Στην Ελλάδα, σε μεγάλες υποθέσεις διευρυμένης διαφθοράς παρατηρείται το εξής φαινόμενο. Συνήθως κατηγορούνται υπουργοί και στελέχη των κυβερνήσεων για πολιτικές και τυχόν ποινικές ευθύνες. Οι υποθέσεις αποκτούν μεγάλη δημοσιότητα, και τα στοιχεία τους και οι αποκαλύψεις τους καθίστανται πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, τοξικότητας και καταγγελιών σε υψηλούς τόνους από τις εκάστοτε αντιπολιτεύσεις προς τις κυβερνήσεις. Εξαιτίας του νόμου περί ευθύνης υπουργών, είτε αυτόν που ισχύει μέχρι σήμερα είτε άλλους ανάλογους στο παρελθόν, οι υποθέσεις πηγαίνουν στο Κοινοβούλιο με τη διαδικασία της συγκρότησης κατά περίπτωση εξεταστικών ή προανακριτικών επιτροπών. Στο πλαίσιο της υψηλής αντιπαράθεσης αυτής, χάνονται κάπου στη μετάφραση οι ευθύνες των μη πολιτικών προσώπων. Στη βάση των πρακτικών και των μεθοδεύσεων των δικηγόρων υπεράσπισης όσων κατηγορούνται ή καλύτερα εξετάζονται για την ποινική εμπλοκή τους σε αυτές τις υποθέσεις, αυτοί διαφεύγουν και όταν πέσει ο κουρνιαχτός για τους πολιτικούς, που συνήθως δεν πάνε σε ειδικό δικαστήριο, αφού για να είναι μέλη των κυβερνήσεων ή των κομμάτων πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο προστατεύονται από τις σκοπιμότητες τού να μην υπάρξει σκάνδαλο σε βάρος της κυβέρνησης, άρα και της πλειοψηφίας στο εκάστοτε Κοινοβούλιο.
Αν δούμε μεγάλες υποθέσεις στον χρόνο, οι στρατιωτικοί στις προμήθειες εξοπλισμών διέφυγαν της δίκης και καταδίκης για τις πράξεις τους. Μέχρι τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, που προκρίνει στρατιωτικές προμήθειες απευθείας μέσω διακρατικών συμφωνιών και όχι στη βάση διαγωνισμών, οι επιτελείς -επίορκοι αξιωματικοί και άλλοι κρατικοί αξιωματούχοι- συνέχιζαν να κάνουν τη βρώμικη δουλεία τους. Στην υπόθεση Siemens, η εμπλοκή πολιτικών χρησιμοποιήθηκε ως διέξοδος για πολλά διευθυντικά στελέχη επιχειρηματικών ομίλων, κρατικούς αξιωματούχους και μεσάζοντες, με όλα να καταλήγουν σε ένα διακυβερνητικό μάλλον συμβιβασμό μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας που ουσιωδώς κάλυψε την όλη υπόθεση διαφθοράς. Στη μεγάλη υπόθεση της Novartis, η λάθος αντίληψη της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έδωσε την ευκαιρία σε εκατοντάδες επίορκους γιατρούς, στελέχη φαρμακευτικών επιχειρήσεων, μεσάζοντες κάθε τύπου να διαφύγουν των ευθυνών τους και να μη δικαστούν, πολύ περισσότερο να καταδικαστούν για τις πράξεις τους και την απληστία τους.
Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στην περίπτωση του ΟΠΕΚΕΠΕ, αν όλα περιορίζονταν στον κομματικό «πετροπόλεμο» στην Εξεταστική της Βουλής σχετικά. Πολλή φασαρία, για παράδειγμα, για τον Βορίδη ή τον Αυγενάκη, που δεν δείχνει να καταλήγει κάπου ποινικά, πέραν των πολιτικών εντυπώσεων που δημιουργούνται. Μια μέρα όλα θα κατέληγαν στη λήθη, και αυτοί που θα είχαν πάρει τις παράνομες επιδοτήσεις, θα είχαν κάνει απάτες και εκβιασμούς, θα διέφευγαν ανάμεσα στις «μυλόπετρες» της πόλωσης και των μικροκομματικών συμφερόντων των κομμάτων. Κανείς δεν θα ασχολούνταν με αυτούς και οι δικηγόροι τους έναντι αδράς αμοιβής θα κανόνιζαν τα διαδικαστικά.
Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό δεν συμβαίνει με την εξέλιξη των ερευνών για τις παράνομες επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ. Προφανώς η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, τα στελέχη της οποίας δεν εμπίπτουν στην ελληνική κανονικότητα της «ήπιας συγκάλυψης» των τρίτων, των μη πολιτικών προσώπων δηλαδή, επικέντρωσε την προσοχή τους σε αυτούς τους τάχα αγρότες ή διεφθαρμένους αγρότες που εμπλέκονται στο παίγνιο της πρόσκτησης ποσών που δεν δικαιούνται. Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία δεν δουλεύει μόνη της, αλλά έχει την πλήρη δράση των ελληνικών διωκτικών Αρχών στο πλευρό της. Είτε πρόκειται για το επονομαζόμενο ελληνικό FBI είτε για την Αστυνομία, την ΑΑΔΕ και άλλες ανεξάρτητες Αρχές όπως αυτή για το «μαύρο» χρήμα, και την εγχώρια Δικαιοσύνη φυσικά, άρχισαν να εντοπίζονται οι άλλοι, οι μη πολιτικοί που εμπλέκονται στην κατάχρηση. Η «συμμορία της Κάρλας» με τις εκτάσεις που καταστράφηκαν από τη θεομηνία «Ντάνιελ» με «βραχιολάκια» στον ανακριτή. Απάτες κανονικές στο φως με εμπλοκή των Κέντρων Υποδοχής Δικαιολογητικών. Αγρότες ή κτηνοτρόφοι με χλιδάτη ζωή, παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς, σωρεία πολυτελών αυτοκινήτων, υπό έρευνα. Για πρώτη φορά βλέπουμε να εξελίσσεται μια έρευνα με επάρκεια πέρα από τα πολιτικά πρόσωπα. Είναι μια καλή αρχή για μια επόμενη Ελλάδα…
Εφημερίδα Απογευματινή
