Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της υπέρβασης που έφερε την εθνική μας ομάδα μπάσκετ ξανά στο βάθρο μεγάλης διοργάνωσης ύστερα από 16 ολόκληρα χρόνια, θα πρέπει να θυμηθεί πώς ξεκίνησε αυτό το ονειρεμένο ταξίδι την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου.
Μόνο αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω τη βραδιά που η Εθνική Γαλλίας περνούσε σαν… σίφουνας από το ΟΑΚΑ, στο τελευταίο μας φιλικό πριν από την πτήση για τη Λεμεσό, και θυμηθούμε τι γραφόταν στα ΜΜΕ και τα social media, μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα το ειδικό βάρος του επιτεύγματος των παιδιών του Βασίλη Σπανούλη.
Θα καταλάβουμε καλύτερα γιατί δεν μπορούσε να συγκρατήσει τους λυγμούς του χθες βράδυ στα αποδυτήρια της Arena Riga ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, σε μια από τις πιο συγκλονιστικές και ανθρώπινες εικόνες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
Θα κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους ο Κώστας Σλούκας και ο Κώστας Παπανικολάου κατέθεσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους στα παρκέ του «Σπύρος Κυπριανού» και της επιβλητικής αρένας της λετονικής πρωτεύουσας, θυμίζοντας… εφήβους.
Σπανούλης ο… θαυματοποιός
Αυτό το πολυπόθητο μετάλλιο ήρθε γιατί κάποιοι άνθρωποι πίστεψαν όσο κανείς στην κατάκτησή του, κόντρα σε όλους και σε όλα, ακόμη και στα… λογικά προγνωστικά ή τις εμπεριστατωμένες αναλύσεις ειδικών που δυσκολεύονταν να βρουν τον τρόπο με τον οποίο ο Βασίλης Σπανούλης θα κατάφερνε να λύσει τον γρίφο της λειψανδρίας στον «άσο» και στο «πέντε». Και ο πρώτος και καλύτερος που πίστεψε στο βάθρο ήταν ο ίδιος ο «Kill Bill». Ή καλύτερα ο «Coach Bill».
Το Eurobasket 2025 ήρθε να αποτελέσει μια ακόμη δικαίωση όσων υποστηρίζουν ότι ο μύθος του προπονητή θα απειλήσει σοβαρά να ξεπεράσει τα επόμενα είκοσι χρόνια ακόμη και αυτόν του… θρυλικού αθλητή.
Είναι τόσο εμβληματική η προσωπικότητά του και τέτοια η επιρροή που έχει με όσους συνεργάζεται καθημερινά στις προπονήσεις (χαρίσματα που διέθετε κι όσο «βομβάρδιζε» τα αντίπαλα καλάθια στο παρκέ), που είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποτύχει στο μετερίζι που επέλεξε να ακολουθήσει κρεμώντας τη φανέλα του.
«Νεοσσός» προπονητής ακόμη και μέσα σε τρία χρόνια καταφέρνει να υλοποιεί το ένα μπασκετικό θαύμα μετά το άλλο! Αρχικά με το Περιστέρι, εν συνεχεία με τη Μονακό και τώρα με την εθνική ομάδα!
Ιδιαίτερα το φετινό του επίτευγμα με την «επίσημη αγαπημένη» αποτελεί το μεγαλύτερο παράσημο στην έως τώρα διαδρομή του στους πάγκους και το πιο ασφαλές δείγμα γραφής για το τι έπεται τα επόμενα χρόνια! Αφήστε που δίπλα στις γραμμές μοιάζει να το… διασκεδάζει περισσότερο απ’ όταν έπαιζε μέσα από αυτές. Χαλαρός, επικοινωνιακός, απολαυστικός στις επαφές του με τους εκπροσώπους του Τύπου, μα πάνω απ’ όλα η μεγαλύτερη ασπίδα για τους παίκτες του.
Είναι δεδομένο ότι στη διάρκεια της προπονητικής του καριέρας θα υπάρξουν αθλητές που δεν θα μπορέσουν να προσαρμοστούν στα απαιτητικά του «θέλω». Ενδεχομένως κάποια στιγμή να μη θέλουν να τον δουν ούτε… ζωγραφιστό. Η συντριπτική πλειοψηφία των παικτών, όμως, που θα συνεργαστούν μαζί του θα αισθάνονται τόσο μεγάλη ασφάλεια δίπλα του που θα… ματώνουν και για πάρτη του!
Νίκησαν και τα… ελληνικά κουσούρια
Ο Σπανούλης κατάφερε να εμφυσήσει σε όλα τα παιδιά της «γαλανόλευκης» δωδεκάδας τη νοοτροπία του νικητή. Να τους κάνει να πιστέψουν στις δυνατότητές τους. Να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν ακόμη και… στραπάτσα σαν αυτό του ημιτελικού με τους Τούρκους.
Δεν είναι τυχαίο ότι η εθνική μας ομάδα είχε κερδίσει μέχρι στιγμής μόλις έναν μικρό τελικό στην ιστορία της (αυτόν του 2009). Ο Έλληνας, βλέπετε, παίρνει… πιο βαριά τις ήττες και τις απογοητεύσεις και δυσκολεύεται περισσότερο από άλλους λαούς να… μαζέψει τα κομμάτια του μέσα σε 48 ώρες.
Ο Σπανούλης όχι μόνο δεν άφησε τους αθλητές του να εγκλωβιστούν στη μιζέρια και την απογοήτευση που τους… ωθούσαν να βρεθούν από το βράδυ της Παρασκευής τα ελληνικά social media, αλλά τους έπεισε να εμφανιστούν σαν… σκυλιά του πολέμου στον καθοριστικό μικρό τελικό με τους επικίνδυνους Φινλανδούς.
Κι όταν έχεις σπάνιες προσωπικότητες όπως ο Σπανούλης, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου και ο Αντετοκούνμπο να πιστεύουν στο ίδιο όραμα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην πιουν νερό από τη βρύση της δικαίωσης! Έστω κι αν αυτή άργησε να έρθει κάποια χρόνια!
ΥΓ: Δεν πιστεύω όσοι έσταζαν χολή και δηλητήριο το βράδυ της Παρασκευής να φόρεσαν χθες… φουστανέλες τα τσαρούχια στο διαδίκτυο! Μα τι γράφω; Πρώτοι και καλύτεροι ήταν!
ΥΓ2: Οι νεότεροι να μάθετε την ιστορία των «Πελαργών» για να καταλάβετε τι σημαίνει αληθινός φίλαθλος. Αυτό το μετάλλιο έχει χαραγμένο πάνω του και τα δικά τους ονόματα!
Εφημερίδα Απογευματινή-ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΡΙΓΑ
