το καλοκαίρι του 2024 και συγκεκριμένα: Εντουάρ Φιλίπ, Ζαν Καστέξ, Ελίζαμπεθ Μπορν, Γκαμπριέλ Ατάλ, Μισέλ Μπαρνιέ, και Φρανσουά Μπαϊρού πλέον.
Ο Μακρόν έχει θεσμική προθεσμία να μείνει στη θέση του μέχρι το 2027, με δεδομένο ότι κατόρθωσε να επανεκλεγεί για μια δεύτερη θητεία, ο πρώτος που το επέτυχε μετά την εποχή Σιράκ, το 2022 με τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων του επονομαζόμενου και εκεί όπως σε όλη την τότε εταιρική Ευρώπη, ως δημοκρατικού τόξου στον αντισυστημικό δεξιό Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν, που παρ’ όλα αυτά κατόρθωσε να συγκεντρώσει ως υποψήφια πρόεδρος της Δημοκρατίας ποσοστά στήριξης της τάξης του 41,5%.
Ο Εμανουέλ Μακρόν με το μοντέλο της διάχυσης του πλούτου στη Γαλλία από τα πάνω στη μέση τάξη, δεν αντελήφθη εγκαίρως ότι οι Γάλλοι είναι επαρκώς υπερόπτες και σοβινιστές για να αφήσουν τα δεδομένα τους και να αφεθούν στο νεοταξικό μοντέλο της δημιουργικής καταστροφής του πλούτου μεταξύ των κοινωνικών τάξεων που αν και περιέχει ανισότητα, περιγράφεται σε μια εναρμόνιση μέσα από τη θεσμική τάξη των δικαιωμάτων και των ορίων. Επίσης στις πλέον ώριμες δημοκρατίες της Δυτικής Ευρώπης, δεν λειτουργούν πολιτειακές μεθοδεύσεις, με την εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης, αποκλεισμού των πλέον ανταγωνιστικών άρα και δημοφιλών πολιτικών αντιπάλων, όπως συνέβη με την επικεφαλής του Εθνικού Συναγερμού, Μαρίν Λεπέν, μετά τη δεύτερη επικράτηση του Μακρόν στις προεδρικές εκλογές. Χωρίς τουλάχιστον κόστος για την ίδια τη λειτουργία του πολιτεύματος.
Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι η αποτυχία μιας συστημικής χειραγώγησης στην παγκόσμια Δύση στη βάση της οποίας έγινε αποδεκτό ότι μπορεί να ασκεί διακυβέρνηση ένα έωλο Κέντρο, κυριαρχικό σε μια κατεστραμμένη κομματικά και δομικά Δεξιά και Αριστερά. Οι θεσμικές, δομικές δυνάμεις της Γαλλίας έπρεπε να έχουν προσαρμόσει τα πολιτειακά πλάνα όταν έβλεπαν στους δρόμους τα «κίτρινα γιλέκα» και τα ταραχώδη Δεξιά κινήματα του διαδικτύου να κυριαρχούν για μήνες και εβδομάδες στους δρόμους του Παρισιού και να κάνουν την κίνηση «ματ» στο χάος. Κάτι που έκανε καθυστερημένα ο πρώην πρόεδρος Ν. Σαρκοζί, πριν από λίγα 24ωρα. Να αναγνωρίσουν ότι η Λεπέν και το κόμμα της ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο και δικαιούνται να εκλεγούν στην ηγεσία της χώρας. Η Ελλάδα πέτυχε στην έξοδο των μνημονίων. Η περιούσια Γαλλία έχασε τον δρόμο μεταξύ 2017-2022.
Εφημερίδα Απογευματινή
