Μπορεί να απασχολεί την Ελλάδα η βασιλικού τύπου επίσκεψη του προεδρικού ζεύγους των ΗΠΑ στη Βρετανία; Ναι. Από το ιδιότυπο πρωτόκολλο που ακολουθείται, τα deals των δισ. δολαρίων που θα συμφωνηθούν, την επιβεβαίωση της ιδιαίτερης σχέσης μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Ηνωμένων Πολιτειών, ακόμη και το πολιτικό παρασκήνιο αφού είναι δεδομένο ότι η ηγεσία Τραμπ στις ΗΠΑ προτιμά στη θέση του πρωθυπουργού της Βρετανίας τον αιρετικό των συντηρητικών και υπερασπιστή του Brexit, Νάιτζελ Φάρατζ, αντί του συστημικού των Εργατικών, Κιμ Στάρμερ. Θα εξαιρεθεί ο χάλυβας και το αλουμίνιο της Βρετανίας από τους δασμούς που έχουν ανακοινωθεί;
Τι θα γίνει με τα «μικρά πυρηνικά» που θα αλλάξουν την εικόνα της ενέργειας στην Ευρώπη και θα εξελίξουν σε διαφορετικές διαδρομές την «πράσινη οικονομία» των προηγούμενων δεκαετιών; Στην αποστολή Τραμπ στη Βρετανία συμμετέχουν κορυφαία ηγετικά στελέχη από τις κύριες διεθνείς εταιρείες αμερικανικής ταυτότητας, όπως οι Open AI, Google, Microsoft, Nvidia. Στη Βρετανία ανησυχούν γιατί οι Αμερικανοί έχουν την ισχύ και το χρήμα να εξαγοράζουν όλες εκείνες τις νεοφυείς εταιρείες καινοτομίας που παράγουν εργαλεία και εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης αξιοσημείωτες και ανταγωνιστικές. Αυτό συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Με τον τρόπο αυτό οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν όλο τον δυναμισμό της Δύσης στα δικά τους δίκτυα και διατηρούν ή καλύτερα εμπεδώνουν την ηγεσία τους επί αυτής. Αυτό πρόκειται να συμβεί και τώρα με την παρουσία Τραμπ στη Βρετανία.
Από την άλλη, τα κέντρα δεδομένων ή η τεχνητή νοημοσύνη χρειάζονται μεγάλες ενεργειακές εφεδρείες. Αυτές δεν θα προκύψουν μέσα από τις ακριβές λύσεις που προκρίνει η Ευρώπη. Πολύ περισσότερο με δεδομένα τα γεωπολιτικά κριτήρια που τίθενται εξαιτίας της συνέχειας του πολέμου στην Ουκρανία. Για να έχουν αποτελέσματα οι δυτικές κυρώσεις στα οικονομικά της Ρωσίας επιλέγονται από την Ουάσινγκτον οι δευτερεύοντες δασμοί για τις χώρες που εισάγουν ρωσικό πετρέλαιο. Αυτό για παράδειγμα αφορά τόσο την Ινδία και την Κίνα όσο όμως και την Τουρκία έστω κι αν αυτό δεν προβάλλεται αναλόγως. Τέτοιου τύπου στρατηγικές στις οποίες ήδη η Ευρώπη ως Ένωση ευθυγραμμίζεται με τις ΗΠΑ επηρεάζουν την όψη της παγκόσμιας τάξης. Για παράδειγμα, οι «συμφωνίες του Αβραάμ» στις οποίες έχει συμφέροντα και η χώρα μας χάνουν τον τελικό προορισμό τους στην Ανατολή που είναι η Ινδία.
Ο κόσμος χωρίζεται στα δύο με νέο δίπολο την Κίνα και τις ΗΠΑ. Αυτό το κατανοεί πολύ καλά πλέον το Πεκίνο που μπορεί να μην επιτίθεται στρατιωτικά στην Ταϊβάν επί τους παρόντος, απαγορεύει όμως την εισαγωγή από τις κινεζικές τεχνολογικές εταιρείες, τσιπς της αμερικανικής Nvidia. Η Ευρώπη από την πλευρά της εμμένει στη δόμηση ενός νέου «σιδηρούν παραπετάσματος» στην Ανατολή με τη Ρωσία με στρατεύματα του ΝΑΤΟ της τάξης των 40.000 στρατιωτών και ενός τείχους αμυντικών εξοπλισμών. Ξεκινά δηλαδή ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος πλήρους έντασης με τη Ρωσία, με την Ευρώπη να χάνει την Ασία της. Έστω και αν σε μια ύστερη φάση οι ΗΠΑ ανακτήσουν τη σχέση τους με τη Ρωσία του Πούτιν στη βάση μιας ειρηνευτικής συμφωνίας στην Ουκρανία. Φυσικά όλα θα γίνουν διαφορετικά στην περίπτωση που το αμερικανικό μάνατζμεντ εμπλακεί στις ρωσικές πετρελαϊκές. Τότε η Ευρώπη θα γίνει συνακόλουθη των ΗΠΑ στη σχέση της με τη Ρωσία, χωρίς πλεονεκτικές σχέσεις όμως όπως αυτές που διατηρούσε τις προηγούμενες δεκαετίες η Γερμανία με τη Ρωσία.
Όλες οι εξελίξεις συντείνουν σε κάτι που στην Ελλάδα δεν δείχνει αντιληπτό. Η πορεία της Ευρώπης δεν είναι προς την κατεύθυνση των Ηνωμένων Εθνών της Ευρώπης, αλλά στη συγκρότηση μιας ενωμένης Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον, άλλωστε, συζητά διμερώς με κάθε ευρωπαϊκή χώρα σε εθνική βάση και όχι πολυμερώς μέσω Βρυξελλών.
Εφημερίδα Απογευματινή
