Ο πρόεδρος Τραμπ ανακοίνωσε πως αναγκάζεται να δώσει εντολή για επανεκκίνηση των πυρηνικών δοκιμών. Τέλος στο μορατόριουμ από το 1992. Ήδη υλοποιείται στη Ρωσία η εντολή του Πούτιν. Το Πεκίνο, αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά, αυξάνει το πυρηνικό του οπλοστάσιο. Το Ιράν φαίνεται να επιστρέφει στις πυρηνικές εργοστασιακές ρυθμίσεις, στα επίπεδα προ της επίθεσης που δέχθηκε κατά την πρόσφατη σύρραξη στη Μέση Ανατολή.
Μια ζοφερή εικόνα, που μπορεί να μην οδηγεί μονοσήμαντα σε έναν παγκόσμιο Αρμαγεδδώνα, αλλά φέρνει πιο κοντά την πιθανότητα είτε χρήσης πυρηνικών σε μια τοπική σύγκρουση είτε μιας κατά λάθος χρήσης. Το τελευταίο γίνεται ακόμη πιο πιθανό λόγω της ευρείας έκτασης που παίρνει η παραπληροφόρηση ακόμα και της χρήσης της τεχνητής νοημοσύνης στο control room των πυρηνικών…
Υπάρχουν όμως δύο πιο άμεσες συνέπειες για όλους μας. Η πρώτη έχει να κάνει με τα τεράστια κόστη του νέου γύρου πυρηνικών δοκιμών, που συνυπολογιζόμενα με τις δαπάνες για τους εξοπλισμούς επιδεινώνουν τα χρέη των κρατών σε βάρος εισοδημάτων και κοινωνικών προγραμμάτων. Μπορεί η Ρωσία, η Κίνα ή το Ιράν να μη δίνουν μεγάλη σημασία για αυτή την παράμετρο, όμως για τη Δύση μετράει πολύ.
Η δεύτερη παράμετρος είναι ότι πλέον στην πράξη ανατρέπονται όλα όσα ίσχυαν για την αποτροπή του πυρηνικού δόγματος – συμφωνίες απαγόρευσης δοκιμών, πάγωμα στα σχέδια επέκτασης. Στην ουσία και ο πρόεδρος Τραμπ ρίχνει τίτλους τέλους στην αρχιτεκτονική ελέγχου των πυρηνικών, που γνωρίσαμε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Πριν όμως από αυτό έχει προηγηθεί η ανατροπή από τη Μόσχα των διεθνών συμφωνιών και περιορισμών, με τον αντιπρόεδρο Μεντβέντεφ να απειλεί κάθε τόσο την Ουκρανία και την Ευρώπη με πυρηνικό αιφνιδιασμό…
Χωρίς αμφιβολία, η ανησυχία ότι υπάρχει κίνδυνος μεγάλης καταστροφής -όχι κατ’ ανάγκην ολοκληρωτικού ολοκαυτώματος- έχει βάση. Ας μη λησμονούμε ότι οι κωδικοί των πυρηνικών βρίσκονται ή μπορούν να βρεθούν στα χέρια ηγετών που δεν απεμπολούν τον πειρασμό ενός «πρώτου χτυπήματος», εάν και εφόσον χρειαστεί.
Κι όμως όλα αυτά δεν αποτελούν μέχρι στιγμής επαρκή «εύφλεκτη ουσία» για την αναγέννηση ενός δυναμικού φιλειρηνικού κινήματος στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ αλλά και αλλού, ικανού να περιορίσει τους πειρασμούς για ένα «συμβάν» ή ένα «ατύχημα». Μήπως τώρα είναι η ώρα;
Εφημερίδα Απογευματινή
