Στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ εξελίσσεται μια παράσταση με πολύ θολό σενάριο. Διάφορες σημαντικές χώρες της Ευρώπης και της Δύσης προχωρούν σε αναγνώριση κράτους της Παλαιστίνης. Το σκεπτικό τους είναι ότι με τον τρόπο αυτό θα πιέσουν το Ισραήλ να σταματήσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα και από την άλλη τη Χαμάς να δώσει πίσω τους ομήρους που έχει αρπάξει από την 7η Οκτωβρίου 2023. Επίσης κάνουν κάποιες διακηρύξεις υπέρ μιας μεταβατικής διοίκησης με την εμπλοκή και αραβικών χωρών η οποία στο τέλος θα παραδώσει την ηγεσία του νέου κράτους στην παλαιστινιακή Αρχή. Η σύγχυση που επικρατεί είναι θεμελιώδης αφού όλοι αναφέρονται στην επικράτεια της Γάζας. Το ιστορικό της συγκεκριμένης περιοχής είναι δεδομένο.
Η Χαμάς επικράτησε με εκλογές, εν πολλοίς άναρχες και με στοιχεία τρομοκρατίας, μετά την τακτική αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τη Λωρίδα το 2005. Στη συνέχεια οι παραστρατιωτικές δυνάμεις της ισλαμικής Χαμάς προχώρησαν σε εμφύλιο με τις δυνάμεις και τους αξιωματούχους της παλαιστινιακής Αρχής τους οποίους όσους δεν έσφαξαν, τους εδίωξαν. Η Χαμάς ανέλαβε με δεσποτικό και τρομοκρατικό τρόπο τις τύχες και τη διοίκηση της Γάζας. Εκλογές δεν προκηρύχτηκαν εκ νέου.
Για τη Γάζα διοχετεύθηκαν πολλά δισ. δολάρια για τη στήριξή της. Η εμπλοκή του ΟΗΕ και για ανθρωπιστικούς λόγους υπήρξε μόνιμη. Υπήρξαν εξάλλου και άλλα κεφάλαια στήριξής της από αραβικές χώρες ακόμη και από την Ευρώπη. Το ίδιο το Ισραήλ ακολούθησε για πάρα πολλά χρόνια πολιτική κατευνασμού όχι μόνον απέναντι στους Παλαιστίνιους που εργάζονται στη δική του επικράτεια ενώ κατοικούσαν στη Γάζα, αλλά ακόμη και απέναντι στη Χαμάς. Η ίδια η ηγεσία Νετανιάχου πριν από κάποια χρόνια κρινόταν επειδή συνεργαζόταν με τη Χαμάς για την ειρήνη στην περιοχή, χωρίς να έχουμε δύο κράτη. Η Χαμάς ταυτόχρονα ηγεμονευόταν από την οικογένεια Χανίγια που ζούσε εκτός Γάζας, τελευταία έδρα της το Κατάρ, η οποία κερδοσκοπούσε επί των κονδυλίων της Γάζας, ζώντας μέσα στον πλούτο και ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο.
Απευθείας ήταν και η σχέση στήριξης στο πλαίσιο του «άξονα της αντίστασης» από την Τεχεράνη με κονδύλια και εξοπλισμούς προκειμένου να υπάρξει βλάβη στο Ισραήλ. Η Χαμάς ποτέ δεν εγκατέλειψε το κεντρικό σύνθημά της «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα» που σημαίνει τον αφανισμό του κράτους του Ισραήλ και την πλήρη επικράτηση της Χαμάς σε όλη την περιοχή από τον Ιορδάνη μέχρι τη Μεσόγειο. Μιλάμε δηλαδή για ένα κράτος. Στις 7 Οκτωβρίου 2023 ένα συνηθισμένο ξημέρωμα, ομάδες ισλαμιστών με ευθύνη της Χαμάς προχώρησαν σε ένα μακελειό αμάχων στην επικράτεια του Ισραήλ. Αποδείχθηκε ότι το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων στήριξης στους Παλαιστίνιους της Γάζας δεν χρησιμοποιήθηκαν για την ευημερία και την ανάπτυξη της περιοχής αλλά για την κατασκευή τούνελ και υποδομών, πέραν από τους εξοπλισμούς, για να πληγεί το Ισραήλ. Ήταν μια προετοιμασία περίπου 20 ετών για να φθάσουμε στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου.
Πάμε στο σήμερα. Η ηγεσία του Ισραήλ προχωρά σε επίλυση των χρονιζόντων διαφορών στην περιοχή των Παλαιστινίων, με τον σκληρό τρόπο. Μπορεί να κατηγορηθεί η ηγεσία Νετανιάχου για εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη βόρεια και κεντρική ζώνη της Γάζας προς τη νότια περιοχή της. Όχι όμως και για γενοκτονία. Σε πρακτικό επίπεδο γενοκτονίες έχουν διατελέσει η Τουρκία και ο Κεμαλ Ατατούρκ τον προηγούμενο αιώνα σε βάρος χριστιανών Αρμενίων, Ρωμιών, Ποντίων και Ασσυρίων. Έχει διαφορά ο εκτοπισμός από τη γενοκτονία. Τα κινήματα της Αριστεράς και της ισλαμοποίησης που παρεμβαίνουν στη Δύση και παρασύρουν το πλήθος στους δρόμους με μαντίλες της Χαμάς δεν πατούν στο έδαφος όσο άσχημες και αν είναι οι συνθήκες στη Γάζα, όπου δεν υπάρχει από την πλευρά της Χαμάς συγκροτημένος στρατός, με διαχωρισμό των αμάχων. Αλλά αυτό που και ευρωπαϊκές χώρες εξελίσσουν στον ΟΗΕ τώρα δεν μπορεί να θεωρηθεί σοβαρό αφού αναγνωρίζουν ένα κράτος που δεν υπάρχει. Κατ’ αναλογία θα πρέπει να αρχίσει η διαδικασία αναγνώρισης κράτους των Κούρδων στη Μεσοποταμία.
Εφημερίδα Απογευματινή