Αρχές άνοιξης του 2021. Ο Παναθηναϊκός υποφέρει από την αγωνιστική κακοδιαχείριση της «λαίλαπας» Πογιάτος – Μπόλονι αλλά και την έλλειψη ενός σύγχρονου αναπτυξιακού μοντέλου και ο κόσμος της ομάδας βρίσκεται στα… κάγκελα πνιγμένος στην αγανάκτηση.
Ένα τσουνάμι οργής σαρώνει τους πάντες και τα πάντα! Από τον Γιάννη Αλαφούζο μέχρι τον τελευταίο αναπληρωματικό του ρόστερ. Τα μεταγραφικά αποκτήματα του «τριφυλλιού» βαφτίζονται… παλτά και παίκτες όπως ο Αϊτόρ ή ο Χουάνκαρ βιώνουν ένα καθεστώς απόλυτης απαξίωσης.
Λίγους μήνες αργότερα η έλευση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς επαναφέρει τον σύλλογο σε μια κανονικότητα πρωταθλητισμού, βάζει τάξη στην αναρχία των αποδυτηρίων και δημιουργεί συνθήκες ενός ευχάριστου περιβάλλοντος εργασίας για τους ποδοσφαιριστές. Στα χέρια του νυν ομοσπονδιακού τεχνικού ο Αϊτόρ γίνεται… φονικό όπλο και ο Χουάνκαρ ένας από τους καλύτερους ακραίους μπακ που έχουν φορέσει τα τελευταία χρόνια την πράσινη φανέλα. Ο δε Φώτης Ιωαννίδης μεταβάλλεται σταδιακά στον επιθετικό για τον οποίο άρχισαν να φτάνουν στα γραφεία της ΠΑΕ προτάσεις ομάδων του εξωτερικού που ξεπερνούσαν ακόμη και τα 30 εκατομμύρια ευρώ.
Γιατί γυρίζουμε τον χρόνο πίσω σε εκείνη την περίοδο; Διότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ξανά στο ίδιο ακριβώς σταυροδρόμι! Με την ομάδα να έχει τεθεί ουσιαστικά εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος από τις αρχές Νοεμβρίου, η κοινή γνώμη (όπως αυτή εκφράζεται κυρίως από τους ανώνυμους… δικαστές των social media αλλά και επώνυμους αναλυτές της «πράσινης» καθημερινότητας) έχει ανοίξει ένα… τσουβάλι απαξίωσης και ρίχνει μέσα τον ένα μετά τον άλλο τους περισσότερους παίκτες του ρόστερ. Ό,τι πιο επικίνδυνο στην έναρξη της εποχής του Ράφα Μπενίτεθ στο «τριφύλλι».
Που να βρεθεί υπομονή
Όσο δύσκολο και αν ακούγεται, όσο κατανοητή και αν είναι η αγανάκτηση των φιλάθλων του Παναθηναϊκού (καθώς για άλλη μία σεζόν παρακολουθούν το ίδιο έργο… σμίκρυνσης της αγαπημένης τους ομάδας σε ό,τι αφορά τη δυναμική της στο χορτάρι), όλο αυτό το τσουνάμι ισοπέδωσης δεν βοηθά κανέναν και κυρίως τους ανθρώπους (τον Ράφα Μπενίτεθ και τον Φράνκο Μπαλντίνι) που καλούνται καθημερινά αφενός να αξιολογήσουν το υπάρχον δυναμικό και αφετέρου να βγάλουν από τους ποδοσφαιριστές που βρίσκονται σήμερα στο ρόστερ τον καλύτερό τους εαυτό, τουλάχιστον μέχρι τον προσεχή Μάιο.
Προφανώς και θα υπάρξουν προσθαφαιρέσεις και τον Ιανουάριο, αλλά μοιάζει αδύνατο να ανοικοδομηθεί οποιαδήποτε ομάδα μεσούσης μιας αγωνιστικής περιόδου.
Για να έχει πιθανότητες επιτυχίας το πρότζεκτ Μπενίτεθ, απαιτείται υπομονή από ολόκληρο τον οργανισμό συμπεριλαμβανομένων και των οπαδών του Παναθηναϊκού. Όλα είναι δικαιολογημένα. Και οι αποδοκιμασίες στο Πανθεσσαλικό και τα posts απογοήτευσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το… τσουβάλιασμα όμως είναι άκρως επικίνδυνο. Το συνολικό και ισοπεδωτικό «αυτοί οι παίκτες δεν μπορούν» έχει ακουστεί ξανά στο παρελθόν και έχει συνοδευτεί με καταστροφικά αποτελέσματα.
Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε ο Χάαλαντ ούτε ο Εμπαπέ για να ξεχωρίσεις στο ελληνικό πρωτάθλημα. Από την άλλη, ακόμη και οι κορυφαίοι παίκτες στον πλανήτη μπορούν να «εξαφανιστούν» αν η ομάδα όπου αγωνίζονται δεν λειτουργεί συνολικά καλά.
Υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τη φετινή Λίβερπουλ; Βλέπεις τον Βιρτς να μοιάζει με ξένο σώμα για τους «κόκκινους» και αν δεν γνώριζες ότι επρόκειτο για έναν από τους πιο χαρισματικούς νεαρούς μεσοεπιθετικούς του κόσμου, θα απορούσες πώς είναι δυνατό να έχουν ξοδευτεί για τον συγκεκριμένο άσο όχι 150 αλλά ούτε… 1,5 εκατομμύριο ευρώ!
Το σίγουρο είναι ότι οι δείκτες εσωστρέφειας στο «πράσινο στρατόπεδο» μοιάζουν να είναι σε υπέρμετρα υψηλά επίπεδα για να καταστεί δυνατή η υλοποίηση ενός υγιούς ποδοσφαιρικού πρότζεκτ ή τουλάχιστον να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος για την εφαρμογή του.
Εφημερίδα Απογευματινή
