Μία από τις θετικές συνέπειες της… Αγνωστιάδας -του ζητήματος που ανέκυψε με τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη και πήρε πολιτικές διαστάσεις- είναι εκπαιδευτικού χαρακτήρα. Δηλαδή πληροφορήθηκαν και αυτοί που αγνοούσαν και τους σχετικούς συμβολισμούς και τη σημασία τους για ποιους λόγους είχε φιλοτεχνηθεί το μνημείο. Και παράλληλα με τους λόγους αυτούς, λίγα πράγματα σχετικά με την ιστορία που αντιπροσωπεύει. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι θα άνοιξαν καμιά εγκυκλοπαίδεια ή θα «γκούγκλαραν», όπως λένε και οι νέοι, το σχετικό λήμμα για να μάθουν ότι το μνημείο στήθηκε εκεί όχι ως μνημείο διαμαρτυρίας, αλλά ως μνημείο ιστορίας.
Τα παραπάνω δεν είναι υπερβολές, αν σκεφτεί κανείς ότι λ.χ. ο Κολοκοτρώνης για ορισμένους μαθητές που είχαν ερωτηθεί σχετικά δεν ήταν ο Γέρος του Μωριά αλλά ο… Νέγρος του Μωριά και ότι ο Καποδίστριας μπορεί να έπαιζε τερματοφύλακας.
Κάτι που δεν έχει ειπωθεί μέχρι σήμερα είναι ότι οι στρατοπεδεύσεις μπροστά στο μνημείο έχουν μια άλλη αιτία, διότι κανείς διαμαρτυρόμενος δεν συνδέει στη συνείδησή του το οποιοδήποτε αίτημά του με τους πεσόντες για την ελληνική ελευθερία. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, αν όχι σε όλες, αγνοεί και τις μάχες που έγιναν και που είναι σκαλισμένες στο μνημείο. Το χωροταξικό λάθος της τοποθέτησης του μνημείου είναι ότι βρίσκεται κάτω από τη… Βουλή. Που τα μέλη της και κυρίως αυτά που ανήκουν στο κόμμα που κυβερνάει είναι, στη συνείδηση του κόσμου και κυρίως των διαμαρτυρομένων, υπεύθυνα διά πάσαν νόσον κ.λπ. κ.λπ. και για τη θεραπεία της. Απλά πράγματα…
Βεβαίως, επειδή ούτε η Βουλή πρόκειται να φύγει από εκεί για να εγκατασταθεί κάπου αλλού -αν και στο παρελθόν, επί προεδρίας Σιούφα, αν δεν απατώμαι, είχε πέσει η σχετική ιδέα, ώστε να σταματήσει να είναι προσβάσιμος τόπος διαμαρτυρίας– και επειδή ούτε το μνημείο θα μετακομίσει, είναι λογική η απόφαση αυτή να προστατευθεί ως προς την ιερότητα και τους συμβολισμούς του. Τώρα, το ποιος θα το προστατεύει αποτελεσματικά, σε ποιου αρμοδιότητα θα είναι και ποιος θα καθαρίζει τον πέριξ αυτού χώρο αποτελούν ζητήματα αστείας πολιτικής διάστασης, που μπορούν να οδηγήσουν, όπως υπάρχουν σχετικές δηλώσεις, και στα δικαστήρια!
Η κάθε αντιπολίτευση απανταχού της γης πρέπει να αναζητεί και την πιο ακραία, ακόμη και παράλογη αφορμή για να κάνει τον θόρυβό της. Που όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι ένας θόρυβος που δεν λαμβάνει υπόψιν του αυτό που θα έπρεπε να ενδιαφέρει εκείνους που τον κάνουν. Να τους ενδιαφέρει δηλαδή η πλειοψηφία της κοινής γνώμης, στην οποία λογικώς θα πρέπει να απευθύνονται και η οποία είναι υπέρ της προστασίας του μνημείου. Αυτήν την πλειοψηφία άλλωστε έλαβε υπόψιν της η κυβέρνηση, πριν πάρει τη σχετική απόφαση για τον Άγνωστο Στρατιώτη…
Εφημερίδα Απογευματινή
