Η φετινή Euroleague θα είναι… αυστηρώς ακατάλληλη για την ψυχολογία του μέσου Έλληνα οπαδού, που εκτοξεύεται στα ουράνια ύστερα από κάθε μεγάλη νίκη και βυθίζεται στα τάρταρα της απαισιοδοξίας και της ισοπέδωσης έπειτα από κάθε απογοήτευση.
Υπό αυτή την έννοια έχει απόλυτο δίκιο ο Γιώργος Μπαρτζώκας, που αποφεύγει οποιαδήποτε δημόσια τοποθέτηση αναφορικά με το ενδεχόμενο παρουσίας του Ολυμπιακού στο Final Four του ΟΑΚΑ αλλά και την ιδιαιτερότητα διεξαγωγής του σπουδαίου event στην έδρα του «αιώνιου» αντιπάλου του. Γιατί ιδιαίτερα τη φετινή χρονιά όλες οι ομάδες (χωρίς την παραμικρή εξαίρεση) θα πρέπει να ματώσουν όχι απλώς για να φτάσουν ως το τέλος της διαδρομής αλλά ακόμη και για να εξασφαλίσουν μια θέση στο Final Four του Telekom Athens Center.
Όπως λοιπόν δεν πρέπει να υποτιμούνται νίκες όπως αυτή με την Dubai BC στο Φάληρο (άπαντες αντιλήφθηκαν τη δυσκολία του συγκεκριμένου παιχνιδιού με μερικές ημέρες καθυστέρηση, βλέποντας τους ρούκι της λίγκας να ισοπεδώνουν την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Φενέρμπαχτσε, μέσα στην Κωνσταντινούπολη), έτσι δεν πρέπει να μεγεθύνονται ήττες σαν αυτή από την εξαιρετική και πολύ φιλόδοξη Εφές.
Ακριβώς όμως επειδή οι ισορροπίες στη φετινή Euroleague μοιάζουν εξαιρετικά εύθραυστες, η αποφυγή λαθών είτε στον σχεδιασμό είτε στη μεταγραφική ενίσχυση κάθε ομάδας αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία σε σχέση με προηγούμενες σεζόν.
Όπως, για παράδειγμα, είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι ο Ολυμπιακός έχει πετύχει στο πρόσωπο του Τάισον Ουόρντ μία από τις κορυφαίες μεταγραφές της χρονιάς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, άλλο τόσο προξενεί απορίες η διατήρηση ενός παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Σέιμπεν Λι στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ.
Χρειάζεται τον Λι;
Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν είναι κακός παίκτης ο Αμερικανός! Ενδεχομένως ευρισκόμενος σε μια άλλη ομάδα, με διαφορετικό τύπο μπάσκετ και λιγότερη πίεση, να μπορεί να εξελιχθεί ακόμη και σε πρωταγωνιστή (τον είδαμε άλλωστε να ανταποκρίνεται με επιτυχία στον συγκεκριμένο ρόλο φορώντας για λίγους μήνες τη φανέλα της Μακάμπι).
Δεδομένα όμως δεν είναι «άσος» και επίσης δεδομένα δεν διαθέτει τα χαρακτηριστικά εκείνα που έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός στην περιφέρειά του, με πρώτο και καλύτερο το αξιόπιστο περιφερειακό σουτ.
Αν λοιπόν ο Γιώργος Μπαρτζώκας σχεδίασε το φετινό του ρόστερ με τον Λι μέλος της τριάδας των πόιντ γκαρντ του, μοιάζει να έχει κάνει λάθος στην εκτίμησή του.
Αν, πάλι, είχε σκοπό να αξιοποιεί περισσότερο τον Λι σε θέση «2», υπολογίζοντας στο δίδυμο Ουόκαπ, Έβανς και μία προσθήκη ενός ακόμη καθαρόαιμου πλέι μέικερ όπως ο Ντιλικίνα, ο Αμερικανός είναι χαμηλότερης ποιότητας παίκτης όχι μόνο από τους Φουρνιέ, Ντόρσεϊ αλλά ακόμη και από τον Μακ Κίσικ. Από ποιον θα «έκλεβε» λεπτά συμμετοχής; Μην ξεχνάτε ότι στη συγκεκριμένη θέση υπάρχουν σε βοηθητικούς ρόλους και οι Λαρεντζάκης, Νετζήπογλου.
Γιατί λοιπόν ο Ολυμπιακός επιμένει να σπαταλά μία θέση του ρόστερ του σε έναν παίκτη που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να του δώσει στοιχεία του παιχνιδιού που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη;
Είτε γυρίσει υγιής ο Έβανς είτε όχι, ο Λι μοιάζει κάπως… παράταιρος στην εξίσωση του φετινού Ολυμπιακού. Είτε ως πόιντ γκαρντ είτε ως σούτινγκ γκαρντ. Όσο λογικές λοιπόν μοιάζουν ήττες σαν αυτή από την Αναντολού Εφές, τόσο παράλογο φαντάζει τουλάχιστον στα δικά μας μάτια να πορεύονται οι «ερυθρόλευκοι» με… υπηρεσιακό πλέι μέικερ, γνωρίζοντας το ρίσκο που εξαρχής υπήρχε δεδομένης της ταυτόχρονης παρουσίας Ουόκαπ – Έβανς στον «άσο». Με τον μεν πρώτο να προέρχεται από έναν ύπουλο τραυματισμό στη μέση, τον δε δεύτερο από δύο τραυματισμούς που… κόβουν καριέρες.
Εφημερίδα Απογευματινή
