Στη χώρα μας κάποιοι θεωρούν πως έχουν το μονοπώλιο στην ευαισθησία, πως επειδή φωνάζουν και κάνουν θόρυβο έχουν αξία τα λεγόμενά τους. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα στην πολιτική ζωή είναι αυτό της Ζωής Κωνσταντοπούλου που έχει μετατραπεί σε ιδανική πωλήτρια συναισθήματος. Το διάστημα της έκρηξης της ιστορίας των Τέμπη, τον περασμένο Φεβρουάριο, τα ποσοστά της εκτοξεύτηκαν. Όσο η συζήτηση πήγαινε στα πραγματικά γεγονότα και πολύ περισσότερο όσο η επικαιρότητα εστίαζε στα προβλήματα των πολιτών, τα ποσοστά της έφθιναν. Όταν δεν έχει να προτείνεις τίποτα, κάποια στιγμή θα εξαντληθεί η συζήτηση γύρω από το πρόσωπό σου και τους λεκτικούς ακροβατισμούς σου.
Το βέλος της κυρίας Κωνσταντοπούλου εδώ και μήνες είναι σε πτωτική πορεία. Γι’ αυτό και εμφανώς προσπαθεί να ξανανεβάσει το έργο που έπαιξε επί μήνες. Αλλά φαίνεται να μην κόβει εισιτήρια, άλλωστε από τη στιγμή που μπήκε στο κεντρικό κάδρο η κυρία Καρυστιανού, περιορίστηκε ο δικός της ρόλος. Με αποτέλεσμα να «σπάσει» η συμμαχία, εντέλει χαλάνε οι φιλίες για τα κόμματα…
Από αυτή την άποψη συνεπώς ήταν εξαιρετικής σημασίας η παρέμβαση της Άννας Διαμαντοπούλου πως το ΠΑΣΟΚ δεν θα γίνει ούτε Καρυστιανού ούτε Κωνσταντοπούλου. Με την επισήμανση πως δεν είχε καμία απαξιωτική αναφορά στην κυρία Καρυστιανού. Ήταν προφανές τι εννοούσε η υπεύθυνη στρατηγικού σχεδιασμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πως ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει την παραμικρή σχέση με την προσπάθεια που κάνει με τον δικό της τρόπο η κυρία Καρυστιανού για να αναδειχτεί η αλήθεια του τραγικού δυστυχήματος, ούτε μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με τον ακραίο συναισθηματικό λαϊκισμό που κάνει η κυρία Κωνσταντοπούλου.
Κατά συνέπεια, πρέπει να είναι σαφές σε άλλους πως άλλα πράγματα-ιερά- κάνουν οι συγγενείς των θυμάτων και εντελώς άλλα ένα κόμμα, πόσω δε μάλλον η αξιωματική αντιπολίτευση. Τα οποία και εξήγησε πολύ αναλυτικά η Διαμαντοπούλου στην τοποθέτησή της, θυμίζοντας όλες τις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει το ΠΑΣΟΚ εντός και εκτός Βουλής, πρωτοβουλίες που έχουν απτά αποτελέσματα!
Ο θόρυβος, λοιπόν, που σηκώθηκε είναι μάλλον υποκινούμενος και διόλου αθώος. Τόσο από τους «εξωτερικούς» όσο όμως και από τους εσωτερικούς εχθρούς που ψάχνουν μια τρίχα για να ανοίξουν θέματα και να πριονίσουν το κλαδί του Νίκου Ανδρουλάκη.
Εφημερίδα Απογευματινή
