Οι προ καιρού σφαγές και αμάχων στη Συρία, που είναι το αποτέλεσμα των συγκρούσεων των δυνάμεων ασφαλείας του νέου καθεστώτος με τους υποστηρικτές του αποπεμφθέντος προέδρου Άσαντ, και η συνεχιζόμενη έκρυθμη εκεί κατάσταση δεν αποτελούν αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον της χώρας αυτής. Μια κατάσταση που φλογίζει παραπάνω την πυριτιδαποθήκη της Μέσης Ανατολής. Βεβαίως υπάρχουν εκκλήσεις για εθνική ενότητα προκειμένου να επιβιώσει η χώρα. Παρ’ όλα αυτά, για την τύχη της Συρίας μόνο σενάρια και εκδοχές μπορούν να διατυπωθούν, χωρίς να σημαίνει και ότι θα επαληθευθούν.
Η Συρία έχει μια ιδιαίτερη γεωγραφική σημασία μέσα από την παγκόσμια οπτική της Μέσης Ανατολής, που είναι γενικώς μια περιοχή ευεπίφορη σε διαρκείς αναταραχές, με την εμπλοκή μάλιστα πολλών. Πράγματι η Συρία βρίσκεται σε γεωγραφικό σημείο που επιτρέπει πολλές προσβάσεις. Στη Μεσόγειο, στην Αραβική Χερσόνησο και πέραν αυτής, πράγμα που σημαίνει ότι συνιστά και κομβικό σημείο για το παγκόσμιο εμπόριο αλλά και για τα στρατηγικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.
Με την κατάσταση εκεί εύθραυστη και τις προβλέψεις επίφοβες, όπως προαναφέρθηκε, διατυπώνονται τέσσερις ουσιαστικά εκτιμήσεις για το μέλλον της Συρίας. Μία εκτίμηση δυτικής προέλευσης, καθώς εξυπηρετεί τα δυτικά συμφέροντα -δηλαδή ευσεβείς πόθοι- είναι να διαμορφωθεί ένα δημοκρατικό καθεστώς στο οποίο θα συμμετέχουν πρώην αντίπαλοι του Άσαντ, έχοντας παραβλέψει τις όποιες διαφορές έχουν, κυρίως τις θρησκευτικές. Μια τέτοια λύση την υποστηρίζουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη, αλλά και η Ρωσία.
Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι να επικρατήσει ένα ισλαμικό καθεστώς με βάση της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί την ισλαμική πολιτοφυλακή, το HTS. Η κυβέρνηση αυτή θα αποτελείται δηλαδή από εκπροσώπους του σουνιτικού Ισλάμ, με ευκταία ανοχή απέναντι τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στο Ισραήλ.
Μία τρίτη εκδοχή προβλέπει την πιθανή συγκρότηση ενός κράτους στη Συρία υπό τον έλεγχο του Ισραήλ (!) και το οποίο θα βρίσκεται απέναντι στους σιίτες. Σε μια τέτοια περίπτωση το καθεστώς αυτό θα είναι εχθρικό προς το Ιράν και βεβαίως εναντίον της Χεζμπολά στον Λίβανο, μια και αυτή έχει την υποστήριξη της Τεχεράνης.
Μια τελευταία πιθανολόγηση είναι η συγκρότηση ομοσπονδιακής δημοκρατίας με τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε μια τέτοια εκδοχή η χώρα θα είναι διαιρεμένη σε μικρά κρατίδια που θα συγκροτούν την ομοσπονδία, όντας όμως αδύναμα από μόνα τους από πλευράς επιρροής στην περιοχή.
Οι εκδοχές πάντως αυτές, που αναλύονται από τις μεγάλες δυνάμεις, όπως τις συμφέρει, δεν παραβλέπουν το ενδεχόμενο μιας καθοριστικής διαίρεσης της χώρας και μιας εθνικής αποσύνθεσης στην περίπτωση που η σημερινή αντιπολίτευση και οι δυνάμεις έξωθεν που τη στηρίζουν δεν συναινέσουν σε συμφωνία που θα είναι βιώσιμη. Στην περίπτωση αυτή, ο εμφύλιος είναι αναπόφευκτος, όπως και η κατάρρευση της χώρας.
Εφημερίδα Απογευματινή
