Μία εκκολαπτόµενη αρχηγός κόµµατος δήλωσε ότι εκπροσωπεί το 25% του κόσµου που θέλει κάτι άφθαρτο. Κατ’αρχάς, η άποψη αυτή είναι προσβλητική για το υπόλοιπο 75% των συµπατριωτών µας, διότι τότε αυτοί εµφανίζονται να θέλουν κάτι φθαρµένο, µε όλα τα στοιχεία που κουβαλάει µια τέτοια φθορά, από την ανικανότητα, την αδιαφορία, τη διαφθορά και δεν ξέρω τι άλλο.
Κακά τα ψέµατα. ∆εν ψηφίζει έτσι ο κόσµος. Αλλιώς αξιολογούν οι πολίτες τα κόµµατα και άλλο είναι το πρίσµα της επιλογής τους, όπως και η επιλογή της εκάστοτε κυβέρνησης. Και το πρίσµα αυτό περιλαµβάνει και συγκρίσεις µε τουςαντίπαλους του κόµµατος που βρίσκεται στην εξουσία και που διεκδικούν τη θέση του. Ειδικότερα, όσον αφορά την κυβέρνηση, στοιχείο που έχει σηµασία για την αξιολόγησή της δεν είναι µόνο τι υπόσχεται, αλλά και τι δυνατότητες έχει για να τα υλοποιήσει. Στην περίπτωση αυτήµέτρο αξιολόγησης είναι η ειλικρίνεια των όσων υπόσχεται.
Και η ειλικρίνεια αυτή δοκιµάζεται από το πόσο ρεαλιστικά είναι αυτά που υπόσχεται. Συνήθως οι πολίτες, όχι στο σύνολο, αλλά κατά κοινωνικές οµάδες ή επαγγελµατικές τάξεις, θυµούνται τα υπεσχηµένα. Ολοι, δε, απαιτούν τα πάντα. Το κράτος για τον Ελληνα πολίτη είναι ο «πατερούλης», διότι αγνοεί ότι το κράτος είναι αυτός ο ίδιος και τα λεφτά του· τα λεφτά πολιτών και επιχειρήσεων. Φαύλος κύκλος, όµως. ∆ιότι για να έχει λεφτά το κράτος και να δίνει, πρέπει από κάποιους να τα παίρνει. Η εκλογική αξιολόγηση των πολιτών-ψηφοφόρων περιλαµβάνει και τα πεπραγµένα, βεβαίως, µιας κυβέρνησης.
Πάντα, δε, οι ψηφοφόροι θυµούνται τα αρνητικά και όχι τα θετικά, αφού τα πρώτα φαντάζουν συνήθως περισσότερα, καθώς δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν ποτέ όλοι. Σηµασίαέχει αν τα αρνητικά είναι ηθεληµένα ή οφείλονται σε λάθη. ∆ιότι, µολονότι καµία κυβέρνηση δεν θέλει να δυσαρεστεί τους πολίτες, µπορεί να διολισθήσει σε λαϊκισµούς, στο όνοµα της παράτασής της στην εξουσία, που επιβαρύνουν τη χώρα. Και κατ’ επέκταση τον κόσµο που, βεβαίως, το συνειδητοποιεί πολύ αργότερα, όταν θα του έλθει ο λογαριασµός. Τέτοια ατοπήµατα, θα θυµίσω, γνωρίσαµε την πρώτη οκταετία του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και ήταν ο κοµµατισµός, η µη χρηστή διαχείριση του δηµόσιου χρήµατος, οι επιβαρύνσεις που ακολουθούσαν τις λαϊκίστικες παροχές…
Τα λάθη βεβαίως είναι ένα άλλο στοιχείο που µετρά στην εκλογική βούληση των ψηφοφόρων. Αυτά τα λάθη, συνήθως, µπαίνουν στο ένα τάσι της ζυγαριάς της πρόθεσης ψήφου του ψηφοφόρου. Και στο άλλο τάσι τοποθετείται η ετοιµότητα και η ειλικρίνεια εκείνων που εµφανίζονται ως εναλλακτική λύση. Τα λάθη, βεβαίως, πολλές φορές συγχωρούνται.
Για να συγχωρεθεί όµως το παρελθόν, πρέπει εκείνος που το ’χει να αποδείξει στην πράξη αν διδάχτηκε απ’ αυτό. Εχουν δείξει όσοι διεκδικούν την εξουσία
από τη Ν.∆. κάτι τέτοιο;
Κυριακάτικη Απογευματινή
