Και να θέλει κανείς να αξιολογήσει, μέσα από το πιο αντικειμενικό πρίσμα, αυτά που συμβαίνουν στα παλαιστινιακά εδάφη, δεν τον αφήνει ο ισραηλινός παροξυσμός. Και για την ακρίβεια, η υστερία του ηγέτη του Ισραήλ, ο οποίος, με το άλλοθι της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας δι’ ενός ολοκληρωτικού πολέμου, αποβλέπει ουσιαστικώς σε ένα άλλο είδος εθνοκάθαρσης. Το άλλοτε θύμα της ανθρώπινης θηριωδίας γίνεται ο πλέον επιμελής «μαθητής» των μεθόδων που υπέστη και εξαιτίας των οποίων απέκτησε πατρίδα!
Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και της ανάγκης να αποκτήσουν κράτος και αυτοί έχουν επιλέξει την τρομοκρατία ως υπερασπιστικό μέσον της εν λόγω επιδίωξης. Θεωρούν ότι μια λύση είναι συνάρτηση του αφανισμού του κράτους του Ισραήλ. Εκμεταλλεύονται ως ανθρώπινες ασπίδες εκείνους τα δικαιώματα των οποίων υπερασπίζονται. Παρέχουν άλλοθι στον Νετανιάχου για την εθνοκάθαρση που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, τα όσα συνέβαιναν και τότε σε εκείνη την καταραμένη γωνιά της γης, με πρωταγωνιστή και τότε τη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ, φαινόταν ότι δεν θα έχουν τελειωμό και οι ακρότητες δεν θα αντίκριζαν όρια. Και από τη μία αλλά και από την άλλη πλευρά. Και μόνο η φρίκη μπορεί να χαρακτηρίσει τα «πεπραγμένα» των ζηλωτών του αφανισμού ενός άλλου έθνους. Και ο φανατισμός αυτός που πυροδοτείται από τις αμοιβαίες φρικαλεότητες οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο και απομακρύνει την πιθανότητα μιας λύσης στο εγγύς μέλλον. Ειδικά όταν ισχύει το «ο θάνατός σου η ζωή μου».
Είτε η ισραηλινή επίθεση στο Κατάρ είτε οι συνεχιζόμενες προελάσεις με αυξανόμενο αριθμό θυμάτων μεταξύ των αμάχων δείχνουν τις προθέσεις του σημερινού ηγέτη του Ισραήλ, οι οποίες δεν πρόκειται να μεταβληθούν όσο η διοίκηση Τραμπ τηρεί ευνοϊκή για την τακτική αυτή αιδήμονα σιωπή, αλλά και οι τρομοκράτες της Χαμάς θα συνεχίσουν τον πόλεμο καθώς έχουν ένα κοινό στοιχείο με τον Νετανιάχου. Και οι δυο πλευρές συντηρούν την ύπαρξή τους από αυτά που σήμερα διαπράττουν.
Για όποια σημασία έχει για την «αποφασιστικότητα» αυτή της ηγεσίας του Ισραήλ, θα πρέπει να θυμίσουμε και ένα παλαιότερο γεγονός, προ 23 ετών, όταν είχαν παραβιάσει άσυλο ιερού χώρου στέλνοντας μια οβίδα, με εντολή Σαρόν, να πλήξει την εκκλησία της Γέννησης στη Βηθλεέμ. Πρωτοφανής ενέργεια, αν σκεφτεί κανείς ότι από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, ουδέποτε και κανείς δεν είχε τολμήσει, εν ονόματι οιασδήποτε αιτιολογίας και κινδύνου, να παραβιάσει το άσυλο ιερών χώρων, ελάχιστο δείγμα σεβασμού και ανθρώπινου δέους έναντι του υπερβατικού Θείου. Οι Ισραηλινοί θα όφειλαν να γνωρίζουν τι παθαίνουν, με μια πράγματι μεταφυσική σχέση αιτίου και αποτελέσματος, όσοι διαπράττουν την κατά την αρχαιοελληνική έννοια Ύβριν. Θα όφειλαν να το γνωρίζουν πολύ περισσότερο αυτοί, των οποίων ο Θεός είναι εκδικητικός…
Εφημερίδα Απογευματινή
