Μια νέα εποχή για τη Μέση Ανατολή

Άσχετα με το αν ο Ντ. Τραμπ τιμηθεί ή όχι με το βραβείο Νόμπελ, το Παλαιστινιακό έχει πάρει τον δρόμο για μια οριστική διευθέτησή του
10:40 - 10 Οκτωβρίου 2025

Μπορεί μια αιματοχυσία και πεδία πολέμων μέσα σε κατοικημένες περιοχές να οδηγήσουν σε ειρήνη; Αν πιστέψουμε την ιστορία της Ευρώπης τον προηγούμενο αιώνα με τους δύο παγκόσμιους πολέμους που προκάλεσε, ναι. Κάτι τέτοιο ύστερα από δεκαετίες σύγκρουσης αρχίζουμε να βλέπουμε αν μπορεί να ισχύσει πλέον στη Μέση Ανατολή. Η υπογραφή του προσχεδίου συμφωνίας από την πλευρά του Ισραήλ ήρθε να δώσει κλίμα έμπρακτης αισιοδοξίας στις διαπραγματεύσεις που γίνονταν με τη συμμετοχή της απομένουσας ηγεσίας της Χαμάς, με τη μεσολάβηση της Αιγύπτου και του Κατάρ.

Υπάρχει συμφωνία εκεχειρίας και μέσα σε λίγα 24ωρα μετά αναμένεται κατ’ αρχάς απελευθέρωση των ευρισκόμενων εν ζωή Ισραηλινών ομήρων, έναντι απελευθέρωσης περίπου 1.900 κρατουμένων Παλαιστινίων σε φυλακές του Ισραήλ. Πολλά θα κριθούν έπειτα στο κατά πόσον η εκεχειρία αυτή θα εξελιχθεί σε ειρήνη με διάρκεια. Προαπαιτούμενο για τη συνέχεια είναι η παράδοση των όπλων από τη Χαμάς και η βαθμηδόν αποχώρηση των στρατευμάτων του Ισραήλ από τη Γάζα. Υπάρχουν θολά σημεία στα όσα έχουν συμφωνηθεί ή τουλάχιστον προδιαγραφεί.

Στην παρούσα φάση, όμως, βρισκόμαστε σε πιο σταθερό έδαφος στο πεδίο, και όχι πλέον στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, από συγκυρίες στο παρελθόν, που ενώ υπόσχονταν πολλά δεν κατέληξαν πουθενά. Η διαφορά είναι ο πόλεμος και οι θυσίες που ανέλαβε το Ισραήλ έπειτα από τη δραματική σφαγή που υπέστη εντός της επικρατείας του από τους δολοφόνους της Χαμάς και της τζιχάντ στις 7 Οκτωβρίου 2023. Κήρυξε ολοκληρωτική σύγκρουση με τη Χαμάς στη Γάζα, με τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο, που έσπευσε σε συμμαχία με τη Χαμάς, αλλά και με τους Χούθι στην Υεμένη, που εκτός των άλλων εγκλώβισαν το θαλάσσιο πέρασμα από τη Μεσόγειο στον Ινδικό μέσω της Ερυθράς Θάλασσας. Το Ισραήλ με τη σιδηρά αποφασιστικότητα της κυβέρνησης Νετανιάχου έπληξε επίσης την «κεφαλή του φιδιού». Την Τεχεράνη και τα πυρηνικά εργοστάσια του Ιράν των αγιατολάχ. Σαφής και σταθερή η στήριξη των ΗΠΑ σε αυτή την «τελική λύση», αντίθετα με την Ευρώπη, που υπέκυψε στις πιέσεις της Αριστεράς της και του ισλαμοφασισμού που μέσω της λαθραίας μετανάστευσης έχει εγκατασταθεί στις μητροπόλεις της.

Το Ισραήλ βρέθηκε σε ασφυκτική επικοινωνιακή πίεση στο διεθνές προφίλ του και από τις εξεγέρσεις της παγκοσμιοποίησης των ιδρυμάτων τύπου Σόρος, που με βάση τα αμερικανικά πανεπιστήμια και τις φιλελεύθερες ελίτ του «τέλους των εθνών και των θρησκειών» σήκωσαν τις σημαίες της Παλαιστίνης με συνθήματα του τύπου «Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα». Υποστηρίζοντας δηλαδή τον αφανισμό του κράτους του Ισραήλ. Το Ισραήλ δεν χαρίσθηκε στις ηγεσίες του ισλαμικού εξτρεμισμού και σε θεωρίες ότι τα πρόσωπα δεν παίζουν ρόλο. Εκτέλεσε τους επιχειρηματίες του τρόμου και του αίματος, είτε αυτοί βρίσκονταν στην ηγεσία της Χαμάς είτε της Χεζμπολάχ. Ο μοναχικός δρόμος του Μπ. Νετανιάχου καταλήγει σήμερα πλέον σε μια επόμενη ημέρα που κανείς εκ των προκατόχων του στην ηγεσία του Ισραήλ, όσο αποφασισμένοι και ικανοί κι αν ήταν, δεν έφθασε.

Παράλληλα, ό,τι θετικό και να συμβεί από εδώ και πέρα θα οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην κίνηση του προέδρου των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, και της αμερικανικής διπλωματίας υπό τον Ρούμπιο, όταν προκάλεσαν πριν από ελάχιστες εβδομάδες, στο περιθώριο της ΓΣ του ΟΗΕ, μια συνάντηση των ηγεσιών αραβικών και μουσουλμανικών χωρών ζητώντας τους να προσυπογράψουν τη συμφωνία ειρήνης που προέκρινε ο Λευκός Οίκος των 20 σημείων για μια επόμενη ημέρα στη Γάζα. Σημαντικές χώρες στην Ευρώπη την ίδια στιγμή προχωρούσαν στην αναγνώριση μιας ανύπαρκτης Παλαιστίνης, ως κράτους της Χαμάς προφανώς.
Με τη διαδικασία αυτή οι αραβικές ηγεσίες αλλά ακόμη και το Κατάρ ή η Τουρκία αναλάμβαναν την ευθύνη του τέλους του αίματος στη Γάζα και την παράδοση των όπλων της ισλαμικής Χαμάς.

Άσχετα με το αν ο Ντ. Τραμπ τιμηθεί ή όχι με το βραβείο Νόμπελ, το Παλαιστινιακό έχει πάρει τον δρόμο για μια οριστική διευθέτησή του. Ο πόλεμος στην Ανατολή μπορεί να μην έχει τελειώσει. Αλλά ένα σημαντικό κεφάλαιο βίας δείχνει ότι κλείνει.

Εφημερίδα Απογευματινή