Η τραγική υπόθεση των Τεμπών, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη αλλά συγχρόνως είχε και τις πολιτικές της επιπτώσεις, αποτελεί μια δυσμενή κατάληξη χρόνιων παθογενειών που αφορούν τον ΟΣΕ στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Και μόνον αφελής θα μπορούσε να είναι κανείς γνωρίζοντας την ιστορία του Οργανισμού, για να πιστεύει ότι κάποια στιγμή δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι το τραγικό.
Κι ενώ ευχόμαστε αυτό που συνέβη στα Τέμπη να είναι μια κακή όσο και ολέθρια ανάμνηση, μαθαίνουμε ότι ένας συρμός του προαστιακού που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη – Λάρισα μπήκε σε λάθος γραμμή για αρκετά χιλιόμετρα. Ένας υπάλληλος είπε ότι κάτι έγινε με το κλειδί και μπήκε το τρένο σε λάθος γραμμή. Αλλά ο ΟΣΕ σε ανακοίνωσή του διέψευσε το γεγονός και έριξε την ευθύνη στους Ιταλούς και την Hellenic Train, πως όφειλαν να ενημερώσουν, λέει, «για ελεγχόμενη χάραξη για αλλαγή τροχιάς ή ελεγχόμενης παλινδρόμησης». Όμως ένας υπάλληλος απάντησε σε επιβάτη που αντιλήφθηκε την αλλαγή ότι κάτι έγινε με το κλειδί, ενώ και τα περί ελεγχόμενης παλινδρόμησης και χάραξης για αλλαγή τροχιάς που λέει ο ΟΣΕ αποκαλύπτουν ότι όντως κάτι συνέβη, και μάλιστα επικίνδυνο.
Όπως και να το κάνουμε, η ιστορία του ΟΣΕ αποκαλύπτει ότι πρόκειται για έναν αμαρτωλό Οργανισμό – χωρίς βεβαίως να είναι ο μόνος στο ελληνικό Δημόσιο. Ένας Οργανισμός που κάποια στιγμή είχε φτάσει να έχει 1.000 εργαζόμενους λιγότερους από εκείνους που είχε η… ΝΑΣΑ!
Ποιος θα ξεχάσει εκείνη την παλαιά ιστορία που εργαζόμενοι δήλωναν λιγότερα βαγόνια σε δρομολόγια, διότι τα παραπάνω τα… ναύλωναν σε ιδιώτες για τη μεταφορά εμπορευμάτων και εισέπρατταν τα ναύλα, τα οποία μοιράζονταν μεταξύ τους!! Το κύκλωμα που μετέφερε λαθραία εμπορεύματα με αδήλωτα βαγόνια δένοντάς τα στις εμπορικές αμαξοστοιχίες λειτουργούσε επί τέσσερα χρόνια!!
Επιπλέον είχε αποκαλυφθεί ότι κυκλώματα εντός του Οργανισμού παραποιούσαν συμβάσεις παραχώρησης άχρηστου υλικού (σκραπ) του ΟΣΕ σε τρίτους. Συγκεκριμένα, άλλαζαν τις πρώτες σελίδες της σύμβασης, ενώ η τελευταία σελίδα που είχε και την υπογραφή του διευθύνοντος συμβούλου παρέμενε η ίδια. Με αποτέλεσμα οι ιδιώτες που έκαναν τη σύμβαση για την αποκομιδή του σκραπ από τον ΟΣΕ να κερδίζουν περισσότερα απ’ όσα έπρεπε και φυσικά ο Οργανισμός να ζημιώνεται. Όπως ανέφερε προ ετών ρεπορτάζ των «Νέων», από το 1998 6.811 βαγόνια και 100 κινητήριες μονάδες πουλήθηκαν ως παλιοσίδερα σε ιδιώτες σε πολύ χαμηλές τιμές.
Το ερώτημα που παραμένει είναι όχι απλώς τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση για την εξυγίανση των σιδηροδρόμων, αλλά και πώς τους ελληνικούς σιδηρόδρομους, κάτω από οιονδήποτε Οργανισμό κι αν αυτοί κινούνται, μπορεί ο κόσμος να τους εμπιστεύεται για τις μετακινήσεις του…
Εφημερίδα Απογευματινή
