Μοιάζει ως αν οι… νεωτερισμοί και η προοδευτικότητα στην εποχή μας να ακυρώνουν εθνικούς συμβολισμούς ή ακόμη και την ίδια την Ιστορία ενός λαού. Που χωρίς αυτήν, βεβαίως, τα έθνη εξαϋλώνονται.
Ο πρόλογος αυτός παίρνει αφορμή από τα όσα είπε μία παιδαγωγός σε τηλεοπτική εκπομπή, καθώς διατύπωσε την άποψη ότι πρέπει να πούμε όχι στους εορτασμούς των εθνικών επετείων στους παιδικούς σταθμούς και στο νηπιαγωγείο. Κι αυτό διότι, κατά την άποψή της, στην Ελλάδα γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου αντί για τη λήξη του και την ειρήνη…
Η δικαιολογία που προέβαλε μετά τις αντιδράσεις είναι ότι πρέπει να είναι κατάλληλος αναπτυξιακά ο τρόπος να προσεγγίζουμε τις ηλικίες που ανέφερε. Αλλά μια και είναι υπέρ της ειρήνης, ως μορφωμένος άνθρωπος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι καλώς ή κακώς, στην παγκόσμια Ιστορία η ειρήνη εξασφαλιζόταν και εξασφαλίζεται με τους πολέμους, διότι πάντοτε θα υπάρχουν ανισόρροποι. Δεν είναι τυχαίο ότι επί 2.500 χρόνια υπάρχουν στη γη αδιαλείπτως συγκρούσεις. Εκτός και αν η συγκεκριμένη κυρία εννοεί ότι την ειρήνη του κάθε έθνος πρέπει να την εξασφαλίζει με την υποταγή σε κάθε ανισόρροπο. Επομένως, η συγκεκριμένη εθνική επέτειος που εορτάζουμε και στην οποία συμμετέχουν και παιδιά της προνηπιακής και νηπιακής αγωγής δεν αφορά την έναρξη ενός πολέμου, που είναι η επιπόλαια προσέγγιση του θέματος, αλλά αφορά την άρνηση ενός έθνους να υποταγεί και την απόφασή του να πολεμήσει για την ελευθερία του.
Η εθνική συνείδηση διαμορφώνεται εξ απαλών ονύχων και από αυτές τις τρυφερές ηλικίες πρέπει να αποκτάται η γνώση της Ιστορίας της πατρίδας τους. Ούτως ή άλλως δεν περιμένουν τα παιδάκια αυτά να επηρεαστούν από μια εθνική εορτή στην οποία συμμετέχουν άπαξ του έτους, δεδομένου ότι δεν υπάρχει βιτρίνα παιδικών παιγνιδιών που να μην περιλαμβάνει ό,τι η συγκεκριμένη κυρία θεωρεί ότι εθίζει το παιδάκι σε μάχες και στη βία, όπως δεν υπάρχει και παιδική τηλεοπτική ταινία όπου αρκετοί πρωταγωνιστές να μη βρίσκονται σε συνεχή… πολεμική έξαρση!
Προφανώς εδώ υπάρχει σύγχυση εννοιών. Της διαπαιδαγώγησης και του εθνικού φρονήματος. Διότι δεν εθίζεται ένα παιδάκι στην έννοια του πολέμου από μία παρέλαση που θα κάνει, από τη σημαία που θα κρατήσει ή από το ποίημα που θα πει και που θα εξαίρει τη θυσία κάποιων για να ζει σήμερα αυτό ελεύθερο. Αντιθέτως εθίζεται στη βία αν ζει καθημερινά κακοποιητικές καταστάσεις μέσα στην ίδια του την οικογένεια…
Και δεν βλέπω είτε οι προηγούμενες γενιές που βίωσαν τον ίδιο τον πόλεμο από τρυφερή ηλικία είτε οι επόμενες που μεγάλωσαν με ηρωικά παραμύθια να μη διάγουν ειρηνική ζωή, όταν η σημερινή νεολαία όλο και περισσότερο αντιδρά με βία, στην οποία δεν εθίστηκε επειδή στο νηπιαγωγείο κράτησε τη γαλανόλευκη…
Εφημερίδα Απογευματινή
