«Ατυχία», «πόρνη μπάλα», «δεν το άξιζε»… Ορισμένοι από τους τίτλους που πλημμύρισαν από το βράδυ της Τρίτης το διαδίκτυο, κατανοητοί μεν, υποτιμητικοί δε για τον Ολυμπιακό του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Έχουν μεγαλώσει πάρα πολύ στην Ευρώπη οι «ερυθρόλευκοι» τα τελευταία χρόνια για να αντιμετωπίζονται θαρρείς και είναι κομπάρσοι σε διοργανώσεις όπως το Champions League.
Η μόνη ομάδα που κατάφερε να σπάσει την κυριαρχία των πέντε μεγάλων ευρωπαϊκών λιγκών τα τελευταία 15 χρόνια και να κατακτήσει τρόπαιο διασυλλογικής διοργάνωσης της UEFA έχει κερδίσει με το σπαθί της το δικαίωμα να θεωρείται πλέον ισότιμο μέγεθος στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο με κλαμπ όπως η Αϊντχόφεν, η Μπενφίκα, η Πόρτο και μοιραία να κρίνεται πιο αυστηρά σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες.
Δεν χρειάζεται… στοργικά χάδια στην πλάτη ο τωρινός Ολυμπιακός! Ούτε παρηγορητικά λόγια σαν αυτά που άκουγε πριν από την έλευση του Βαγγέλη Μαρινάκη στην ιδιοκτησία της ΠΑΕ, όταν η Ευρώπη αποτελούσε επί σειρά ετών τον εφιάλτη των εκατομμυρίων φιλάθλων του (με ελάχιστες σεζόν να αποτελούν την εξαίρεση στον γενικό κανόνα). Ο Ολυμπιακός χρειάζεται να κάνει πάνω από όλα αυτοκριτική, να αντικρίζει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να εντοπίζει δικά του λάθη που του στερούν το δικαίωμα να εξαργυρώνει ακόμη και σπουδαίες -τακτικά και αγωνιστικά- βραδιές, όπως ήταν αυτή απέναντι στην ιδιαίτερα φορμαρισμένη ομάδα του Πέτερ Μπος.
Το βράδυ της Τρίτης ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ υπέγραψε ένα από τα αρκετά προπονητικά αριστουργήματά του στο διάστημα που βρίσκεται στη χώρα μας, περιορίζοντας σε παθητικό ρόλο μια ομάδα που μόλις πριν από δύο εβδομάδες είχε «φιλοδωρήσει» με έξι γκολ την πρωταθλήτρια Ιταλίας, Νάπολι, και κατά τη διάρκεια του Οκτωβρίου πετύχαινε κατά μέσο όρο τέσσερα γκολ στα παιχνίδια της εντός και εκτός ολλανδικών συνόρων.
Αφέλεια
Παρά το γεγονός ότι κλήθηκε να διαχειριστεί τις αναγκαστικές αλλαγές δύο κομβικών «εργαλείων» του (Γκαρθία και Τσικίνιο), με την είσοδο του Νασιμέντο απέδειξε πόσο έτοιμος ήταν να εκμεταλλευτεί μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας τις εμφανείς αμυντικές αδυναμίες των Ολλανδών. Όχι μόνο δεν επιχείρησε να κλειστεί για να υπερασπιστεί το υπέρ του 1-0 (μια κίνηση που πιθανότατα θα αποδεικνυόταν αυτοκαταστροφική, καθώς η καλύτερη άμυνα απέναντι σε ομάδες όπως η PSV είναι να τους ασκείς πίεση στη δική τους περιοχή για να μην έχουν την πολυτέλεια να επισκέπτονται συχνά τη δική σου), αλλά είδε τους παίκτες του να βγαίνουν με υπεραριθμία στην αντεπίθεση και να χρειάζονται μια πάσα από αυτές που μαθαίνουν τα παιδιά στις ακαδημίες για να έρθει το πολυπόθητο δεύτερο γκολ. Δεν το έπραξαν ούτε ο Ταρέμι με τον Ποντένσε, σε φάση που έβγαιναν τρεις «ερυθρόλευκοι» ποδοσφαιριστές απέναντι σε έναν Ολλανδό, ούτε φυσικά ο εξαιρετικός Μαρτίνς στην τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού, που προηγήθηκε κατά λίγα δευτερόλεπτα της ισοφάρισης των φιλοξενούμενων.
Μετά την Τούμπα είχαμε επισημάνει τη συγκεκριμένη «αχίλλειο πτέρνα» που χαρακτηρίζει τα περισσότερα φετινά παιχνίδια των πρωταθλητών: την αφέλεια και την ευκολία με την οποία οι Πειραιώτες είτε δωρίζουν γκολ στην άμυνα είτε… χαρίζουν γκολ στην επίθεση. Ο Ολυμπιακός των μεγάλων απαιτήσεων και προσδοκιών, λοιπόν, δεν έπεσε θύμα ατυχίας το βράδυ της Τρίτης, αλλά απώλεσε ένα τρίποντο που άξιζε και με το παραπάνω λόγω της δικής του αδυναμίας να «κλειδώσει» τη νίκη. Θαρρείς και οι «ερυθρόλευκοι» ανταποκρίνονται με μεγάλη επιτυχία στα δύσκολα και… πνίγονται σε μια κουταλιά νερό που μάλιστα κρατάνε με τα δικά τους χέρια! Και αυτό είναι ένα κουσούρι που πρέπει να αποβάλουν άμεσα!
Εφημερίδα Απογευματινή
