Μπορεί η ιστορία να ξεπεραστεί και οι ηγεσίες καθοδηγώντας τους λαούς να γράψουν νέες φάσεις της; Αυτό θα φανεί μέσα στους επόμενους μήνες στην επικράτεια της Γάζας. Ουσιαστικά μιλάμε για μια στενή λωρίδα γης σωριασμένης σε ερείπια πλέον. Κι όμως, η ευταξία στην Εγγύς Ανατολή θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από το τι θα γίνει όταν σταματήσουν να ακούγονται τα πυρά. Στο τραπέζι υπάρχει ένα πλαίσιο συμφωνίας και αρχικής εκεχειρίας που ο πρόεδρος των ΗΠΑ συζήτησε την προηγουμένη εβδομάδα με σειρά ηγεσιών αραβικών και μουσουλμανικών χωρών και χθες με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Β. Νετανιάχου.
Το κρίσιμο μέγεθος που συνδέει τη Γάζα και τους Παλαιστίνιους κατοίκους της με τη σύγκρουση, το μίσος, το αίμα, την πείνα και την τραγωδία είναι η Χαμάς. Για άλλους τρομοκρατική οργάνωση. Για άλλους απελευθερωτική δύναμη. Για όλους ο μοιραίος δρων που δημιούργησε την εμπλοκή της 7ης Οκτωβρίου 2023. Από εκεί που ξεκίνησε ο νέος κύκλος του αίματος. Το σημείο καμπής που έστειλε στο περιθώριο τις ευχές και τις ελπίδες των επονομαζόμενων «συμφωνιών του Αβραάμ» για μια νέα εποχή στις σχέσεις αραβικών καθεστώτων και Ισραήλ. Το Παλαιστινιακό είναι μια «μαύρη τρύπα» που στερεί την ιστορία στην περιοχή από τη θετική εξέλιξή της.
Για να λυθεί το Παλαιστινιακό χρειάζεται ρεαλισμός. Ακόμη και στα κεφάλαια που έχουν γραφεί στη βάση της συγκυρίας ή του πολέμου το 1947, το 1967, το 1973. Οι εξελίξεις και η αλληλεπίδραση του αίματος και του μίσους άλλαξαν τα δεδομένα. Για να μιλήσουμε σήμερα για επόμενη ημέρα στη Γάζα, άρα και στη Μέση Ανατολή, θα πρέπει να πάψουμε να εγκλωβιζόμαστε στα δεδομένα του χθες, ακόμη κι αν αυτά είναι ψηφίσματα ή αποφάσεις του ΟΗΕ. Πολλοί και ειδικά στην Ελλάδα και την Κύπρο συσχετίζουν το Κυπριακό με το Παλαιστινιακό. Υπάρχει μια καθοριστική διαφορά στα ζητήματα αυτά. Η εισβολή και κατοχή στη Βόρεια Κύπρο δεν συνοδεύτηκε με εχθροπραξίες και τρομοκρατία στις δύο πλευρές του νησιού τον τελευταίο μισό αιώνα. Είναι δηλαδή μια «παγωμένη» κατάσταση παράνομης κατοχής, με σαφή στόχο της Τουρκίας να αποκτήσει προτεκτοράτο στο νησί. Στη γεωγραφική ζώνη της Παλαιστίνης τα τελευταία 70 χρόνια έχουμε συγκρούσεις, αίμα και μίσος που γιγαντώνεται μέσα από τις απώλειες των ανθρώπων και την αταξία. Έχουμε δηλαδή μια «θερμή» σύγκρουση διαρκείας, πέραν του πολέμου μεταξύ οργανωμένων στρατών.
Φθάνοντας στο σήμερα και αν αφήσουμε πίσω μας την ιστορία του μίσους και του αίματος, θα πρέπει να έχουμε επιστροφή των ομήρων, απαλλαγή των Παλαιστινίων από την ισλαμική αυταρχική δύναμη της Χαμάς, αλλά και την υπέρβαση του συνδρόμου «από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα», που ακούστηκε τόσο πολύ στις δυτικές πρωτεύουσες ή στα αμερικανικά πανεπιστήμια.
Η νέα Γάζα θα χρειαστεί σταθερή διοίκηση, κυρίως με τη συνδρομή των συγκροτημένων αραβικών κρατών, και περίπου 8-10 χρόνια για να ανοικοδομηθεί τεχνικά. Στην ουσία οι συμφωνίες τους επόμενους μήνες, εφόσον ισχύσουν, θα αφορούν το νομικό πλαίσιο, την κατάσταση ιδιοκτησίας και τις εγγυήσεις ασφαλείας. Από τη νέα Γάζα δεν μπορούν να αποκλειστούν οι Παλαιστίνιοι. Θα εργαστούν στα μακρά και επίπονα έργα της ανοικοδόμησης. Δεν μπορεί οι εργάτες να έρθουν από τη Μαλαισία, την Αφρική, την Αίγυπτο ή άλλες χώρες, όπως συμβαίνει με μεγάλα δομικά έργα σε άλλα εμιράτα των Αράβων. Επίσης θα ζήσουν αυτοί η τα παιδιά τους στην επικράτεια αυτή, εφόσον εξελιχθεί και αποκτήσει και οικονομική ζώνη.
Αν δούμε τη Γάζα ως εμιράτο υπό διαμόρφωση και μετά τη βαθμηδόν αποχώρηση των τακτικών στρατιωτικών δυνάμεων του Ισραήλ, δεν μπορούμε να συμπεριλάβουμε σε αυτήν τη Δυτική Όχθη, ούτε να διαχωρίσουμε την Ιερουσαλήμ ως άλλο Βερολίνο. Αυτές οι ενδιάμεσες ασταθείς συνθήκες δεν θα δώσουν ένα ιστορικό αποτέλεσμα με διάρκεια. Και στην προκειμένη περίπτωση, αυτό είναι το ζητούμενο.
Εφημερίδα Απογευματινή
