Είμαι σταθερός αναγνώστης των δημοσκοπήσεων για έναν απλό λόγο. Μπορεί μέσα από τις απαντήσεις να καταλάβεις πόσο σοβαροί είναι οι Έλληνες και ποιοι ακριβώς εξ αυτών. Αλλά και τι μυαλά κουβαλάνε, αναλόγως βεβαίως προς τη συγκυρία. Ίσως γι’ αυτό η Ελλάδα να είναι και το ρουσφέτι του Θεού, το οποίο περιγράφεται γλαφυρά στο στρατιωτικό άσμα «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά…». Ούτε η φοβέρα που
προκύπτει από τα μυαλά των Ελλήνων, ειδικά μάλιστα αν, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, «έχουν δέσει τον γάιδαρό τους»…
Για να επανέλθουμε στο θέμα μας. Διάβαζα τη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από την GPO για λογαριασμό του ραδιοφώνου των Παραπολιτικών, όπου πολλά ενδιαφέροντα αποκαλύπτονται για σοβαρό σχολιασμό ή και για πλάκα. Αλλά στάθηκα στις απαντήσεις που δίνονται στο ερώτημα αν οι ερωτηθέντες θα θέλουν να εκλεγεί από τις επόμενες εκλογές μια άλλη κυβέρνηση ή να συνεχίσει να είναι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Λοιπόν, το 71,6% θέλει να εκλεγεί μια άλλη κυβέρνηση.
Πλειοψηφικά, και μάλιστα μεγάλα, είναι τα ποσοστά όλων των κατηγοριών των εισοδημάτων. Και των υψηλών, και των μεσαίων, και των χαμηλών. Θέλουν δηλαδή άλλη κυβέρνηση και τα μεσαία, στην τάξη των οποίων ανήκουν και οι μικρομεσαίοι -άλλη μία κατηγορία που έπλασε ο λεξιπλάστης Ανδρέας- που, εδώ που τα λέμε, δεν είναι μόνο η ραχοκοκαλιά της οικονομίας αλλά και η μεγάλη δεξαμενή αλίευσης φοροφυγάδων. Έτσι τουλάχιστον λένε τα στοιχεία που κατά καιρούς δίνουν στη δημοσιότητα οι φορολογικές Αρχές.
Θέλουν λοιπόν μια άλλη κυβέρνηση. Ό,τι θέλει ο λαός, που είναι και κυρίαρχος. Δεδομένου όμως ότι πλειοψηφεί στην ίδια δημοσκόπηση το ποσοστό που προτιμάει αυτοδύναμες κυβερνήσεις από αυτές της συνεργασίας, δηλαδή κυβερνήσεις που να μην εξαρτώνται από άλλους συνέταιρους που μπορεί -όπως έχουμε δει και στο παρελθόν- ακόμη και να εκβιάζουν αυτόν που στην κυβέρνηση συνεργασίας έχει, κατά τα άλλα, το πάνω χέρι, ας δούμε ποιος άλλος από το σημερινό πολιτικό σύστημα θα μπορούσε να κυβερνήσει μόνος του. Έχουμε δύο κόμματα που έχουν
κυβερνήσει τη χώρα αλλά τα οποία το ένα είναι στο περιθώριο και το άλλο στο πυρ το εξώτερον, λόγω ακριβώς του κυβερνητικού τους παρελθόντος.
Αν νοστάλγησαν τις μέρες εκείνες οι συμπατριώτες μας, για τις οποίες πάντως περιθωριοποίησαν και τα δύο κόμματα, πάσο. Για τουλάχιστον το ένα εξ αυτών δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά ότι το θέλουν, αν λάβουμε μάλιστα υπόψιν ότι ο πρώην αρχηγός του -και για όσους δεν κατάλαβαν, ο Αλέξης Τσίπρας- δεν συγκεντρώνει και πολλές θετικές απόψεις στην προοπτική να ξαναμπεί στην πολιτική με νέο κόμμα. Μέχρι και η κ. Καρυστιανού συγκεντρώνει μεγαλύτερα ποσοστά προτίμησης από τον κ. Τσίπρα. Για να είμαστε μάλιστα πιο συγκεκριμένοι, τον αριστερό πρώην πρωθυπουργό, αν κάνει κόμμα, τον απορρίπτει το 66% της κοινής γνώμης. Από την άλλη
πλευρά, δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να λύσει τα όποια προβλήματα ο κ. Τσίπρας, που εν πάση περιπτώσει έχει και μυρωδιά πολιτικής αλλά έφυγε ως αποτυχημένος. Αλλά διασκεδάζω με το τι λ.χ. θα μπορούσε να πει η πολιτικά
φιλόδοξη κυρία -που κατά τα άλλα ξεπερνάει σε θετικές γνώμες τον Αλέξη Τσίπρα- σε μια συνάντησή της με τη Φον ντερ Λάιεν ή με τον Τραμπ. Χώρια που αμφιβάλλω αν έχει στο τσεπάκι της τη λύση της ακρίβειας. Όχι τίποτε άλλο, αλλά επειδή και αυτή θέλει να σώσει την Ελλάδα.
Οι άλλοι που απέμειναν, Θεός φυλάξοι. Αν τους προτιμήσουν οι συμπατριώτες μας, κακό του κεφαλιού τους, αλλά τι φταίμε εμείς οι υπόλοιποι. Βεβαίως με την Πλεύση Ελευθερίας ως κόμμα αυτοδύναμης κυβέρνησης σίγουρα θα έχουμε επιτυχίες στα εξωτερικά, καθώς σε κάθε συνάντηση η αρχηγός της και… πρωθυπουργός θα εξουθενώνει στην πολυλογία τους ξένους συνομιλητές, οπότε για να αποφύγουν το βάσανο της ακατάσχετης παρλάτας, θα ενδίδουν
σε κάθε ελληνικό αίτημα.
Φαντασιωνόμενος τον κ. Κασσελάκη πρωθυπουργό, είναι βέβαιο ότι η χώρα θα πορευόταν με αυτόματο πιλότο. Ή, για να γλιτώναμε κανένα στραπάτσο, να επιλέγαμε να μας κυβερνήσει η τεχνητή νοημοσύνη. Κάτι σαν την Αλβανίδα Ντιέλα, που ευλόγως υποπτεύομαι ότι θα είχε περισσότερο μυαλό από αρκετούς εκ των πολιτικών αρχηγών.
Όμως, σε τελευταία ανάλυση, όλα τα παραπάνω ίσως να είναι και χάσιμο χρόνου ως προς τις εκτιμήσεις τού τι μπορεί ο ένας και τι ο άλλος. Ή τι δεν μπορούν. Κι αυτό διότι μπορεί να θέλουν οι Έλληνες μια άλλη κυβέρνηση αλλά, όπως μαθαίναμε στο σχολείο στο μάθημα της Λογικής, «φάσκεις και αντιφάσκεις, άρα δεν νοείς λογικώς». Διότι υπερβαίνει κάθε λογική το να θέλεις μία άλλη κυβέρνηση κατά πλειοψηφία αλλά, συγχρόνως, πάλι κατά πλειοψηφία να θέλεις να σε κυβερνήσει, ως καταλληλότερος των άλλων, ο σημερινός πρωθυπουργός!! Που όμως θέλεις να τον αλλάξεις….
Τούτων δοθέντων, η κοινωνία, προς το παρόν τουλάχιστον, ψηφίζει χάος. Κάποτε όμως θα κουραστεί να κάνει ρουσφέτια ο Μεγαλοδύναμος…
Εφημερίδα Απογευματινή
