Με μία μακροσκελή δήλωση που περιελάμβανε και μαθήματα πολιτικής ηθικής ο πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, υπέβαλε την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα. Κάτι που άλλωστε αναμενόταν, καθώς η προσωπική προοπτική και ο στόχος του είναι να ιδρύσει ένα νέο κόμμα. Αχρείαστο νάναι, όπως θα έλεγε και ο λαός, λαμβανομένης υπόψη της προηγούμενης θητείας του στη διακυβέρνηση της χώρας.
Με τη δήλωση της παραίτησής του ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να διαγράψει ένα παρελθόν, αν και κανένα παρελθόν δεν διαγράφεται και συνήθως στοιχειώνει –ή πρέπει να στοιχειώνει- αυτούς που το έχουν, ειδικά μάλιστα αν έχει το παρελθόν στίγματα. Εννοώ πολιτικά στίγματα για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας.
Βρίσκει ο πρώην πρωθυπουργός ότι η Βουλή είναι… δημοκρατικά απογυμνωμένη και αδυνατεί να επιτελέσει τον ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει. Και όμως είναι πολύ νωπές, στους περισσότερους που έζησαν τη Βουλή της εποχής του, οι μνήμες για το πόσο δημοκρατικά λειτουργούσε τότε το Κοινοβούλιο. Κάθε βουλευτής που σέβεται τον εαυτό του και τη συνείδησή του έχει και από μία ιστορία να διηγηθεί. Συνήθως ευτράπελη που υποβαθμίζει το κοινοβουλευτικό κύρος.
Η άλλη «διαπίστωση» του κ. Τσίπρα είναι ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σε επικίνδυνο αδιέξοδο. Οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό «μα πρωτίστως ηθικό». Ως προς το Οικονομικό αδιέξοδο είναι αμφίβολο αν έστω και ένας Έλληνας μπορεί να πιστέψει τον άνθρωπο που αύξησε 24 φορές τη φορολογία και έκανε 25 περικοπές συντάξεων. Όσον αφορά τα άλλα «αδιέξοδα» προκύπτει ένα ερώτημα στο οποίο καλείται να δώσει απάντηση ο διαπιστώνων. Πως η ελληνική κοινωνία στην πλειονότητά της προτιμάει να την κυβερνά το σημερινό κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία και με μεγάλη διαφορά έναντι των άλλων; Εκτός και αν πιστεύει ότι η κοινωνία περιμένει το δικό του κόμμα, στην ίδρυση πάντως του οποίου είναι πλειοψηφικά έως συντριπτικά τα ποσοστά της κοινής γνώμης που στις δημοσκοπήσεις τάσσονται αρνητικά έναντι μιας τέτοιας εξέλιξης. Να υπενθυμίσουμε δε, σε σχέση με όσα διατείνεται περί αδιεξόδων ότι η αναξιοπιστία του όταν ήταν πρωθυπουργός, ως προς μεν την κυβερνησιμότητα είχε αποτυπωθεί στις αρνητικές γνώμες της κοινωνίας σε ποσοστό άνω του 80% όσον αφορά την άσκηση κυβερνητικής πολιτικής στους μείζονες τομείς κοινωνικού ενδιαφέροντος όπως είναι η Οικονομία, το Ασφαλιστικό και η Δημόσια Υγεία.
Ως προς το ηθικό ζήτημα που αναδεικνύει ο κ. Τσίπρας ενδεικτική της απόρριψης από την κοινωνία των δήθεν ηθικών πλεονεκτημάτων της κυβέρνησής του ήταν οι σε ποσοστό 70% αρνητικές ψήφοι, ως προς την υποτιθέμενη προσπάθειά της για την καταπολέμηση της διαπλοκής!
Με ένα νέο κόμμα φιλοδοξεί να κυβερνήσει και πάλι. Στη Γαλλία ούτε ένα μήνα δεν κράτησε η νέα κυβέρνηση. Κάποιοι οραματίζονται ανάλογο σκηνικό και στην Ελλάδα.
Εφημερίδα Απογευματινή
