Για τους νεότερους σε ηλικία φιλάθλους, η εικόνα με τα χιλιάδες χαρτάκια στον ουρανό του Nick Galis Hall, τη στιγμή του τζάμπολ της αναμέτρησης του Άρη με το Αμβούργο για το Eurocup, αποτέλεσε ιδανική ευκαιρία για… δημοφιλή post και αύξηση των likes στα social media. Για όσους, όμως, ανήκουμε σε μεγαλύτερα ηλικιακά γκρουπ, αυτές οι στιγμές έμοιαζαν με μια ιδιότυπη μηχανή του χρόνου που μας γύρισε πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ’80, τότε που τα βράδια κάθε Πέμπτης θαρρείς και σταματούσε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα της καθημερινότητάς μας και η ζωή περιστρεφόταν για δύο ώρες αποκλειστικά γύρω από τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Ιωαννίδη και τ’ άλλα παιδιά!
Αν δεν έχεις ζήσει εκείνα τα ονειρεμένα χρόνια, όταν η Θεσσαλονίκη αποτελούσε την αναμφισβήτητη «βασίλισσα» του ελληνικού μπάσκετ (υποχρεώνοντας την Αθήνα σε ρόλο κομπάρσου), ίσως να είναι δύσκολο να αντιληφθείς τη σημασία που έχει για το άθλημα η ενδεχόμενη αναγέννηση της συμπρωτεύουσας στα παρκέ.
Η μεθοδική (όπως φαίνεται τουλάχιστον μέχρι στιγμής) επένδυση που πραγματοποιεί ο Ρίτσαρντ Σιάο στον ιστορικό «αυτοκράτορα» της ελληνικής καλαθοσφαίρισης αποτελεί μια αχτίδα φωτός, που μοιάζει ικανή να εκτοξεύσει το άθλημα τα επόμενα χρόνια. Είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη η ύπαρξη ενός τρίτου πόλου ανάπτυξης, δίπλα στη δεδομένη λάμψη που συνθέτει το κραταιό δίδυμο Παναθηναϊκού AKTOR και Ολυμπιακού τα τελευταία 20 χρόνια. Κι όση δυναμική κι αν μπορούν ενδεχομένως να εμφανίσουν στο μέλλον επενδύσεις όπως αυτή του Μάκη Αγγελόπουλου στην ΑΕΚ ή του Τέλη Μυστακίδη στον ΠΑΟΚ, κανένας άλλος σύλλογος δεν διαθέτει την μπασκετική «κληρονομιά» ή -αν προτιμάτε- την μπασκετική «κουλτούρα» που κουβαλά ο Άρης.
Η ευθύνη του Σιάο
Οι εικόνες που έκαναν το βράδυ της Τετάρτης τον γύρο του διαδικτύου, προκαλώντας θαυμασμό εντός και εκτός συνόρων, απλώς μεγιστοποιούν το μέγεθος της ευθύνης που έχει αναλάβει ο Σιάο απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες φίλους του Άρη, που αναμένουν καρτερικά εδώ και χρόνια την αναγέννηση της αγαπημένης τους ομάδας. Και επειδή δεν μιλάμε για κάποιον άνθρωπο… γέννημα θρέμμα της περιοχής του Χαριλάου, το δέσιμο που μοιάζει να αποκτά με την ομάδα όπου επέλεξε να επενδύσει μέρος της περιουσίας του μοιάζει αρκετά ελπιδοφόρο για την εξέλιξη του συγκεκριμένου πρότζεκτ.
Μπορεί ένας χαμογελαστός 24χρονος Κινέζος να σηκώσει το συγκεκριμένο βάρος των τεράστιων προσδοκιών ενός ολόκληρου λαού; Θα χρειαστεί υπομονή για να το διαπιστώσουμε. Κάθε υγιής φίλαθλος, όμως, πρέπει να εύχεται να το πετύχει. Ακόμη και οι οπαδοί του «αιώνιου» αντιπάλου ΠΑΟΚ. Γιατί η δράση προκαλεί πάντα… αντίδραση. Κι αν αναγεννηθεί ο μπασκετικός Άρης, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα επηρεαστούν θετικά και οι βραδιές που θα ζουν οι φίλοι του «Δικέφαλου του Βορρά» στο δικό τους παλατάκι.
Αν, παράλληλα, οι δύο «αιώνιοι» του λεκανοπεδίου της Αττικής αισθανθούν ύστερα από πολλά χρόνια… απειλή από τον Βορρά, αυτομάτως θα μεγιστοποιήσουν ακόμη περισσότερο τις επενδύσεις τους, για να μη χαθούν τα κεκτημένα της εγχώριας κυριαρχίας τους. Ο υγιής ανταγωνισμός ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, όσο κι αν στο περιβάλλον της άκρατης οπαδικής τοξικότητας που κυριαρχεί στην αθλητική μας καθημερινότητα δυσκολευόμαστε να το αντιληφθούμε.
Μακάρι η προσπάθεια του Ρίτσαρντ Σιάο να οδηγήσει μακροπρόθεσμα τον Άρη ξανά στα μεγάλα σαλόνια του ευρωπαϊκού μπάσκετ, είτε αυτά αφορούν τα παρκέ της Euroleague (μέσω πιθανής κατάκτησης του Eurocup), είτε εκείνα του NBA Europe, αν πάρει τελικά σάρκα και οστά το σχέδιο του Άνταμ Σίλβερ και της διοικητικής ηγεσίας της FIBA. Τον ισχυρό και κραταιό Άρη, πάντως, το ελληνικό μπάσκετ τον έχει δεδομένα μεγάλη ανάγκη!
Εφημερίδα Απογευματινή
