Έχουν περάσει τρία εικοσιτετράωρα από τον μαθηματικό αποκλεισμό της Εθνικής Ελλάδας από το Μουντιάλ και οι σκέψεις… στροβιλίζουν στο μυαλό σαν δαιμονισμένες. Μακριά από ισοπέδωση, επικοινωνιακές κορόνες και πάσης φύσεως διαχρονική εκμετάλλευση των αποτελεσμάτων του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος για να ικανοποιήσουμε προσωπικά οπαδικά ένστικτα, κάθε υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος επιχειρεί να ταξινομήσει στο μυαλό του μια σειρά από εξηγήσεις που έφεραν τον πρόωρο αποκλεισμό από μία ακόμη μεγάλη διοργάνωση. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να… χωνέψεις ότι μετά το πέρας της τέταρτης αγωνιστικής του ομίλου δεν έχεις καν μαθηματικές πιθανότητες να προσπεράσεις τη Σκωτία, μία ομάδα -που σε αντίθεση με την ανώτερη Δανία- είναι δεδομένα υποδεέστερή σου.
Προσωπικά τον υπογράφοντα τον… τρώει μία απορία αναφορικά με τις επιλογές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής των τελευταίων μηνών. Ο ίδιος ήταν εκείνος που εμπνεύστηκε το σπάνιας ομορφιάς ποδοσφαιρικό αριστούργημα της Γλασκόβης τον Μάρτιο του 2025, ο ίδιος το… εξαφάνισε στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ο ίδιος ο Ιβάν παρέταξε μια ενδεκάδα στο 0-3 με τους Σκωτσέζους με δύο υπερταλαντούχα παιδιά στον άξονα (Μουζακίτης, Ζαφείρης), χωρίς κλασικό «εξάρι» και τρία… υπέρλαμπρα αστέρια του μέλλοντος πίσω από τον κλασικό φορ Παυλίδη (Καρέτσας, Κωνσταντέλιας, Τζόλης) και αυτή τη μεσοεπιθετική πεντάδα, που μας έκανε για ένα βράδυ να χαζεύουμε, δεν την είδαμε ποτέ ξανά παρέα στο χορτάρι. Πραγματικά θα ήθελα να έχει ερωτηθεί ο ομοσπονδιακός προπονητής για τα αίτια που τον οδήγησαν στη συγκεκριμένη επιλογή. Να ακούσουμε την αιτιολογία του που δεδομένα υπάρχει και πιθανότατα είναι ποδοσφαιρική.
Με 24 ομάδες
Ας είναι! Δεν υπάρχει πλέον λόγος να μένουμε στο χθες, αρκεί άπαντες στο στρατόπεδο της Εθνικής Ελλάδας (από τον Γιοβάνοβιτς μέχρι και τον πιο νεαρό σε ηλικία ποδοσφαιριστή) να κάνουν την αυτοκριτική τους, γιατί στην επόμενη μεγάλη πρόκληση δεν θα υπάρχουν πειστικές δικαιολογίες αποτυχίας.
Η τελική φάση του Euro 2028 θα διεξαχθεί με 24 ομάδες, κάτι που σημαίνει ότι σχεδόν οι μισές Εθνικές της UEFA θα δώσουν το «παρών». Ακούγεται εύκολο, αλλά δεν είναι τόσο.
Η χώρα μας διαθέτει αυτή τη στιγμή το 22ο καλύτερο ranking στη Γηραιά Ήπειρο και σε χαμηλότερες θέσεις βρίσκονται δυνάμεις με μεγάλη παράδοση στο ποδόσφαιρο όπως η Σκωτία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, αλλά και ιδιαίτερα φιλόδοξες εθνικές ομάδες όπως η Γεωργία, η Φινλανδία, η Ισλανδία, η Αλβανία, η Βόρεια Μακεδονία, η Σλοβενία, η Σλοβακία. Μη θεωρούμε δηλαδή ότι έχουμε την πρόκριση στο… τσεπάκι μας.
Παρ’ όλα αυτά γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι αν δεν βρεθείς ξανά σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με τη… μισή Ευρώπη να προκρίνεται, θα έχεις πρωταγωνιστήσει σε μία ακόμη παταγώδη αποτυχία. Και αν δεχθούμε πως η εθνική μας ομάδα είχε αντίπαλο στα προκριματικά του Μουντιάλ και την απειρία της, σε δύο χρόνια, που θα κριθεί η παρουσία στα γήπεδα των βρετανικών νησιών, το συγκεκριμένο άλλοθι θα έχει εκλείψει.
Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου εύκολη πάντως η «γαλανόλευκη» εξίσωση ενόψει 2028. Και αυτό γιατί η εθνική μας ομάδα καλείται να βρει αντίδοτο σε δύο εμφανή κενά της: την έλλειψη ύψους (δυστυχώς τα μεγαλύτερα ταλέντα που παράγουμε δεν ξεπερνούν σε μπόι το 1,75 μ.-1,76 μ.) και την απουσία ποιοτικών αμυντικών μέσων. Δεν συζητάμε για ποδοσφαιριστές επιπέδου Ζαγοράκη αλλά ούτε καν για παίκτες επιπέδου Μπουχαλάκη, Σιώπη ή Κουρμπέλη. Προς το παρόν καλούμαστε να βρούμε άμεσα λύσεις ενόψει των δύο αγώνων με τις Σκωτία, Λευκορωσία τον Νοέμβριο, εκεί που χρειαζόμαστε απαραίτητα έξι βαθμούς για να συμμετέχουμε με όσο το δυνατόν καλύτερες προϋποθέσεις στην κλήρωση του Euro 2028.
Εφημερίδα Απογευματινή
